جستجو در تالارهای گفتگو

کفشی که پس از استفاده کاشته می شود یک شرکت هلندی کفشی را عرضه کرده است که پس از استفاده می تواند در باغچه کاشته شود و جوانه بزند. این شرکت هلندی به نام oat نوعی کفش کتانی را عرضه کرده است که کاملا تجدیدپذیر زیستی است. در حقیقت، ویژگی این کفش عجیب در این است که به جای دور انداخته شدن می تواند در باغچه کاشته شود و همانند یک گیاه رشد کند. این کفش که ظرف چند هفته آینده بر روی سایت این شرکت برای فروش عرضه می شود سبزترین و تجدیدپذیرترین کفش دنیا است. محققان این شرکت برای اختراع این کفش قابل جوانه زدن دو سال تحقیق کردند. این کفش از چوپ پنبه، شاهدانه، کتان زیستی، پلاستیک تجدیدپذیر و سفیدکننده های غیر کلرات ساخته شده است. براساس گزارش آنسا، این کفش که برنده جایزه زیستی ترین محصول "هفته مد آمستردام" شد به محض اینکه در خاک قرار بگیرد کاملا تجزیه می شود و دانه هایی که داخل زبانه بالایی آن قرار گرفته اند شروع به جوانه زدن کرده و یک گیاه واقعی را به وجود می آورند.

امیدوارم مفید باشه [Hidden Content]

اولین كسانی كه در قرون اخیر به فكر استفاده از نور افتادند ، انتشار نور را در جو زمین تجربه كردند. اما وجود موانع مختلف نظیر گردوخاك، دود، برف ، باران ، مه و ... انتشار اطلاعات نوری در جو را با مشكل مواجه ساخت . بعدها استفاده از لوله و كانال برای هدایت نور مطرح گردید . نور در داخل این كانالها بوسیه آینه ها و عدسی ها هدایت میشد ، اما از آنجا كه تنظیم این آینه ها و عدسی ها كار بسیار مشكلی بود این كارها هم غیر عملی تشخیص داده شد و مطرود ماند. كاكو و كوكهام انگلیسی برای اولین بار استفاده از شیشه را بعنوان محیط انتشار مطرح ساختند. آنان مبنای كار خود را بر آن گذاشتند كه به سرعتی حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و بیشتر بر روی محیط های انتشار شیشه دست یابند. این سرعت انتقال با تضعیف زیاد انرژی همراه بود .این دو محقق انگلیسی ، كاهش انرژی را تا آنجا میپذیرفتند كه كمتر از ۲۰ سی بل نباشد . اگر چه آنان در رسیدن به هدف خود ناكام ماندند ، اما شركت آمریكائی ( كورنینگ گلس ) به این هدف دست یافت. در اوایل سال ۱۹۶۰ میلادی با اختراع اشعه لیزر ارتباطات فیبرنوری ممكن گردید. در سال ۱۹۶۶ میلادی ، دانشمندان در این نظریه كه نور در الیاف شیشه ای هدایت میشود پیشرفت كردند كه حاصل آن از كابلهای معمولی بسیار سودمندتر بود . چرا كه فیبرنوری بسیار سبكتر و ارزانتر از كابل مسی است و در عین حال ظرفیت انتقالی تا چندین هزار برابر كابل مسی دارد. توسعه فناوری فیبرنوری از سال ۱۹۸۰ میلادی به بعد باعث شد كه همواره مخابرات نوری بعنوان یك انتخاب مناسب مطرح باشد. تا سال ۱۹۸۵ میلادی در دنیا نزدیك به ۲ میلیون كیلومتر كابل نوری نصب شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است. فیبر نوری از پالس‌های نور برای انتقال داده‌ها از طریق تارهای سیلکون بهره می‌گیرد. یک کابل فیبر نوری که کمتر از یک اینچ قطر دارد می‌تواند صدها هزار مکالمهٔ صوتی را حمل کند. فیبرهای نوری تجاری ظرفیت ۲٫۵ گیگابایت در ثانیه تا ۱۰ گیگابایت در ثانیه را فراهم می‌سازند. فیبر نوری از چندین لایه ساخته می‌شود. درونی‌ترین لایه را هسته می‌نامند. هسته شامل یک تار کاملاً بازتاب کننده از شیشه خالص (معمولاً) است. هسته در بعضی از کابل‌ها از پلاستیک کا ملاً بازتابنده ساخته می‌شود، که هزینه ساخت را پایین می‌آورد. با این حال، یک هسته پلاستیکی معمولاً کیفیت شیشه را ندارد و بیشتر برای حمل داده‌ها در فواصل کوتاه به کار می‌رود. حول هسته بخش پوسته قرار دارد، که از شیشه یا پلاستیک ساخته می‌شود. هسته و پوسته به همراه هم یک رابط بازتابنده را تشکیل می‌دهند که با عث می‌شود که نور در هسته تا بیده شود تا از سطحی به طرف مرکز هسته باز تابیده شود که در آن دو ماده به هم می‌رسند. این عمل بازتاب نور به مرکز هسته را (بازتاب داخلی کلی) می‌نامند. قطر هسته و پوسته با هم حدود ۱۲۵ میکرون است (هر میکرون معادل یک میلیونیم متر است)، که در حدود اندازه یک تار موی انسان است. بسته به سازنده، حول پوسته چند لایه محافظ، شامل یک پوشش قرار می‌گیرد. یک پوشش محافظ پلاستکی سخت لایه بیرونی را تشکیل می‌دهد. این لایه کل کابل را در خود نگه می‌دارد، که می‌تواند صدها فیبر نوری مختلف را در بر بگیرد. قطر یک کابل نمونه کمتر از یک اینچ است. از لحاظ کلی دو نوع فیبر وجود دارد: تک حالتی و چند حالتی. فیبر تک حالتی یک سیگنال نوری را در هر زمان انتشار می‌دهد، در حالی که فیبر چند حالتی می‌تواند صدها حالت نور را به طور هم‌زمان انتقال بدهد. شما میتونین مقاله کامل آموزشی فیبر نوری رو از لینک زیر دانلود کنید: لینک دانلود