صائب تبریزی:( شاعر قرن یازدهم) مشهورتر از آن است که نیازی به معرفی داشته باشد. غرابت       مضمون و قوت لفظ ، به ابیات او درخششی ویژه بخشیده و انتخاب بیتهای زیبا و در       عین حال متفاوت را از میان سروده های او دشوار ساخته است.  
  
  
غنی کشمیری:(متوفی۱۰۹۷ه ق) از سرآمدان سبک هندی به شماراست. غنی کهبه مشرب فقر وعرفان گرایش داشت، زندگانی در گوشه نشینی گذراند و در چهل سالگی این جهان را وداع گفت. در اینجا نمونه ای از ابیات او را می آوریم. این نخستین  بخش از " مضامین گم شده " است. هر گاه حوصله ای حاصل شد به سراغ برخی دیگر از شاعران این شیوه خواهیم رفت. 
  
  
نظیری نیشابوری:( متوفی۱۰۲۱ ه ق ) از پیشگامان سبک       هندی است.صاحب تذکره آتشکده او را "شاعری بی نظیر" می داند و صائب       رسیدن به او را خیال می شمرد: 
       
صائب!  چه خیال است رسیدن به نظیری 
      عرفی به نظیری نرسانید سخن را 
 
      دیوان او که حدود ۱۰۰۰۰ بیت دارد       ، یک بار به اهتمام دکتر مظاهر مصفا و یک بار به کوشش محمدرضا طاهری منتشر       شده است. 
  
  
میرزا محسن تاثیر تبریزی:( متوفی ۱۱۳۱ه ق) از سخنوران دوران صفوی است که       بوی سخن صائب از شعر او به مشام می رسد. دیوان او را دکتر  امین پاشا اجلالی       - از مدرسان ادبیات در دانشگاه تبریز - تصحیح کرده است.