جستجو در تالارهای گفتگو

پژوهشگران پارک علم و فناوری تبریز با ترکیب مواد آلی و معدنی ماده کامپوزیت ترمیمی دندان را بر اساس استانداردهای جهانی تولید کردند.حسن توپچی با بیان اینکه دانش فنی ساخت مواد کامپوزیت دندانی در اختیار چند کشور محدود است، گفت: دانش فنی این کامپوزیت‌های ترمیمی دندان در انحصار کشور آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی است که فناوری بالایی نیز دارد. وی بزرگترین تولید کننده این کامپوزیت‌ها را آمریکا اعلام کرد و یادآور شد: بر این اساس استانداردهای خاصی برای این نوع مواد در نظر گرفته شده است. توپچی از اجرای پروژه تحقیقاتی در این زمینه خبر داد و اظهار داشت: در این پروژه تحقیقاتی با استفاده از مواد آلی و معدنی کامپوزیت برای ترمیم دندان عرضه کردیم. مجری طرح به بیان جزئیات اجرای این طرح پرداخت و خاطر نشان کرد: برای تولید محصول نهایی نیاز به چند مواد اولیه فیلرها داشتیم که برای این امر پس از تولید این مواد، مواد شیمیایی لازم تهیه و با انجام آزمایش‌های خاص و قرار دادن آن در راکتور تهیه شد. وی مواد اولیه فیلرهای تهیه شده را بر پایه مونومرها ذکر کرد و ادامه داد: پس از تهیه فیلرهای مونومری آن را را با فیلرهای آلی همگن کردیم و درنهایت توانستیم فرمول خاصی برای تولید کامپوزیت برای ترمیم دندان ارائه دهیم. توپچی تاکید کرد: کامپوریت تولید شده برای ترمیم دندان مخلوطی از مواد معدنی، آلی و پلیمری است که با اضافه کردن موادی ارتباط میان مواد معدنی و آلی را برقرار کردیم. این محقق اساس ارزیابی محصول نهایی را استاندارد تعریف شده آمریکا ذکر کرد و یادآور شد: محصول نهایی تولید شده از سوی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران از لحاظ کلینیکی و از سوی پژوهشگاه پلیمر و پترشیمی از لحاظ خواص فیزیکی و استانداردها تاییدیه دریافت کرد. توپچی با بیان اینکه در فاز پایلوت تولید شده است، خاطر نشان کرد: بر اساس تاییدیه‌هایی که برای این محصول دریافت شد اقدام به دریافت مجوز از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای تولید کردیم.

◄ موارد استفاده از گل حفاري براي انجام مراحل مختلف اکتشاف مواد معدني فلزي و غير فلزي ، نفت ، گاز و آب و همچنين به منظور بررسي و مطالعه خصوصيات سنگ شناسي ، آلتراسيون و کاني سازي لايه‌هاي زيرزميني يک منطقه به حفاري مي‌پردازند. انواع مهم حفاري عبارتند از : نوع مغزه گير ، نوع روتاري و نوع ضربه‌اي. مواردي که براي حفاري استفاده مي‌شود تابع روش حفاري ، مقاومت سنگها ، ميزان شکستگي ، عمق ، مواد گازي و ترکيب کاني شناسي سنگ است. گل حفاري غير از بالا آوردن تراشه هاي زمين كاربردهاي ديگري نيز در ته چاه انجام مي دهند كه عبارتند از خنك كردن و روان كردن مته . علت اينكه بجاي آب از گل حفاري استفاده مي شود اين است كه خرده سنگهاي حفاري شده داراي وزن مخصوص زيادي هستند و با اينكه گل بعلت سرعت زياد آنها را با خود بالا مي آورد معهذا بايد گرانروي گل بحدي باشد كه بتواند خرده سنگها را با سهولت وبه سرعت از چاه خارج كند . گلي كه بدين ترتيب خرده سنگها را از چاه بيرون مي كشد و بدرون صافي مخصوصي كه شبيه غربال است هدايت مي شود در آنجا خود گل از صافي عبور كرده اما خرده سنگها روي صافي باقي مي مانند و گل پس از عبور از صافي در مخزني جمع آوري و از آنجا مجددا بداخل رشته حفاري تلمبه مي شود . بدين ترتيب جريان دائمي گل از درون كاسه گردان به داخل رشته حفاري و سرمته و از آنجا به فضاي بين رشته حفاري و چاه و تا صافي مخزن ادامه پيدا مي كند . گل حفاري باعث مي شود ستون گل حفاري به ديوار چاه فشار آورد و مانع ريزش آن شود . به علاوه بدنه چاه را اندود كرده و منافذ آنرا مي گيرد و ديگر آنكه در مواقعي كه مته در اعماق زياد به لايه گاز يا نفت ( در حفاري هاي نفت و گاز ) مي رسد ستون گل مانع مي شود كه گاز يا نفت از منافذ لايه مذكور كه ممكن است فشار زياد هم داشته باشد بروي چاه را يابد . به همين جهت غلظت و وزن گل حفاري بايد بيش از وزن آب و بحدي باشد كه بتواند فشار لايه متخلخل مذكور را خنثي كند .

