1-میوه نارس گوجه فرنگی سمی است و باید از خوردن آن پرهیز كرد.در گوجه فرنگی سبز و نارس مادهای سمّی به نام سولانین وجود دارد كه خوردن آن موجب مسمومیت شده و ایجاد دل پیچه،اسهال و باز شدن مردمك چشم میشود.
2-در چین از جوشانده ریشه،شاخهها و برگهای مسن گوجه فرنگی برای رفع دندان درد استفاده میشود و خود گیاه نیز خاصیت حشرهكش دارد.
3- لیكوپن موجود در گوجهفرنگی،نوعی آنتیاكسیدان است كه مانع ایجاد كلسترول بد خون میشود و به همین دلیل از بروز حملات و بیماریهای قلبی جلوگیری میكند.توجه داشته باشید مصرف گوجهفرنگی پخته،موجب جذب لیكوپن بیشتری در بدن میشود.
4- گوجه فرنگی حاوی انواع ویتامینهای گروه ب است،به همین دلیل داروی مناسبی برای رفع عصبانیتهای افراد است.مصرف مداوم گوجه فرنگی همراه با غذا و به صورت سالاد، سیستم عصبی بدن را تقویت كرده و آرامش را به همراه خواهد آورد.
5- گوجهفرنگی یكی از مهمترین منابع ویتامین آ است.به همین دلیل درتقویت بینایی،تقویت و سلامتی پوست و مخاط ها و رشد استخوانها مفید است.
6- گوجهفرنگی به دلیل داشتن ویتامینهای ث و آ فراوان دستگاه ایمنی بدن را تقویت كرده و بدن را در برابر امراض وبیماریهای عفونی مقاوم میسازد.
7- اگر پوست شما كك و مك دارد،هر روز آن را با آب گوجه فرنگی تمیز كنید،كمكم كك و مكها را از بین میبرد.
8- گوجه فرنگی ورم مفاصل را برطرف میكند و برای مبتلایان به نقرس و رماتیسم مفید است.
9- گوجه فرنگی به دلیل نداشتن سدیم و قند،غذای مناسبی برای افراد مبتلا به دیابت و فشار خون است.
10- توجه داشته باشید خوردن گوجه فرنگی،برای بعضی بیمارانی كه دچار حساسیت یا آلرژی (خارش بدن،قرمز شدن پوست،آسم،كهیر و...) هستند،ضرر دارد.