چکیده:
سقانفارها گونه ای خاص از معماری بومی و مذهبی منطقه مازندران می باشند که بعد از مسجد و در کنار تکیه،از اهمیت و اعتبار خاصی در نزد اهالی منطقه برخوردارند.
در منطقه مازندران باورهای خاصی نسبت به تکیه و سقانفار وجود دارد.در این منطقه طی یک باور محلی تکیه نمادی از حضرت امام حسین(ع) و سقانفار نمادی از حضرت ابوالفضل(ع) است.باور دیگر،این است که حضرت ابوالفضل(ع) هیچ گاه به احترام امام حسین(ع) در پیشگاه ایشان نمی نشست.نمود این باور در معماری به صورت شکل معماری تکیه (نشسته - یک طبقه) و شکل معماری سقانفار (ایستاده - دو طبقه) نشان داده شده است.صورت دیگر اعتقادات بومی و آیینی با هم بودن امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) در تمامی مراحل زندگی به خصوص عاشورا و پاسداری حضرت ابوالفضل (ع) از حضرت امام حسین(ع) بوده است.نمود این اعتقاد و باور،ساخت تکیه و سقانفار به صورت جز جدایی ناپذیر از همدیگر است که به عنوان یک رکن معماری مذهبی منطقه مازنداران به چشم می خورد.
مشخصات مقاله:مقاله در 9 صفحه به قلم احمد پیرزاد(کارشناس ارشد مرمت و احیا بناها و بافت های تاریخی دانشگاه هنر اصفهان)منبع مجله کتاب ماه هنر بهمن ماه 1388
دانلود مقاله