برهم كنش بین اجزای آلی و معدنی بسیار مهم میباشد زیرا این برهم كنش است، كه خواص نهایی مواد نانوكامپوزیتی را كنترل می كند. بسته به طبیعت اجزای یك نانوكامپوزیت مانند نوع پلیمر، ماتریس و سیلیكات لایه ای یا كاتیون آلی بین لایه های سیلیكاتی، سه ساختار در نانوكامپوزیت ها ممكن است ایجاد شود، عاملی كه برهم كنش بین كلی و پلیمر را كنترل می كند: ظرفیت تبادل یونی كلی، قطبیت محیط واكنش و طبیعت شیمیایی كاتیونهای بین لایه ای مانند یونهای آنیوم. در كل طی دیسپرسون نانوكلی داخل ماتریس سه حالت امكان دارد رخ دهد: - ساختار فازهای جدا: اگر پلیمر نتواند بین لایه های سیلیكاتی نفوذ كند یك میكرو كامپوزیت تولید میشود كه مانند كامپوزیت های متداول بوده و امكان جدایی فازی در آن وجود دارد. به جز این نوع متداول كامپوزیت ها، امكان ایجاد در ساختار دیگر وجود دارد. - ساختار لایه لایه: این ساختار با نفوذ یك یا چند زنجیر پلیمری به درون لایه های سیلیكا و ایجاد ساختار ساندویچی حاصل می شود. - ساختار پراكنده یا پخش شده: این ساختار وقتی حاصل میشود كه لایه های پركننده سیلیكاتی به طور همگن و یكنواخت در بستر پلیمری توزیع شده باشند. این ساختار لایه های كاملاً جدا شده از اهمیت بسیار ویژه ای برخوردار است زیرا برهم كنش لایه های كلی و پلیمر را به حداكثر رسانده و تغییرات بسیار مشهودی را در خواص فیزیكی مكانیكی پلیمر ایجاد می كند. در كل هنگام تهیه و فرمولاسیون نانوكامپوزیت ها دانستن میزان درجه پخش شدن یك نمونه در مقایسه با نمونه های دیگر لازم میباشد. تعدادی از این روش ها در مقالات مختلف برای این منظور گزارش شده اند. Waxd و tem عموماً دو روشی هستند كه برای شناسایی ساختار نانوكامپوزیتها به كار می روند. روش های ساخت نانوكامپوزیت ها روشهای مختلفی برای ساخت نانوكامپوزیت های سیلیكات های لایه ای به كار رفته است. اما سه روش، استفاده بیشتری دارند. - پلیمریزاسیون درجا: این روش برای اولین بار در تهیه مواد پلیمری حاوی نانوكلی بر پایه پلی آمید- 6 به كار رفته است. در این روش سیلیكاهای لایه ای به وسیله مونومر مایع یا محلول مونومر، متورم میشود، سپس مونومرها به درون لایه ها سیلیكات نفوذ كرده و پلیمریزاسیون در بین لایه ها اتفاق می افتد. - روش محلولی: این روش مشابه روش قبلی است. ابتدا كلی در یك حلال قطبی مانند تولوئن یا دی متیل فرمامید متورم شده، سپس پلیمر حل شده در حلال به محلول قبلی افزوده شده و بین لایه ها جای می گیرد. مرحله نهایی كار، تبخیر حلال است كه معمولاً در خلاء اتفاق می افتد. مزیت این روش این است كه برای همه مواد پلیمری قابل اجراست. - روش اختلاط مذاب: در این روش پلیمر مذاب كه دارای ویسكوزیته بالایی است با پركننده نانوكلی آمیخته می شود. در این روش به دلیل افزایش بی نظمی، پلیمر به داخل لایه های كلی نفوذ می كند. این روش، به دلیل پتانسیل بالایی كه برای اجرا در مقیاس صنعتی دارد به شدت مورد توجه قرار گرفته است و نانوكامپوزیت های كلی بسیار زیادی به روش اكستروژن تولید شده است. تعداد زیادی از ترموپلاستیك های قطبی مانند پلی آمید، اتیل وینیل استات و پلی استایرن به این روش درون لایه های سیلیكاتی نفوذ كرده اند اما در مورد پلی اولفین ها كه مصرف بسیار