جستجو در تالارهای گفتگو

لوله هاي FRP با استفاده از تقويت كننده هاي الياف شيشه ، رزين هاي گرما سخت ، مواد linerviel و انواع ديگر افزودني ها ساخته مي شوند . الياف تقويت كننده معمولا ً از جنس الياف شيشه E است . مشخصات اسمي الياف شيشه E عبارتند از سفتي كششي در حدود 72400 مگا پاسكال ، استحكام كششي در حدود 3450 تا 3800 مگا پاسكال و درصد افزايش طول در حدود 4 تا 5 درصد . انواع ديگري از الياف در اين رده عمومي وجود دارند كه نيازهاي گوناگون مقاومت به خوردگي را برطرف مي كنند اما الياف شيشه E تا حدودي تمام بازار را تحت سلطه خود درآورده است . الياف تقويت كننده ديگري براي كاربردهاي ويژه و شرايط خورنده منحصربه فرد وجود دارد مانند FCR ، C ، AR و جز آن . الياف تقويت كننده بسته به فرآيند ساخت لوله و تحمل بار مورد نياز ، تغيير مي كنند . الياف تك جهته تابيده شده ، الياف كوتاه ، تقويت كننده هاي رشته اي ، نمد ، الياف بافته شده و انواع ديگر الياف درساخت لوله هاي FRP كاربرد گسترده اي دارند . درصد وزني الياف به طراحي محصول نهايي وابسته خواهد بود . جهت الياف ، شيوه چيدمان لايه ها روي هم و تعداد لايه هاي تقويت كننده ، ويژگي هاي مكانيكي ، سفتي و استحكام واقعي لوله را تعيين مي كند . رزين مورد استفاده در ساخت لولۀ FRP ويژگي هاي خاص خود را دارد . درحالي كه ويژگي هاي استحكام و سفتي رزين چندين بار كم تر از الياف است ، رزين نقش اساسي را ايفا مي كند . رزين هاي گرما سخت گروه عمده اي هستند كه در ساخت لوله FRP به كار مي روند . رزين به عنوان چسب عمل كرده و الياف را در ساختار لايه اي محصول پخت شده به هم متصل مي كند . رزين در برابر خوردگي ناشي از عبور گازها و سيالات از درون لوله مقاومت مي كند . مشخصات فيزيكي و شيميايي رزين ، مقاومت حرارتي كه به شكل يك مشخصه كه دماي انتقال شيشه اي ، Tg ، ناميده مي شود و ويژگي هاي روش ساخت نقشي كليدي در طراحي لوله ايفا مي كنند . درحالي كه رزين هاي پلي استر ، وينيل استر و اپوكسي قصد تسلط بر بازار لوله هاي FRP را دارند ، رزين هاي ديگري نيز وجود دارند كه مقاومت به خوردگي منحصر به فردي ايجاد مي كنند . پلي استرها اغلب براي توليد لوله هايي با قطر زياد استفاده مي شوند . وينيل استرها مقاومت به خوردگي بيشتري معمولا ً در برابر مايعات خورنده قوي مانند اسيدها و سفيدكننده ها دارند . رزين اپوكسي معمولا ً براي لوله هايي با قطر كم تراز 750 ميلي متر و فشارهايي در حدود 8/20 مگا پاسكال تا 6/34 مگا پاسكال استفاده مي شوند . طراحي و توليد لوله هاي FRP اغلب به اجزاي افزودني نيز نياز دارد . بيشترين افزودني ها به شكل دهي رزين هاي گرما سخت كمك مي كنند و همچنين ممكن است براي تكميل واكنش هاي شيميايي و پخت چند لايي مورد نياز باشند . كاتاليزورها و سخت كننده ها در اين دسته قرار مي گيرند . پركننده ها ممكن است به علت مسايل اقتصادي و يا افزايش كارايي استفاده شوند . بعضي از لوله ها به ويژه لوله هاي گرانشي به شدت به سفتي خمشي بالايي نياز دارند . در مورد لوله هاي زير خاك ، سفتي خمشي با عامل EI اندازه گيري مي شود كه حاصل ضرب سفتي چندلايي كامپوزيتي E و ممان اينرسي سطح مقطع لوله I است . سفتي چندلايي E را مي توان با تغيير جهت الياف و افزايش حجم الياف و موارد ديگر افزايش داد . از آنجايي كه ممان اينرسي I با توان سوم ضخامت ديوار نسبت دارد ؛ هرگونه كوششي براي افزايش ضخامت ديواره ، ممان اينرسي را به طور چشمگيري افزايش مي دهد . در نتيجه بعضي از لوله هاي گرانشي با افزودن شن در مرحله توليد ساخته مي شوند . افزايش شن مايۀ افزايش ضخامت ديواره و در نتيجه افزايش ممان اينرسي و افزايش عامل EI مي شود . اين كار افزايش سفتي با استفاده از ماده نسبتا ً ارزان مانند شن ناميده مي شود . بنابراين شن مي تواند يك افزودني مهم در ساخت لولۀ FRP باشد .