جستجو در تالارهای گفتگو

ماده 1 - تعريف واژه‏هاى بكار رفته در اين قانون به شرح زير است: الف - ماده معدنى (كاني): هر ماده يا تركيب طبيعى كه به صورت جامد يا گاز يا مايع و يا محلول در آب در اثر تحولات زمين شناسى به وجود آمده است. ب - كانه : مواد معدنى يا كانيهاى موجود در كانسار كه داراى ارزش اقتصادى است. پ - ذخيره معدنى (كانسار): تمركز و يا انباشت طبيعى يك يا چند ماده معدنى در زير يا روى زمين و يا محلول در آب مي‏باشد. ت - معدن : ذخيره معدنى است كه بهره ‏بردارى از آن مقرون به صرفه باشد. ث - اكتشاف : تجسس ادارى به منظور يافتن كانسار است كه شامل عملياتى از جمله موارد زير مي‏باشد: 1- آثاريابى و نمونه‏بردارى و آزمايشات كمى و كيفي. 2- بررسيهاى زمين شناسي، ژئوفيزيكى و ژئوشيميايى مانند آنها و انجام امورى كه براى اين گونه بررسي‏ها لازم باشد. 3- حفارى روباز و زيرزميني. 4- تعيين شكل و كيفيت و كميت ذخيره معدني، و تهيه نقشه‏هاى مربوطه. ج - پروانه اكتشاف: مجوزى است كه براى انجام عمليات اكتشافى مواد معدنى در محدوده مشخص از طرف وزارت معادن و فلزات صادر مي‏شود. چ - گواهى كشف : تأييديه ‏اى كه توسط وزارت معادن و فلزات پس از اتمام عمليات اكتشافى و كشف كانه به نام دارنده پروانه اكتشاف صادر مي‏شود. ح - بهره‏ برداري: مجموعه عملياتى است كه به منظور استخراج و كانه آرايى و به دست آوردن مواد معدنى قابل فروش انجام مي‏گيرد. خ - بهره‏ بردار : شخص حقيقى يا حقوقى اعم از دولتي، تعاونى و خصوصى است كه داراى پروانه بهره ‏بردارى از وزارت معادن و فلزات باشد. د - استخراج : مجموعه عملياتى است كه به منظور جدا كردن كانه از كانسار و انتقال آن به محل انباشت مواد انجام مي‏گيرد. ذ - اجازه برداشت: مجوزى است كه از طرف وزارت معادن و فلزات براى تأمين مصالح ساختمانى مورد نياز طرحهاى عمرانى و برداشت واريزه‏ها و ذخاير محدود و جزئى و نيز عمليات آزمايشگاهى صادر مي‏شود. ر - حقوق دولتى : عبارت است از درآمد دولت ناشى از استخراج، بهره‏بردارى و برداشت هر واحد از ماده يا مواد معدني. ز ـ كانه آرايي: عبارت است از كليه عمليات فيزيكي، شيميايى و يا فيزيك و شيميايى كه به‏ منظور جدا كردن قسمتى از مواد باطله از كانه و يا تفكيك كانه‏ها از يكديگر انجام مي‏گيرد. ژ - فرآورى : شامل كليه عملياتى است كه بر روى مواد خام معدنى يا كانه آرايى شده آنها انجام و در نتيجه موجب توليد مواد اوليه صنعتى مي‏شود. س - محل انباشت مواد: محلى است خارج از كارگاههاى استخراج و تونلها و چاهها كه مواد مستخرجه در آنجا انباشته مي‏شود. ش - مواد باطله : عبارت است از موادى كه در نتيجه استخراج يا كانه آرايى از كانه جدا مي‏گردد. ص - شن و ماسه معمولى : شن و ماسه‏اى كه حاوى كاني‏هاى با ارزش نبوده و يا تفكيك آنها مقرون به صرفه نباشد و عمدتاً در كارهاى ساختماني، راه‏سازي، بتن ريزى و نظاير آن استفاده مي‏گردد. ض - خاك رس معمولى : خاكى است كه براى ساختن خشت و آجر معمولى (غيرنسوز) به كار مي‏رود و نيز در عمليات ساختمانى و راه‏سازى و كشاورزى از آن استفاده مي‏شود. ط - خاك صنعتى : خاكى است كه به علت داشتن خواص فيزيكى و شيميايى خاص مصارف صنعتى مختلف دارد. ظ - سنگ لاشه و ساختمانى : سنگهاى مختلف موجود در طبيعت كه حاوى كانه قابل تفكيك در شرايط كنونى نبوده و عمل آورى آن رايج و معمول و يا مقرون به صرفه نباشد و بنا به تشخيص وزارت معادن و فلزات سنگ تزئينى نيست و عموماً در پى يا ديوارچينى ساختمانها، راه‏سازى و ديواره‏سازى و امور نظير آن به كار مي‏رود. ع - سنگ تزئينى : سنگهاى متبلور