قرن بیست و یکم با شتاب به سمت شهری شدن جهان و جهانی شدن شهرها پیش می رود. به ویژه رشد شهرنشینی و شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران از شتاب بیشتری برخوردار است. این وضعیت به یک بحران بزرگ در نحوه مدیریت توسعه شهرنشینی و شهرسازی منجر شده است. از مهمترین چالش های توسعه شهرنشینی در ایران باید به مسئله مسکن و اسکان غیررسمی، رشد ناموزون کلانشهرها، انحطاط مراکز شهری و بافت های قدیمی، و بهره برداری بی رویه از منابع زمین اشاره کرد. در این شرایط، مدیریت توسعه شهری نیز با انواع چالش های اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و نارسایی طرح های توسعه و عمران شهری روبرو است. مجموعه این شرایط ایجاب می کند که نظام مدیریت توسعه شهری در ایران متحول گردد، اما این تحول به آسانی و به سرعت ممکن نیست. به نظر می رسد که این فرایند به یک دوره گذار نیاز دارد. محتوای اصلی این دوره گذار عبارت است از تغییر الگوی رایج برنامه ریزی جامع تفصیلی و حرکت به سمت پارادایم برنامه ریزی راهبردی که از پویایی، انعطاف پذیری و انطباق پذیری زیادی برخوردار است.
در این مقاله براساس پارادایم برنامه ریزی راهبردی و با استفاده از تحقیقات انجام شده، برخی از مهمترین راهبردها و راهکارهای اصلاح نظام مدیریت توسعه شهری در ایران، به طور خلاصه معرفی شده است.
نویسنده: جواد مهدیزاده
دانلود مقاله