جستجو در تالارهای گفتگو

يا طبيعت گرايي که زمزمه هاي آن در نيمه دوم قرن نوزدهم به گوش مي رسيد. اصطلاحي در تاريخ هنر و نقد هنري براي توصيف سنخي از هنر که در آن، طبيعت بدان گونه که به نظر مي آيد، بازنمايي مي شود. در اين تعريف که- بيشتر از جنبه ي صوري اعتبار دارد- طبيعتگرايي مفهومي متضاد با چکيده نگاري است. اگر هنر کلاسيک يونان را جلوه کامل طبيعت گرايي تلقي مي کنند و هنر رنسانس ايتاليايي را تجديد حيات آن مي دانند بر اساس چنين استدلالي است که در هنرهاي نامبرده، اثر هنري همانند آيينه اي زيبايي طبيعي را بازمي تابد. در اين معنا، طبيعت گرايي با آرمان گرايي تناقضي ندارد، حال آنکه مفهوم ناتوراليسم به لحاظ فلسفي و چون يک "روش هنري" خلاف اين است. اصطلاح زيبايي شناسي طبيعتگرايانه، به نظريه ي فلسفي مربوط مي شود که از اثباتگرايي سده نوزدهم ناشي شده و در نظريه ادبي "اميل زولا"( نويسنده فرانسوي) به اوج رسيده است. در اين نوع زيبايي شناسي، روشهاي علمي مشاهده واقعيت به کار گرفته شد. ناتوراليست هاي نيمه ي دوم سده ي نوزدهم بر طبق برنامه اي مشخص و با نوعي بي طرفي و فاصله گزيني، رونگاشتي از جهان و زندگي پيرامون خود ارائه مي کردند. و غالبا از پرورش دنياي خيال از باور به آنچه که ملموس و محسوس نيست، از کاويدن معناي نهفته در چيزها، از تقليل جنبه هاي ناخوشايند و پيش پا افتاده و پس رونده و خشن زندگي امتناع مي جستند. اين، نگرشي متضاد با آرمانگرايي و واکنشي در برابر رمانتيسم بود. اصطلاح ناتوراليسم به مثابه مکتبي خاص در نقاشي، نخستين بار توسط بلوري در باره ي پيروان "کارواجو" به کار برده شد. به زعم او اينان به تقليد وفادارنه از طبيعت( خواه زشت، خواه زيبا) مي پرداختند. همچنين کاستانياري - منتقد فرانسوي - اصطلاح ناتوراليسم را جايگزين رئاليسم کرد. تا بر عين گرايي و پژواکهاي فعاليت علوم طبيعي تاکيد بيشتري بگذارد. بنا به نظر طبيعت گرايان، وراثت و محيط تعيين کننده اصلي تقدير انسان هستند. فرق اين مکتب با رئاليسم دراين است که درآثار رئاليستي انسان هميشه از محيط پيرامونش مهمتر بود اما درناتوراليسم اهميت انسان از اهميت اشياء بيشتر نيست. نويسندگان ناتوراليست اغلب زشتيها را بيان مي کنند .مشهورترين نويسنده اين سبک، زولا معتقد بود که ادبيات يا بايد علمي بشود ، يا نابود شود. آثار معروف او "ژرمينال، نانا، خانواده ترز راکن " ناتوراليسم هم مانند بسياري از نهضتهاي پيش از خود، بخصوص در ادبيات به خاطر کمبود نمايشنامه هايي که دربردارنده اصول اين نهضت باشد. به شکوفايي نرسيد.