این مواد مخلوط های آمورف(بی شکل) پلی ساکارید(Polysaccharides) هستند که همراه آب ماده ی چسبناک و لزجی را به وجود می آورند.این مواد لزج در آب سرد باد می کنند و ماده ی ژله ای تشکیل می دهند و در آب گرم حل شده محلول های کلوئیدی می سازند که در صورت سرد شدن دوباره به حالت ژله در می آیند.ایم مواد در گیاهان به علت قدرت بالای جذب آبشان نقش مخزن را بازی می کنند.در جوشانده ها و دمکردها این مواد برای کاهش تحریکات فیزیکی یا شیمیایی موثرند.
آن ها برا ی تورم مخاط مفید بوده خصوصا برای درمان تورم های مجاری تنفسی و معده مناسبند.در عین حال درد کوفتگی را تخفیف داده پوست را در صورت مصرف ضماد آن نرم می کنند و با کاهش حرکات دودی روده و کمک به عمل جذب،روی اسهال نیز موثر واقع می شوند.از آن ها به عنوان مواد روغن دار(کاراگنات(Carraghnates) که از جلبک های در یایی استخراج می شود) نیز فراوان استفاده می شود.
گیاهان لعابدار خواه به تنهایی و خواه به صورت مخلوط در جوشانده ها مصرف می شوند.از بین آن ها می توان نوعی خزه،برگ،گل ریشه ختمی،گل و برگ پنیرک،برگ ، گل و گیاه پای خر،دانه ی شنبلیله،دانه کتان و غیره را نام برد.
پکتین ها نیز در این گروه تقسیم بندی شده اند.منظور پلی ساکارید ها نیز هستند که مثل لعاب تشکیل ماده ی ژله مانند می دهند. پکتین ها در بسیاری از میوه ها وجود دارند و آب میوه ها و سبزیجات از قبیل آب سیب،چغندر،و هویج به فراوانی یافت می شود.پکتین ها در مداوای گیاهی و درمان اسهال به کار می روند.