ماهیان بادکنکی (پافر) نام خود را به دلیل داشتن قدرت دفاعی در برابر تهدیدات شکارچی از طریق متورم شدن بدنشان گرفته اند. آنها با عنوان ماهی بالونی یا بادی نیز شناخته شده اند. به دلیل توانایی آنها به باد کردن بدنشان, همانند توپ گلف با بدنی بزرگ و بدون مقیاس و طرح خاصی در داخل حوضچه هایشان شناور می شوند و اغلب روی سطح بدنشان خارهایی است که تا ماهی باد نشود قابل مشاهده نیستند.
بر خلاف سایر ماهی ها،پافرها (puffer ) باله های لگنی ندارند و بجای استفاده از باله های دمی که یک اندام اصلیبرای شنا است، آنها از باله های سینه ای شفاف به همراه باله های پشتی و مخرجی کمکمی گیرد. چشمان ماهیان بادکنکی قادر به حرکت به طور مستقل از یکدیگر بوده که دید دوچشمی را مقدور می سازد.
ماهیان بادکنکی طول عمر بالایی حتی در شرایط اسارات دارند ونگهداری آنها نسبتاً آسان است. آنها به راحتی می توانند خودشان را با نوسانات شرایطآب وفق بدهند ( در طول مدت زمانیکه شرایط آب تغییر می یابد) تعداد کمی از گونه های پوفرها برای تکثیر به آب شیرین مهاجرت می کنند اگر چه از اصل دریایی هستند.
این ماهیان با وجود گوشتخوار بودن به غذای آماده نیز به سرعت سازگاری پیدا می کنند. آنها ترجیحاً از نرم تنان, میگو و krill تغذیه می کنند.
بادکنکی ها (puffer ) در مقابلبیماریها و عفونتها بسیار حساس هستند. آنها با داشتن خارهای گزنده در مقابل سایرماهیان بادکنکی و ماهیان دیگری که آنها را نگه داشته و تکه تکه آنها را می خورند, به زحمت می توانند از خود حفاظت کنند. با وجود این ماهیان بادکنکی کوتوله یا کوتاهقد در مقایسه با سایر بادکنکی ها کمتر گزنده هستند. فقط تعداد کمی از این گونه هادر تجارت گونه های آکواریومی طرفدار دارند. اگر چه بیش از۱۵۰ گونه از این ماهیانشناخته شده اند اما اغلب آنها در محیط های آب لب شور و شیرین یافت می شوند.