قندها در داخل بدن طی واکنشهایی به انرژی و مواد دیگر تبدیل می شوند. چرخه کربس یکی از مراحل تخریب قندها است که طی آن پیرووات حاصل از گلیکولیز به انرژی تبدیل می شود. پیرووات طی یک سری واکنشهای منظم اکسید شده به استیل تبدیل می شود. استیل حاصل با کوآنزیم a ترکیب شده استیل کوآنزیم a را می سازد که در ماتریکس میتوکندری به ترکیبات ساده تر مبدل می گردد.
کربس در سال 1910 مشخص کرد که مکانیسم تبدیل پیرووات به ترکیبات ساده تر طی یک سری واکنشهای چرخه ای صورت می گیرد این چرخه به نام چرخه کربس معروف است. کربس این چرخه را چرخه تری کربوکسیلیک اسید (tca) نامید.
ایجاد استیل کوآنزیم a
پیرووات طی یک سری واکنشهایی به استیل کوآنزیم a تبدیل می شود. این واکنشها مستلزم یک مجموعه پیرووات دهیدروژناز و یک سری کوآنزیمهای اختصاصی مانند تیامین پیروفسفات ، اسیدلیپوئیک fad و nadh است. استیل کوآنزیم a بوجود آمده با داشتن آرایش فضایی مناسب موجب شروع واکنشهای چرخه کربس می شود و با متراکم شدن و اتصال به اسید اگزالواستیک و از دست دادن coa ، اسید سیتریک را می سازد. ماتریکس میتوکندری واجد کلیه آنزیمها و کوآنزیمها و سایر عوامل لازم برای انجام چرخش tca است.