جستجو در تالارهای گفتگو

شب گذشته در منطقه «شیدا»: دو محیطبان در درگیری با شکارچی متخلف زخمی شدند [h=5]سبزپرس – گروه محیط طبیعی: دو محیطبان منطقه حفاظت شده «شیدا» در استان چهارمحال و بختیاری طی درگیری با شکارچیان متخلف زخمی شدند. [/h] به گزارش سبزپرس، این درگیری شب گذشته و حوالی ساعت 23 رخ داد که طی آن محیطبان «مرتضی سورانی» از ناحیه بازو و محیطبان «علی اصغر احمدی» از ناحیه صورت دچار آسیب دیدگی شدند. این دو محیطبان مجروح به سرعت به مرکز درمانی منتقل شدند و محیطبان احمدی تحت درمان سرپایی قرار گرفت و مرخص شد اما محیطبان سورانی به دلیل خونریزی زیاد ساعاتی را در مرکز درمانی تحت درمان قرار گرفت و صبح امروز (یکشنبه) مرخص شد. در این واقعه، متخلف یا متخلفان از جراحت محیطبانان و تاریکی شب استفاده کرده و متواری شده اند. با این حال گارد حفاظت محیط زیست، نیروی انتظامی و دستگاه های امنیتی استان چهارمحال و بختیاری تحقیقات و جستجو را برای دستگیری عامل یا عاملان این واقعه آغاز کرده اند. محیطبانان حاضر در صحنه می گویند که در صحنه درگیری موفق به مشاهده تنها یک نفر شده اند و به نظر آنها، هر دو محیطبان توسط همان یک نفر مجروح شده اند. تحقیقات برای دستگیری ضارب یا ضاربان این دو محیطبان ادامه دارد و همچنین حال مجروحان نیز مساعد گزارش شده است.

درگیری مجدد در منطقه «شیدا»؛ متخلفان با تفنگ دوربین دار محیطبانان را هدف قرار دادند / پارگی قرنیه چشم یک محیطبان [h=5]سبزپرس – گروه محیط طبیعی: به فاصله یک روز از زخمی شدن دو محیطبان در منطقه حفاظت شده «شیدا» در استان چهارمحال و بختیاری، باردیگر این منطقه شاهد درگیری محیطبانان با شکارچیان متخلف بود. [/h] به گزارش سبزپرس، نیمه شب گذشته گروهی شکارچی متخلف با حضور در منطقه شیدا، قصد شکار غیرمجاز داشتند که با واکنش محیطبانان منطقه از شکار بازماندند و متواری شدند. این درحالی است که شامگاه شنبه (28 مرداد) نیز گروهی دیگر از شکارچیان وارد منطقه شده بودند که درگیری محیطبانان با آنها به زخمی شدن دو محیطبان منجر شد. درگیری شب گذشته که تا ساعت پنج بامداد به طول انجامید، به تیراندازی مستقیم به طرف محیطبان منجر شد اما در این درگیری هیچ یک از محیطبانان دچار جراحت خاصی نشد و در نهایت متخلفان متواری شدند. «شهرام احمدی»، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری که خود در صحنه حضور داشت گفت: اگرچه متخلفان متواری شدند اما موفق به شناسایی آنها شدیم و به زودی با همکاری نیروهای انتظامی استان آنان را دستگیر خواهیم کرد. متخلفان درگیری شامگاه شنبه نیز شناسایی شده اند. به گفته او، در درگیری شب گذشته، متخلفان مجهز به «اسلحه نظامی دوربین دار» بودند و از فاصله نزدیک اقدام به تیراندازی مستقیم به محیطبانان کرده اند: «فاصله آنقدر نزدیک بود که یکی از این متخلفان از فاصله حدود 3-4 متری به طرف ما تیراندازی کرد که تیر به چراغ قوه ای که در دست من بود برخورد کرد.» پارگی قرنیه چشم محیطبان «شیدا» در درگیری شامگاه 28 مرداد، دو محیطبان مجروح شدند. محیطبان «علی اصغر احمدی» به علت برخورد ترکش به ناحیه گونه، تحت درمان سرپایی قرار گرفت که ساعاتی بعد از مرکز درمانی مرخص شد. اما محیطبان «مرتضی سورانی» از ناحیه بازو و چشم دچار آسیب دیدگی شده بود که جراحت بازوی او در مراکز درمانی استان چهارمحال و بختیاری درمان شد. با این حال به دلیل برخورد ترکش، قرنیه چشم او نیز دچار پارگی شده بود که برای درمان به مرکز چشم پزشکی اصفهان منتقل شد. به گفته فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری، او در حال حاضر تحت عمل جراحی چشم قرار دارد.