زیادی نیز دارند این فرآیند موفق نبوده است. اجرای این روش در لاستیك ها به دلیل ویسكوزیته بسیار زیاد و پدیده های الاستیك با موانع زیادی روبرو است و همین امر دلیل عدم پیشرفت قابل توجه نانوكامپوزیت های الاستومری در مقایسه با پلاستیك ها است. كاربردهای نانوكامپوزیت ها: ذرات نانو دارای این خاصیت میباشند كه میتوانند در ماتریسهای پلیمری دیسپرس شوند و با ایجاد نانوكامپوزیتها، بسیاری از خواص را در مقایسه با پلیمر خالص بهبود دهند یكسری از خواصی كه در حضور ذرات نانو بهبود اساسی یافته اند از قبیل زیرند: - خواص مكانیكی مانند استحكام، مدولها و پایداری ابعادی - كاهش نفوذ گازها، آب و هیدروكربنها - پایداری حرارتی - مقاومت در برابر اشتعال پذیری - مقاومت شیمیایی - هدایت الكتریكی یك گروه از این ذرات نانو ذرات نانو كلی میباشند كه اینها نیز میتوانند خواص كامپوزیتها را د رمقایسه با پلیمر خالص بهبود دهند و یكی از این خواص مهم، كه در نانوكامپوزیتهای بر پایه نانو كلی بسیار پیشرفت كرده است خاصیت ضد خوردگی پوششها می باشد كه در زیر به بررسی آن پرداخته ایم. خواص مقاومت به خوردگی نانوكامپوزیت های بر پایه پلیمرهای آلی- سیلیكات های لایه ای تا به حال كارهای زیادی بر روی نانوكامپوزیت های ساخته شده با نانوكلب و پلیمرهایی مانند پلی سولفون، وینیل استر، پلی متیل متااكریلات، پلی استایرن، پلی ایمید، اپوكسی، پلی فنیل سولفاید و پلی یورتان انجام شده است. نتیجه حاصل از این تحقیقات بیانگر آن است كه خاصیت ضد خوردگی با اضافه كردن نانوكلی افزایش یافته است. بهترین ماتریسی كه میتوان در آن تا حد ممكن به پخش شدن و لایه لایه شدن خوبی دست یافت ماتریس اپوكسی است. نانوكامپوزیتهای تهیه شده از دیسپرسیون ذرات كلی در داخل ماتریس پلی متیل متا اكریلات طی پلیكریزاسیون در مكان و ماتریس پلی ایمید محلول طی فرایند محلولی، مورد تست و آزمایش قرار گرفتند و با انجام آزمونهای xrd و tem مشاهده شد كه پخش شدن كلی داخل پلیمر اتفاق افتاده است و براساس یك سری آزمونهای اندازه گیری الكتروشیمیایی پتانسیل خوردگی، مقاومت پلاریزاسیون، جریان خوردگی و اسپكتروسكوپی ایمپدانس در محلول الكترولیت كلرید سدیم، 5% مشاهده شد كه پوششهای نانوكامپوزیتی با درصدهای كم كلی (1%) بر روی استیل crs خواص ضدخوردگی خارق العاده ای نسبت به خواص ضدخوردگی پلی متیل متا اكریلات خالص و پلی ایمید محلول خالص دارند. در زیر برخی از نتایج به دست آمده در این مقالات آورده شده اند. با افزایش میزان درصد كلی پتانسیل خوردگی به سمت پتانسیل های نوبل تر و همچنین دانسیته جریان خوردگی نیز كه رابطه مستقیمی با سرعت خوردگی دارد، به سمت مقادیر كمتری میل می كند. همچنین با افزایش درصد كلی مقاومت پلاریزاسیون نیز بیشتر خواهد شد. با كوچكتر شدن اندازه ذرات در حد نانو مسیر عبور یونهای خورنده برای رسیدن به سطح فلز در مقایسه با حالتی كه اندازه ذرات در حد میكرون میباشند، بیشتر شده و در نتیجه مقاومت در برابر خوردگی نیز بیشتر خواهد شد. همچنین بعد از سنتز و تهیه نانوكامپوزیتهای پلی استایرن به روش درجا و وینیل استر و انجام آزمونهای مربوط به بررسی مورفولوژی، میزان نفوذ گازهای o2 و بخار آب از میان این پوششهای نانوكامپوزیتی