ماهي گل خورك (Mudskipper) كه با نام اشلمبو نيز شناخته مي شود از لحاظ رده بندي علمي، جزو زير خانواده Oxudercinae و خانواده Gobiida يا گوبي ماهيان مي باشد. آنها را ماهيان دوزيست مي نامند چرا كه قادر به تنفس از هوا نيز هستند و همچنين توسط باله هاي سينه اي تغيير شكل يافته خود مي توانند بر روي خشكي نيز حركت كنند. گل خورك ها با زندگي در زيستگاه هاي بين جزر و مدي سازگاري يافته اند و بر خلاف اكثر ماهيان كه با پايين آمدن آب (جزر) به طرف دريا رهسپار مي شوند، با پنهان شدن در ميان علف هاي دريايي يا درون آبگيرها و حفره هايي كه خود ايجاد مي كنند در محل بين جزر و مدي باقي مي مانند. گل خورك ها هنگامي كه در خارج از آب هستند بسيار اكتيو مي باشند و فعاليت هايي همچون بالا رفتن از درختان مانگرو، تغذيه، ارتباط با يكديگر و دفاع از قلمرو در خارج از آب صورت مي گيرد.
خود چشم گل خورك نيز از سازگاري هاي آن با محيط خشكي محسوب مي شود. چشم هاي برجسته و بزرگ آن براي ديدن در خشكي سازگاري يافته اند و بينايي آنها درون آب محدودتر شده است. يك آداپتاسيون بسيار مهم اين ماهي، وجود اتاقك هاي تنفسي در بدن آن مي باشد. اتاقك هاي تنفسي در حقيقت محل ذخيره اكسيژن دريافت شده در زير آب هستند. هنگامي كه گل خورك در خشكي دچار كمبود اكسيژن مي شود، از اتاقك هاي تنفسي خود براي رساندن اكسيژن به آبشش ها استفاده مي كند.
اين ماهيان همچنين در گل و لاي بستر حفره هايي را ايجاد مي كنند كه به نوبه خود داراي ساختار جالبي هستند. آنها براي تخم گذاري و فرار از شكارچيان از اين لانه ها استفاده مي كنند. گل خورك از نوزادهاي خود درون لانه مراقبت مي كند. او معمولا حباب هايي را درون اتاقك لانه ذخيره كرده و به هنگامي كه سطح اكسيژن در دسترس درون لانه پايين مي آيد، از اين حباب ها استفاده مي نمايد.
:icon_pf (44):