كشتار بي رحمانه محيطبانان مظلوم همچنان ادامه دارد محيطبان جوان ملايري به ضرب گلوله شكارچيان به شهادت رسيد [h=5]سبزپرس- گروه محيط زيست طبيعي: عبدالله ياري،‌ رييس منطقه حفاظت شده لشگردره در شهرستان ملاير، شب گذشته در حين انجام ماموريت و گشت زني در مواجهه با شكارچيان متخلف به ضرب گلوله به شهادت رسيد. [/h] به گزارش سبزپرس و بر اساس اطلاعات دريافتي از اداره كل محيط زيست استان همدان محيطبان عبدالله ياري ،‌شب گذشته در حين گشت زني در منطقه حفاظت شده لشگر دره با يك گروه سه نفره از شكارچيان متخلف مواجه شد كه بعد از دستور ايست و متوقف نمودن شكارچيان ،‌در حالي كه به قصد توقيف سلاح شكارچيان به سمت آنها قدم بر مي داشت با شليك گلوله يكي از شكارچيان كه به سمت او نشانه گرفته بود به شهادت رسيد. در همين حال درگيري بين ساير محيطبانان و شكارچيان در گرفت و در نهايت هر سه شكارچي دستگير و تحويل مقامات قضايي شدند. اما محيطبان عبدالله ياري قبل از رسيدن به مركز درماني به دليل شدت جراحت وارده جان باخت و به شهادت رسيد. مديريت و تحريريه سبزپرس اين ضايعه اسفبار را به خانواده اين شهيد و تمامي پرسنل محيطبانان كشور تسليت مي گويد و از خداوند منان براي خانواده اين محيطبان جوان صبر و بردباري آرزو مي كند.

بهای سنگین آبرسانی به حیات وحش تشنه در منطقه حاجی آباد پای چپ محیطبان هرمزگانی صبح امروز قطع شد [h=5]سبزپرس- گروه محیط زیست طبیعی: رضا رحیمی‌نژاد محیط‌بان هرمزگانی که یکماه قبل در حین انتقال آب برای حیات وحش در اثر برخورد جرثقیل حامل تانکر آب با کابل‌های انتقال فشارقوی دچار برق گرفتگی شده بود با وجود تلاش پزشکان بیمارستان سوانح سوختگی تهران، صبح امروز پای چپ خود را از دست داد. [/h] به گزارش سبزپرس، این محیط بان روز ۱۵ اردیبهشت‌ماه سال جاری در حین عملیات آبرسانی به آبشخورهای حیات وحش در منطقه شکار ممنوع "گلزار و نی‌زار" واقع در حاجی آباد استان هرمزگان، با جرثقیل حامل تانکر آب به کابل‌های فشارقوی برخورد می‌کند که در اثر این حادثه دچار برق‌گرفتگی و سوختگی از ناحیه دست و دو پا می‌شود به طوریکه هر دو پای وی از ناحیه زانوی پا به پایین و انگشتان دست راست دچار سوختگی عمیق شد. برادر این محیط‌‌بان عصر امروز در گفتگو با سبزپرس گفت: پزشک مشاور اورتوپدی و متخصص بیماری‌های عفونی چند روز قبل گفته بود که دو پای برادرم از ساق دچار آسیب‌دیدگی شدیدی شده که به احتمال فراوان منجر به قطع عضومی‌شود. او ادامه داد: برادرم رضا امروز سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفت و متاسفانه پای چپ وی از زیر زانو قطع شد . همچنین پزشک معالج گفته احتمال قطع پای راست هم تا چند روز دیگر وجود دارد . وی افزود: عمل دوم وی بر روی شکم اش انجام شد و عمل سوم نیز بر روی دست راست بود و چون دست راستش ورودی جریان برق بوده با وجود عمل جراحی اما تاندوم‌ دو تا از انگشتان وسط دست راستش هم از کار افتاد. رضا رحیمی‌نژاد محیط‌بان ۳۲ساله هرمزگانی، متاهل و دارای دو فرزند است. وی دارای ۱۳سال سابقه خدمت در سازمان حفاظت محیط زیست است و هم اکنون در بیمارستان سوانج سوختگی تهران بستری است. گفتنی است رئیس سازمان حفاظت محیطزیست نیز چند روز قبل جهت ملاقات این محیط‌بان در بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری حاضر شد و اعلام کرد چنانچه روند درمان نیازمند طی مراحل خاصی باشد پیگیری‌های لازم را شخصا انجام می‌دهد

