ناحیه ایران از نظر آب وهوای درگشت گیاهان تیره سماق یاپسته(آناكاردياسه): دامنه هاي جنوبي رشته كوههاي البز و همچنين ارتفاعات و رشته كوههاي زاگرس،از شمال غربي تاجنوب شرقي و بعبارت ديگر ازشمال خراسان تا آذربايجان، كردستان،لرستان،همدان،كرمانشاهان،بختياري وفارس تا كرمان را ميتوان جزو مناطق نيم خشك و نيم مرطوب محسوب داشت و زهري آنها را استپ هاي جنگلي وجنگلهاي زاگرس نام نهاده است.
اين مناطق كم وبيش استپ هاي بياباني را احاطه نموده است و اگر چه نواحي مختلف آن بعلت دارا بودن خصوصيات اكولوژيك وتوپوكرافيك از يكديگر متمايزند، معهذا همگي ازلحاظ تقسيمات ژئوبتانيك،جزو ناحيه ايران توراني بشمارمي آيند.
این ارتفاعات معمولاً بین 38-30درجه عرض جغرافیائی و1000-3500متر ارتفاع از سطح دریا قرار گرفته وبنابراین دارای نوسانی معادل 8درجه عرض ودرحدود 2500 متر درارتفاع می باشند وچون انتشار گونه های نباتی معمولاً در عرضهای جغرافیائی به نسبت معکوس ارتفاع آن نقاط می باشد،این دو عامل کم وبیش موازنه ای بر قرار می سازند و ارتفاعات بالا در عرض های جغرافیائی پائین،جانشین ارتفاعات پائین در عرض های جغرافیائی بالاتر می گیردد.گاهی نیز عوامل ادافیک مانند گچ جانشین عوامل دیگر شده وانتشار گونه های را تا ارتفاعات بالا می گشاند.