و غيرمتبلور رسوبي، آذرين و دگرگونى كه حاوى كانه قابل تفكيك در شرايط كنونى نبوده و عمل آورى آنها نظير برش و صيقل رايج و مقرون به صرفه باشد از قبيل مرمر، شبه مرمر (مرمريت) تراورتن، گرانيت و امثالهم. غ - پروانه بهره‏بردارى : مجوزى است كه توسط وزارت معادن و فلزات براى بهره‏بردارى از معادن در محدوده‏اى كه مشخص شده است، صادر مي‏گردد. ف - طرح بهره‏ برداري: طرحى است كه در آن جزئيات برنامه‏هاى اجرايى براى بهره‏بردارى از معدن و زمان‏بندى اجراى عمليات و ساير اطلاعات براساس شناسنامه معدن در نمونه فرمهاى ويژه وزارت معادن و فلزات، توسط عاملين بهره‏بردارى درج مي‏گردد. ق - معادن بلامعارض: به معادنى اطلاق مي‏شود كه فاقد بهره‏بردار بوده و يا واگذارى آن از نظر اين قانون منعى نداشته باشد. ماده 2 - در اجراى اصول چهل و چهارم و چهل و پنجم قانون اساسى مسئوليت اعمال حاكميت دولت بر معادن كشور و حفظ ذخاير معدنى و نيز صدور اجازه انجام فعاليتهاى معدنى مقرر در اين قانون و نظارت بر امور مزبور و فراهم آوردن موجبات توسعه فعاليتهاى معدني، دستيابى به ارزش افزوده مواد خام معدني، توسعه صادرات مواد معدنى با ارزش افزوده، ايجاد اشتغال در اين بخش و نيز افزايش سهم بخش معدن در توسعه اقتصادى و اجتماعى كشور به عهده وزارت معادن و فلزات مي‏باشد. اعمال حاكميت مذكور در اين ماده مي‏تواند مانع اعمال مالكيت اشخاص حقيقى و حقوقى در محدوده مقررات باشد. ماده 3 - مواد معدنى : به شرح زير طبقه‏بندى مي‏شوند: الف - مواد معدنى طبقه يك عبارت هستند از : سنگ آهك، سنگ گچ، شن و ماسه معمولي، خاك رس معمولي، صدف دريايي، پوكه معدني، نمك آبى و سنگي، مارن، سنگ لاشه ساختمانى و نظاير آنها. ب - مواد معدنى طبقه دو عبارت هستند از : 1- آهن، طلا، كرم، قلع، جيوه، سرب، روي، مس، تيتان، آنتيموان، موليبدان، كبالت، تنگستن، كادميوم و ساير فلزات. 2- نيتراتها، فسفاتها، براتها، نمكهاى قليايي، سولفاتها، كربناتها، كلرورها (به استثناى مواد ياد شده در طبقه يك) و نظاير آنها. 3- ميكا، گرافيت، تالك، كائولن، نسوزها، فلدسپات، سنگ و ماسه سيليسي، پرليت، دياتوميت، زئوليت، بوكسيت، خاك سرخ، خاك زرد، خاكهاى صنعتى و نظاير آنها. 4- سنگهاى قيمتى و نيمه قيمتى مانند الماس، زمرد، ياقوت، يشم، فيروزه، انواع عقيق و امثال آنها. 5- انواع سنگهاى تزئينى و نما. 6- انواع زغال سنگها و شيلهاى غيرنفتي. 7- مواد معدنى قابل استحصال از آبها و نيز گازهاى معدنى به استثناى گازهاى هيدروكربوري. ج ـ مواد معدنى طبقه سه عبارت هستند از: كليه هيدروكربورها به استثناى زغال سنگ مانند: نفت خام، گاز طبيعي، قير پلمه سنگهاى نفتي، سنگ آسفالت طبيعى و ماسه‏هاى آغشته به نفت و امثال آنها. قير، پلمه سنگهاى نفتى و سنگ آسفالت طبيعى در صورتى كه مورد عمل وزارت نفت، شركتها و واحدهاى تابعه و وابسته به آن وزارت نباشد جزو معادن طبقه دو محسوب مي‏گردد. د - مواد معدنى طبقه چهار عبارت هستند از: كليه مواد پرتوزا اعم از اوليه و ثانويه. تبصره - طبقه آن دسته از مواد معدنى مرتبط با محدوده طبقات يك و دو كه در طبقه‏بندى فوق مشخص نشده يا مورد ترديد باشد و نيز طبقه موادى شامل چند ماده از يك طبقه و موادى از طبقه ديگر، برحسب نوع، اهميت و ارزش اين مواد توسط وزارت معادن و فلزات تعيين مي‏شود. ماده 4 - امور مربوط به مواد معدنى طبقات يك و دو به استثناى شن و ماسه معمولى و خاك رس معمولى در چارچوب مقررات اين قانون در حيطه وظايف وزارت معادن و فلزات مي‏باشد. تبصره - تشخيص معمولى بودن شن و ماسه و خاك رس با وزارت معادن و فلزات است.