[h=4]ژست سواره نظام کوشان مهران [/h] در دهه 1870 کنگره ایالات متحده سنگ بنای نخستین پارک ملی این کشور به نام «یلواستون» را بنا بر دلایل زیباشناختی بنا نهاد. در آن دوره هیچ دلیل عقلانی برای پایداشت «خرس گریزلی» و «گرگ خاکستری» مطرح نبود و در چند سال قبل نیز پیشنهاد تعدادی از نمایندگان دل نگران نابودی «بیزون آمریکایی» (بوفالو) به این دلیل که این جانور مهمترین منبع غذایی سرخ پوستان دشت های «گریت پلین» بود، رد شد. پس از تصویب موجودیت پارک ، نخستین اقدام دولت مردان ایالت «مونتانا» ارسال یک هنگ سوار نظام مجهز و جنگ آزموده به یلواستون بود. در آن دوره دانش جانور شناسی و بوم شناسی برای تصمیم گیرندگان ناآشنا نبود ولی تجربیات گذشته ثابت کرده بود که پایداشت پارک و پایه گذاری شرایط مطلوب نیاز به سوارنظام دارد و نه دانشگاه دیدگان. شاید بتوان یکی از مهمترین علل نابودی «اوک بزرگ» (پرنده ای شبیه به «پافین» ولی درشت پیکر و فاقد قدرت پرواز ) در محدوده اقیانوس اطلس را علاقه بیش از حد مجموعه داران و دانشمندان به گردآوری آخرین نمونه های این پرنده دانست. از دهه 1830 که نسل اوک بزرگ رو به قهقرا می رفت، بیشتر ماهیگیران ایسلندی به دنبال یافتن تخم و یا خود اوک بزرگ برای فروش به دانشمندان و مجموعه داران بودند. تا سال 1840 بیشتر مشاهدات ثبت شده اوک بزرگ مربوط به نمونه های کشته شده بود تا زنده. در آخرین سال های قرن نوزدهم نیز عده ای از دانشمندان آمریکایی که گمان می کردند نسل گونه ای از فلامینگوی بومی شیلی در آستانه نابودی است، آخرین نمونه ها را که 120 و یا 150 فرد بود، شکار کرده و به گمان خود به دانش خدمت نمودند. تا اواسط قرن بیستم که کلونی دیگری از این فلامینگو یافت شد همگان گمان می کردند که آخرین نماینده نسل این گونه در آرشیو موزه ها و مجموعه داران وجود دارد. در سال 1880 تخمین زده می شد که تنها 80 «کرگدن سفید جنوبی» در سرزمینی که اکنون اتحادیه آفریقای جنوبی نامیده می شود، برجای مانده است. با حفاظت اصولی تعداد این زیرگونه کرگدن سفید در آفریقای جنوبی در نخستین سال های قرن بیست و یکم بیش از 14 هزار فرد بود و به کشورهای دیگری چون زامبیا و کنیا و بوتسوانا (و برای جذب گردشگر به زیستگاهی که هرگز نبود، یعنی سنگال) با موفقیت معرفی شد. ولی از سال 2009 ناگاه گزارش های یافتن جنازه های کرگدن های سفید قاچاق شکار شده به شدت افزایش یافت. در سال 2009 تعداد 122 لاشه، سال 2010 تعداد 333 لاشه و در سال 2011 تعداد 300 لاشه کرگدن یافت شد. بررسی های نیروی پلیس، حقیقت تلخی را هویدا ساخت؛ در مواردی مدیران پارک های ملی نیز با شکارچیان قاچاق در ارتباط بودند! برای سامان دادن به این روند نگران کننده، دولت، نیروهای مسلح ارتش را در کنار محیط بانانی کارآزموده و فساد ناپذیر را به عنوان مامور کنترل زیستگاه های کرگدن گمارد و برای یافتن سرشاخه های قاچاق دست به دامن پلیس ایالات متحده شد. همین معضل در «تساوو»، سرزمین شیران بدون یال متهم به آدمخواری، کنیا روی داد. در اوایل قرن بیستم بوته زار ها و خارستان ها سطح وسیعی از کنیا را پوشانیده بودند ولی برای گسترش سطح زمین های کشاورزی ، بسیاری از این سرزمین ها تغییر کاربری داده و به طبع جانوران بسیاری متضرر شدند. فرم قلاب مانند لب بالای کرگدن سیاه، جانور را متخصص تغذیه از جوانه خاربن ها کرده است. در مناطقی که خارستان ها به زمین کشاورزی بدل می شدند، کرگدن های نزدیک بین و خشمناک تهدیدی جدی به حساب می آمدند. تنها در یک منطقه، شکاربانی سفید پوست 500 کرگدن سیاه را از پای بدر آورد. در سال 1960 برآورد می شد که در جنوب صحرای آفریقا در حدود 60 هزار کرگدن وجود دارد ولی از دهه 1970 با افزایش رفاه اقتصادی در چین، تقاضا برای شاخ کرگدن شدت گرفت. برای نمونه ظرف 10 سال تعداد