نام فارسي : ابريشم مصري
نام علمي : Caesalpinia giliesii
تيره : Fabaceae or Legominaceae
زادگاه و پراكنش :
بومي آرژانتين و اروگوئه و در مناطق معتدل گرمسيري و نيمه گرمسيري جهان كشت مي گردد.
مورفولوژي ظاهري :
درختچه ايي نسبتا بزرگ و گاهي كوچك و هميشه سبز كه ارتفاع آن تا 3 متر هم مي رسد.
- برگ : دو بار شانه ايي مضاعف با 10 تا 15 برگچه ، متقابل با تعداد زيادي برگچه هاي بيضي يا مستطيل شكل كشيده و به رنگ سبز تيره و فاقد كرك مي باشد.
- گل : گل آذين خوشه ايي افراشته به طول 13 تا 15 سانتي متر ، گلبرگ هاي بزرگ زرد و پرچم ها قرمز رنگ به طول 7 تا 13 سانتي متر كه ميله آن از جام گل خارج مي شود. بساك پهن و داراي دو خامه ي نازك قرمز رنگ است. گلبرگ ها زودريز و بي دوام بوده و در حاشيه ، دندانه دار مي باشد. گل ها از پايين به بالا خوشه باز مي شوند.
محيط كشت :
آفتاب دوست بوده و تا حدودي به سرما مقاوم بوده است. در هر خاك با زهكش و حاصلخيزي مناسب مي رويد. نسبت به نمك خاك ، خشكي و كم آبي تقريبا بردبار است.
افزايش :
بذر : تيمار آب داغ به مدت 24 ساعت ، فبل از كاشت ضروري است.
قلمه : قلمه ي چوب نرم در بهار ريشه دار مي شود و قلمه سبز در تابستان ريشه دار مي شود.
ميوه :
نيام ( لگوم ) شمشري شكل و كركدار با دوكفه چرمي كه بذور قرصي شكل و تيره را در خود جاي داده است.
هرس :
در صورت بروز علائم لكه قارچي روي تنه و بلند بودن تاج درخت به خصوص در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري جهت شكل دهي ،هرس امري بديهي است.
جهت هرس شاخه هاي سرمازده ، بهتر است هرس را تا بعد از ظهور جوانه هاي جديد عقب انداخت.
در مناطق شمالي كه درختان جوان به سرما حساس مي باشند ، تنه را با خاك اره يا كاه پوشانده و فويل آلومينيومي مي پيچند.
در صورت خشك شدن درختچه جوان ، مي توان با قطع قاعده در نزديكي سطح زمين ، شاهد جست هايي در بهار بود.
كاربردها :
هم به صورت لكه ايي در منازل و پارك ها و هم به شكل رديفي در حاشيه پياده روها و خيابان ها كاربرد دارد.
همچنين در احداث باغ هاي صخره ايي به دليل شاخه هاي نرم در بونساي نيز قابل استفاده است.