جستجو در تالارهای گفتگو

دوستان عزيزم سلام توي اين تاپيك مي خوام يه ويدئو رو براتون بذارم كه توي اون، دكتر Anthony Atala، در مورد روش هاي جديدي كه براي توليد بافت ها و ارگان هاي بدن مورد استفاده قرار ميگيره صحبت مي كنه. اين ويدئو از دسته ويدئو هاي كنفرانس TED هست كه با مراجعه به سايتش مي تونين موضوعات مورد علاقه ي خودتون رو پيدا كنين و اگه دوس داشتينم اينجا بذارين تا ما هم ياد بگيريم :4chsmu1: Anthony Atala جراح و رئيس موسسه‌ي Wake Forest هست كه در زمينه‌ي رشد و باززايي بافت‌ها و ارگان‌هاي بدن براي پيوند به بيماران فعاليت مي كنه. ايشون و تيمشون بودن كه اولين ارگان بزرگي رو كه با استفاده از مهندسي بافت توليد شده و به بيمار پيوند زده شده رو توليد كردن و روي تكنولوژي كار مي كنن كه بتونه ارگان هاي بدن رو پرينت كنه توي اين ويدئو كه سال 2009 پر شده، ميتونيم كار‌هاي ايشون و گروهشون رو ببينيم قسمت اول قسمت دوم قسمت سوم لينك ويدئو تو سايت TED كه نسبتا زود لود ميشه و اگه Internet Download Manager يا همچين برنامه اي داشته باشين به راحتي ميتونين دانلودش كنين. توي پست هاي بعدي متن حرفاي ايشون و در صورت امكان مقالات يا مطالب مرتبط با اين ويدئو آورده ميشه. اميدوارم براتون جالب باشه موفق و پيروز باشيد.

به نقل از يك پزشك: وقتی «کایبا گیونفریدو» به دنیا آمد، والدینش انتظار نداشتند که نوزادشان بیماری دشواری داشته باشد، اما شش هفته بعد از تولد، او دچار مشکل تنفسی و دشواری در شیر خوردن شد. این مشکل تا دو ماهگی به تدریج بیشتر شد، طوری که مجبور شدند برای این شیرخوار لوله تنفسی بگذارند (انتوباسیون تنفسی)، تا او بتواند تنفس کند. بررسی‌های انجام شده، مشکل این شیرخوار را آشکار کردند، مشخص شد که او مبتلا به تراکئوبرونکومالاسی موضعی localized tracheobronchomalacia است، در این بیماری نای و نایژه‌ها نرم‌تر از حالت معمول هستند و روی هم می‌خوابند و باعث مشکل تنفسی می‌شوند، در مورد «کایبا» یک مشکل دیگر هم وجود داشت، شریان‌های ریوی او از محل نامعمولی منشأ گرفته بودند و در ادامه روی نایژه اصلی چپ فشار وارد می‌آوردند.شیرخوار را نمی‌شد برای همیشه به همین صورت با لوله تنفسی و تنفس مصنوعی زنده نگاه داشت، به همین خاطر پزشکان دانشگاه میشیگان به این فکر افتادند که در محل ضعف و نرمی نایژه یک نوع محافظ و غلاف برای نایژه درست کنند، طوری که نایژه روی هم نخوابد.اما این کار به صورت سنتی ممکن نبود، چون اگر کودک همواره در حال رشد است و متناسب با آن نایژه و دستگاه تنفسی او هم بزرگ‌تر می‌شود، پس نیاز به قطعه‌ای بود که خود را با رشد کودک تطبیق دهد، به تدریج حل شود و از نظر آناتومی کاملا هماهنگ با شکل دستگاه تنفس کودک باشد.به همین خاطر نخست کودک سی تی اسکن شد و بعد یک نمونه سه‌بعدی دقیق از دستگاه تنفسی ایجاد شد و دست آخر با فناوری چاپ سه‌بعدی با پلیمر زیستی‌ای به نام «پُلی کاپرولاکتون»، غلاف مورد نظر ساخته شد، این غلاف ظرف دو سال به تدریج جذب بدن می‌شود، در این فاصله نایزه کایبا فرصت رشد و سفت شدن را پیدا می‌کند. غلاف مورد نظر ساختمان پیچیده‌ای داشت و همان طور که می‌بینید تقریبا می‌شود آن را به لوله یک جاروبرقی تشبیه کرد. تنها ۲۱ روز بعد از عمل، کایبا از دستگاه تنفس (ونتیلاتور) جدا شد و حالا خودش می‌تواند نفس بکشد. فناوری‌های کاربردهای متفاوتی دارند، با فناوری چاپ سه‌بعدی می‌شود تفنگ پرینت گرفت یا مثل این مورد برای نجان جان انسان‌ها از آن استفاده کرد. منبع: nejm و gizmodo و techcrunch منبع ما: يك پزشك