مشاهده شده كه نانوكامپوزیت پلی استایرن حاوی درصدهای بسیار كم از نانو كلی (1%) حدوداً، 57% و 15% كاهش در نفوذپذیری بخار آب و گاز اكسیژن به ترتیب در مقایسه با پلی استایرن بالك و نانوكامپوزیت وینیل استر حاوی 1% نانوكلی 50% كاهش در مقایسه با وینیل استر خالص از خود نشان داده اند. با افزایش میزان درصد كلی حتی در مقادیر و درصدهای بسیار پایین قابلیت ممانعت در برابر نفوذ یونهای آب و اكسیژن به داخل ماتریس پلیمری، به طور فاحشی افزایش می یابد و مشاهده چنین رفتاری به ساختار صفحه ای شكل ذرات كلی برمی گردد. همچنین بهبود خواص ضدخوردگی و مكانیكی كه طی استفاده از افزودنی كلی در داخل ماتریسهای پلی فنیلن سولفاید، پلی سولفون و اپوكسی اصلاح شده با سیلوكسان به وجود آمده مورد بررسی قرار گرفته شده است و درنهایت به این نتیجه رسیده اند كه استفاده از فیلر كلی در داخل ماتریسهای پلیمری نه تنها باعث بهتر شدن خواص شیمیایی، مكانیكی میشود بلكه به دلیل آنكه كلی یك ماده طبیعی و ارزان قیمت است و معمولاً در مقادیر كمتر از ده درصد میتواند منجر به بهبود خواص شود، استفاده از آن در بسیاری از پوششهای پلیمری پیشنهاد میشود. اخیراً اثر استفاده از مونت مورلونیت ارگانوفیلیك بر روی خواص پوششهای اپوكسی مورد بررسی قرار گرفته شده است و نتیجه حاصل نشان می دهد كه افزودن سیلیكاتهای لایه ای ارگانوفیلیك در سیستمهای اپوكسی منجر به افزایش برخی از خواص پوشش مانند چسبندگی، سختی، استحكام، جلا، مقاومت در برابر آب، الاستیسیته و مقاومت در برابر خوردگی شده است، در كامپوزیتهای پلیمری آلی، افزایش مقدار كمی از گرید مناسب كلی مقاومت در برابر خوردگی و محافظت بهتر از سطوح در شرایط مختلف را، افزایش می دهد. نتیجه: استفاده از كلی در مقیاس نانو طول مسیر نفوذ مواد خورنده و خاصیت ممانعتی را در مقایسه با حالت استفاده از ذرات در مقیاس میكرون، بیشتر می كند و در نتیجه طول عمر پوششها بیشتر خواهد شد. بنابراین سیلیكات لایه ای نقش مهمی در بوجود آوردن خاصیت ممانعتی و ایمپدانس بالا برای پوششهایی كه منجر به بهبود محافظت خوردگی میشوند، دارد. نانوكامپوزیتهای بر پایه نانوكلی مانع رسوخ محیط خورنده در میان پوشش میشود، درنتیجه، پوششهای بر پایه نانوكلی ممكن است كه به عنوان مواد دوستدار محیط و ذخیره گر انرژی پنداشته شوند. بازار تجاری آینده این پوششها در صنایع مختلف مانند صنایع دریایی، ساختمانی، سازه ها و صنایع دفاعی بیشتر گسترده خواهد شد درنهایت باید توجه شود كه برای كاربردهای تجاری و صنعتی پوششهای pcn، باید سیستمهای قوی ای در مقادیر كافی با یك قیمت قابل قبول موجود باشند. منبع: نشریه پوششهای سطحی

سلام دوستان :icon_pf (44): لطفا اطلاعات، بحث و تحلیل خودتان درباره آمار و داده های مرتبط با حجم تولید مواد معدنی، ظرفیت تولید، تغییر قیمت ها، وضعیت بورس فلزات، سرمایه گذاری داخلی و خارجی در بخش تولید مواد معدنی، حضور بخش های دولتی و خصوصی و ... در ایران و جهان را در این تاپیک قرار دهید. توضیح: چنانچه برای دیدن عکس ها مشکل داشتید، از Internet Explorer استفاده کنید. در صورت باز نشدن عکس ها با این وجود، لطفا در دفتر تالار و یا پروفایل شخصی پیغام بگذارید، تا لینک ها اصلاح شوند. با تشکر