جستجو در تالارهای گفتگو

زیر باران ایستادن و خیس نشدن، تجربه ای است که شاید بسیاری در آرزوی آن هستند. کار دانشمندان پوشاندن جامه عمل به آرزوهای انسانها است و بسیاری از آنها در تلاش برای ساختن پارچه ای هستند که کاملا ضد آب باشد و ما را از بارش باران محافظت کند. در لهستان دانشمندان دانشگاه فنی لودز یک گام جدی در این مسیر برداشته اند. آنها می گویند پارچه ای ساخته اند که صد در صد ضد آب است. در این روش سطح پارچه با ذرات گاز یونیزه شده یا پلاسمای سرد پوشیده می شود، پدیده ای که به آن «هیدروفوبی سیتی» یا آب گریز کردن می گویند. یکی از دانشمندان دانشگاه فنی لودز می گوید: «این روش مبتنی بر تشکیل یک لایه یا لعاب ریز آبگریز یا میکرو هیدور فوبی است که سطح پارچه را در مقابل نفوذ آب در تار و پود آن محافظت می کند. آب روی سطح پارچه به شکل قطره در می آید ولی به درون آن نفوذ نمی کند.» این دانشمندان می گویند پلاسمای سرد را به صورت یک لایه موم مانند می توان روی هر نوع پارچه ای بکار برد. چون این لایه ضد آب روی سطح پارچه قرار داده می شود، تاثیری در جنس و حصوصیات آن نخواهد داشت. پرداخت کردن پارچه با پلاسمای سرد، ساختار الیاف آنرا تغییری نمی دهد. یکی دیگر از دانشمندان همکار این پروژه می گوید: « این روش برای تولید لباسهای تخصصی ورزشکاران و مشاغل و همچنین در تولید وسایل خانگی مانند روکش مبل و رومیزی بکار خواهد رفت.» روش دانشمندان دانشگاه فنی لودز در حال حاضر روی پارچه هایی در اندازه پنج سانتی متر در پنج سانتی متر آزمایش می شود ولی هدف آنها تولید انبوه پارچه های ضد آب با این کیفیت است. ویدئو خبر: [Hidden Content]

بیشتر مواد غذایی که می خریم دارای بسته بندی پلاستیکی است؛ بسته بندی هایی تولید شده از فراورده های پتروشیمی که قابل تجزیه در محیط زیست نیستند و باعث افزایش زباله ها می شوند. برای حل این مشکل، پژوهشگران سعی دارند در چهارچوب یک پروژه اروپایی که «سوکسی پک» (Succipack) نام دارد بسته بندی هایی از جنس «پلی بوتیلن ساکسی نت» (polybutylene succinate) یا به اختصار «پی بی اس» تهیه کنند که ماده اولیه آن استخراج شده از گیاهان است. شرکت فرانسوی «لگاتک» اجرای بخشی از این پروژه را بر عهده دارد. ماده اولیه محصول جدید، دانه های کوچکی است که از ضایعات چغندر، گندم و ذرت به دست می آید. بنابراین تولید این محصول جدید، روند تولید محصولات غذایی کشاورزی را مختل نمی کند. این دانه های کوچک گرم و فشرده می شوند و سپس آنها را تبدیل به یک حباب بزرگ با دیواره بسیار نازک می کنند. در نهایت آنها را سرد کرده و برای استفاده آماده می کنند. کریستوف کوتیلون، از مجریان این پروژه می گوید: «امتیاز استفاده از بسته بندی ها جدید این است که آنها قابل تجزیه در طبیعت هستند. این بسیار مهم است. می توان به تدریج این محصول را جایگزین بسته بندی های حاصل از مواد پتروشیمی کرد. بویژه آنکه منابع نفتی در حال کاهشند و باید راهی برای طراحی بسته بندی های جدید یافت. تولید کننده های بسته بندی های کنونی می توانند از دستگاههایی که هم اکنون دارند برای تولید این محصول جدید استفاده کنند و لازم نیست که دستگاه جدیدی را بخرند. فناوری بکار رفته در این پروژه بسیار مشابه با فناوری تولید بسته بندی ها از محصولات پتروشیمی است.» در این آزمایشگاه، میزان مقاومت، تاثیرات مکانیکی و آستانه پاره شدن این محصول جدید در حال بررسی است. هدف این است که به کمک این محصول، عمر نگهداری از مواد غذایی افزایش یابد. ماریون مونشالن، مدیر آزمایشگاه می گوید: «امروز ما سطح استقامت این ماده را برای حمل بارهای سنگین آزمایش می کنیم. همچنین نمونه هایی را ساختیم که برای حفظ مواد مایعی همچون روغن از اکسیدسیون، می توان از آنها استفاده کرد. به کمک این شیوه بسته بندی می توان روغن زیتون را بمدت یکسال نگه داشت.» هدف از این پروژه استفاده بیشتر از زیست توده های گیاهی و همچنین کاهش اندازه بسته بندی های بزرگ و دست و پاگیر است. این یک پروژه طولانی مدت است و پژوهشگران امیدوارند که در آینده امکان بازیافت کامل این بسته بندی های زیست محیطی و بازگشت دوباره آنها به طبیعت را فراهم آورند و بتوانند از آن به عنوان یک کود قوی برای خاک استفاده کنند. ویدئو [Hidden Content]

‏ وسیله ای که ملاحظه می کنید ، توسط سازندگانش Thimble یا انگشتانه نامیده شده است. این انگشتانه قادر است توسط دوربین بسیار کوچکی که در نوک انگشت جای دارد متون را بخواند و توسط شبکه لمسی که در سطح داخلی با پوست انگشت در تماس است، این متون را به صورت خط بریل قابل حس کند. ‏ ‏ همچنین می تواند از طریق بلوتوث به تلفن هوشمند متصل شده و دستورات فرد نابینا را از طریق میکروفون دریافت کند و به تلفن همراه انتقال دهد و از طریق تلفن همراه، متون و مطالب مختلف (ای-میل، صفحات وب، اس-ام-اس و ...) را دریافت کرده و بصورت بریل قابل لمس کند. یا حتی میتواند موقعیت فرد را از طریق جی-پی-اس دریافت کرده و به او اطلاع دهد و راهنمایی های لازم برای رسیدن به مقصد را هم ارائه دهد. ‏ ‏ دو دانشجوی دانشگاه واشینگتن که این طرح مفهومی را ابداع کرده اند امیدوارند از این طریق نه تنها امکانات یک تلفن هوشمند را برای افراد نابینا قابل استفاده کنند، بلکه امکان خواندن تمام نوشته های محیط زندگیشان را نیز برای انها فراهم کنند. ‏ ‏ نکته مثبت این انشگتانه در اینجاست که برای خواندن خطوط نیازی ندارد که دقیقا روی سطور قرار بگیرد. بلکه می توان لنز دوربین انگشتانه را با فاصله از متن نگه داشت، بعد از آن دوربین تصویر متن را دریافت کرده و تصویر آنالیز خواهد شد تا حروف آن بصورت بریل قابل لمس شود. به نظر می رسد در آینده، گجتها نقش ارگانهای مصنوعی را بازی خواهند کرد که مغز آنها در تلفن هوشمند همراهتان متمرکز خواهد بود. ‏ *********** منبع