مبحث ویدئواکولوژی اولین بار توسط واسیلی آنتونویچ فیلین، یک بیولوژیست روسی در سال 1998 مطرح گردید. وی با توجه به ویژگی های طبیعی چشم انسان در دریافت تصاویر به بررسی و تحلیل نمونه هایی از محیط بصری مصنوع در قالب نماهای ابنیه می پردازد و مناسب بودن و نامناسب بودن هریک را برای چشم براساس میزان هماهنگی یا ناهماهنگی آنها با استانداردهای دستگاه بینایی اعلام می کند. در این مقاله سعی می شود مطالعات صورت گرفته توسط واسیلی فیلین ضمن بررسی تکمیل شده و با توجه به اینکه ایشان دلایل کاملاً مشخصی به لحاظ بصری و ویژگی های معمارانه برای خوب و بد بودن هریک از نماهای بررسی شده ارائه ننموده اند، از طریق تجزیه و تحلیل استانداردهای بینایی و نمونه های مورد مطالعه، معیارهای خوشایندی و یا ناخوشایندی نمای ابنیه مشخص و به عنوان نتیجه کار تقدیم گردد. نتیجه مطالعات انجام شده به طور کلی نشان میدهد نماهایی که کاملاً مسطح بوده و حداقل طراحی در آنها صورت گرفته، نماهایی که از هندسه یکنواخت تبعیت می کنند، یا دارای تعداد زیادی خطوط مستقیم موازی چه افقی و چه عمودی می باشند و یا از عناصر تکرار شونده فراوان تشکیل شده اند از نظر ویدئواکولوژی برای چشم انسان نامناسب بوده و نماهایی که براساس استانداردهای فیزیولوژیکی چشم انسان بنا شده اند مناسب و خوشایند به چشم می باشند.
کلمات کلیدی: ویدئواکولوژی، محیط بصری یکنواخت، محیط بصری تهاجمی، محیط بصری آسایش بخش، ادارک تصویر، فیزیولوژی بینایی، مکانیسم های بینایی
نویسندگان: محمد رضا پورجعفر، مريم علوي باالمعني، يعقوب فتح الهي، علي پورجعفر
دانلود مقاله