جستجو در تالارهای گفتگو

نانوجاذب قابل بازیافت از سوی پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر عرضه شد که قادر است در مدت 2 دقیقه 33 گرم آلاینده رنگی صنایع نساجی و پتروشیمی را جذب کند. به گزارش گروه علمی خبرگزاری دانشجو، آلاینده‌های رنگی، مهم‌ترین آلاینده‌های شناخته شده در جهان هستند که علاوه بر آلوده کردن آب دریاها و اقیانوس‌ها، با جلوگیری از تابش نور خورشید به اعماق دریا، فرایند فتوسنتز را مختل کرده و موجب مرگ آبزیان می‌شوند. علاوه بر این رنگزاهای مصنوعی، سمی و سرطان‌زا هستند. بنابراین معرفی سیستمی که بتواند این مواد را جذب کند، به عنوان یک فرایند ساده و اقتصادی در حذف این آلاینده‌ها ضروری است که برای این منظور محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تحقیقات اخیر خود تلاش کردند با معرفی یک ماده فوق جاذب و قابل بازیافت، راهکاری را ارائه دهند. نانوجاذب تولید شده در این تحقیقات که از جنس دندریمر پلی پروپیلن ایمین است، از قدرت جذب تقریبا هزار برابری در مقایسه با جاذب‌های معمولی برخوردار است. با توجه به امکان بازیابی این نانوجاذب در محیط قلیایی، می‌توان از آن برای رفع آلاینده‌های مختلف استفاده کرد. با توجه به ویژگی‌های ذکر شده، استفاده از این نانوجاذب باعث کاهش چشمگیر هزینه‌ها خواهد ‌شد. اندازه مولکولی دندریمر پلی پروپیلن ایمین حدود 5 نانومتر است که خود، سطح مخصوص بسیار بالایی را به پژوهشگران نوید می‌دهد. در نتیجه جذب 33 گرم آلاینده توسط تنها یک گرم نانودندریمر و جذب هزار برابری آن نسبت به جاذب‌های معمول امری بدیهی است. این پدیده به واسطه سطح مخصوص بسیار بالای این نانو پلیمر پرشاخه و همچنین وجود نانو‌حفره‌ها در ساختار آن صورت می‌گیرد. با توجه به قابلیت‌های خاص نانوجاذب تولید شده، به عنوان ماده‌ای ضد میکروب و همچنین برای حذف آلاینده‌های فلزات سنگین موجود در آب نیز قابل کاربرد است. این محققان موفق به جذب 33 گرم آلاینده توسط یک گرم جاذب پلیمری نانوساختار در مدت زمان کمتر از 2 دقیقه شدند. به دلیل سرعت بالای فرایند در صورت به کارگیری آن، می تواند در سیستم‌های پیوسته به کار رود. نتایج این تحقیقات مورد توجه صنایع نساجی، مواد غذایی، پتروشیمی و مواد فلزی قرار خواهد گرفت. منبع: مجله بسپار

محققان پژوهشگاه مواد و انرژی موفق به تولید نانولوله‌های کربنی پوشش یافته با ترکیب سرامیکی مولایت شدند. مهندس مریم سیرتی گوهری، دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهشگاه مواد و انرژی و مجری این طرح با اعلام این خبر گفت: خواص ویژه و منحصر به فرد نانولوله‌های کربنی نظیر چگالی کم، استحکام بالا و خواص عالی الکتریکی، کاربردهای گسترده‌ای را برای این ساختار ایجاد کرده است؛ اما اکسیداسیون این نانولوله‌ها در دماهای بالا از کاربردهای ویژه آن کاسته است. وی افزود: طی دو دهه اخیر تحقیقات بسیاری بر پوشش دهی نانولوله‌ها و افزایش مقاومت به اکسیداسیون آن‌ها و دست یافتن به ترکیبات چند کاربردی انجام شده و از مواد سرامیکی متفاوتی نظیر آلومینا و سیلیکا جهت پوشش دهی استفاده شده است، ولی محققان پیش از این موفق به ایجاد پوشش مولایتی بر روی نانولوله کربنی نشدند. سیرتی گوهری اضافه کرد: مولایت ترکیب آلومینوسیلیکاتی با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاص جهت کاربردهای مهندسی و فناورانه استفاده می‌شود. ضریب انبساط حرارتی و هدایت گرمایی کم، استحکام دمای بالا و پایداری شیمیایی مطلوب، این ترکیب سرامیکی را در دسته مواد مهندسی دما بالا قرار داده است. وی خاطرنشان کرد: پوشش دهی یکنواخت و حفظ استوکیومتری مولایت از چالش‌های این پروژه بوده است و ما توانستیم برای نخستین بار با استفاده از روش سل- ژل و کنترل پارامترهای متعدد موفق به ایجاد پوشش یکنواخت مولایتی بر نانولوله کربنی شویم. پوشش ایجاد شده کمتر از 10 نانومتر است که با حفظ خواص CNT محدودیت‌های کاربردی آن را کاهش داده است. سیرتی گوهری با اشاره به کاربردهای این ترکیب گفت: نانولوله‌های کربنی در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، پالایش و تکنولوژی‌های نوین کاربردهای گسترده دارد و ترکیب تولید شده با کاهش محدودیت نانولوله‌های کربنی در دماهای بالا و محیط‌های خورنده بر کاربرد این ترکیب در صنایع یاد شده می‌افزاید، خواص ویژه هیبرید CNT–مولایت، این ترکیب را در دسته مواد چند کاربردی قرار داده است. ترکیب تولید شده در دیواره‌های مقاوم به آتش، کاربردهای دیرگدازی، زیرلایه غشاها، کاتالیست‌ها، نانوجاذب‌ها و نانو سیالات قابلیت کاربرد دارد. آزمایش‌های کاربردی و بررسی‌های بیشتر جهت ثبت اختراع جهانی این طرح در حال انجام است. منبع: مجله بسپار