کرگدن های سیاه جمهوری آفریقای مرکزی از سه هزار فرد به صفر رسید و آخرین گزارش زیرگونه غربی کرگدن سیاه به سال 2008 در شمال کامرون محدود می شود. دولت کنیا برای پایداشت آخرین کرگدن های سیاه در تساوو که آخرین نماینده زیستگاه خارستان در این کشور است مجبور به استفاده از نیروهای مسلح ارتش شد. سربازان بدون رودربایسی روی هر شکارچی قاچاق کرگدن به قصد کشت، آتش می گشودند. نعداد تلفات متخلفان هیچگاه اعلان نشد ولی در حال حاضر جمعیت کرگدن های سیاه از آرامش برخوردار بوده و به تدریج در حال افزایش هستند. در تمامی کشورهایی که پایداشت محیط زیست برای آنها از ارزش برخوردار است در لحظات حساس تصمیماتی گرفته می شود که شاید باب میل کارشناسان و پژوهشگران صرف دانشگاهی نباشد. در غرب وحشی آمریکا مثالی است به نام «ژست سواره نظام»؛ یعنی در ایالات غربی که هنوز مدنیت ریشه ندوانده بود اعمال قدرت سواره نظام (البته در راستای اعمال قانون و نه زورگویی) راهکاری برای آرام نگاه داشتن جامعه نوپای آن هنگام می بود. شاید تیرباران سه سرباز ارتش سرخ شوروی که در کوران جنگ جهانی دوم، یک «بیزون اروپایی» را درلهستان شکار کردند جاهلانه به نظر برسد ولی در موارد حساس اعمال زور و رعب اسلحه بهترین و آخرین راه کار است. شاید بسیاری از ما داستان «ماهی کورغارزی لرستان» را شنیده باشیم که عده زیادی از آن به وسیله دانشجویانی گرفتار شدند که از قضا دانشجوی محیط زیست بودند. با توجه به موارد یاد شده که مستند هستند، تنها راهکار پایداشت این باقیمانده زیگونگی ایران اعمال زور در کنار قانون است. در این سه دهه خلع سلاح شکاربانان، استفاده از کارشناس و کارشناس ارشد به عنوان محیطبان و پژوهش های دانشگاهی صرف، وضعیت عرصه های طبیعی کشور را به وضعی رسانیده که تا کنون بیش از 100 محیطبان خونشان برای پاسداری از محیط زیست به زمین ریخته است. نباید خود را فریب دهیم. در شرایط فعلی محیطبان کارآزموده و دارای اطمینان خاطر بیش از دانشگاهیان صرف مورد نیاز عرصه های طبیعی است. گیریم که همه پرسنل سازمان محیط زیست دارای مدرک دکترا شوند، آیا این خیل دکتر کمکی به افزایش نسل گوران توران می کند؟ (از واگذاری های نایبند، خجیر و هفتاد قله سخنی به میان نمی آوریم) استفاده صرف از نرم افزار های قفل شکسته و نگاشتن مقالات علمی (که حرف و حدیث زیادی در آن است) و پیروی از مدهایی مانند دوربین تله ای، ضامن بقای غنای طبیعی کشور نخواهد بود.

اختصاصی سبزپرس / یک محیط بان در آستانه دریافت حکم «قصاص نفس» سبزپرس – گروه محیط طبیعی: یک محیط بان در استان خراسان رضوی در آستانه دریافت حکم قصاص قرار گرفت. به گزارش سبزپرس، این محیط بان چند ماه قبل با یک متخلف در پارک ملی «تندوره» درگیر شده بود که این درگیری به فوت فرد متخلف منجر شده بود. گفته می شود که در ابتدا یک دادگاه محلی با تشکیل شورایی پنج نفر موضوع «قتل عمد» یا «قتل غیرعمد» را بررسی کرده اند که در نهایت سه نفر از اعضای این شورا موضوع را قتل عمد می دانند. با این حال و با پیگیری وکیل این پرونده و به دلیل آنکه این محیطبان در حین انجام وظیفه بوده، پرونده به دادگستری مشهد منتقل شده و قرار است تا پیش از پایان شهریورماه، دادگاه رای نهایی خود را درباره این پرونده اعلام کند. پیش از این و در دی ماه سال 1388 نیز دو محیطبان دیگر در استان های کهگلویه و بویر احمد و هرمزگان حکم «قصاص نفس» دریافت کرده بودند. با این حال پس از رایزنی رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با رئیس قوه قضائیه و ورود رئیس این قوه به موضوع و بررسی این پرونده توسط وی، این حکم تغییر کرد.