جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'فلسفۀ بودایی'.
1 نتیجه پیدا شد
-
« بنام خداوند خرد » بودیسم نظامی از باورهای مذهبی ست که بر پایهٔ تعلیمات سیدارتا گوتاما بنا شده است. بودیسم یک مذهب غیر توحیدی ست و اصول و پایه های تفکر آن چندان متوجه وجود یا عدم وجود خدای واحد یا خدایان متعدد نیست. خودِ بودا، به صراحت هر نوع وضعیت الهی یا وحی و الهام را در مورد خود رد می کند و می گوید هر کس، هر جا، می تواند به تمام بینشی که او داشت، دست یابد. پرسش دربارهٔ خدا در بودیسم کاملاً نامربوط است، با این حال در برخی فرقه*های بودایی (به عنوان مثال بودیسم تبتی) خدایانی را ستایش می کنند که از نظام های اعتقادی بومی آن منطقه گرفته*شده*اند. البته پرستش خدایان بومی در بودیسم تبتی معناهایی متفاوت یافته است و به فریضه ای مهارتی در میان اعمال بودیست های تبتی بدل شده است. مبانی فلسفهٔ بودایی عبارتند از: آناتا که تبیین می کند هویت متافیزیکی ذاتیِ هیچ چیز نیست. پراتیتیا-ساموت پادا، که مفهوم علیت در فلسفهٔ بودا را ترسیم می کند. تجزیه و تحلیل پدیدارشناسانهٔ درمه ها یا ترکیبات پدیدار شناسانه. بیشتر فرقه های بودایی به کارما اعتقاد دارند و رابطهٔ علت و معلولی میان آنچه تاکنون انجام شده و آنچه انجام خواهد شد، متصورند. رویدادهایی که به وقوع می پیوندند، نتیجهٔ مستقیم رویدادهای گذشته اند. یکی از تأثیرات کارما باززایی است. در زمان مرگ، کارمای انسان است که ماهیت وجودی زندگی بعدی را معلوم می کند. هدف نهایی هرکس که به فلسفهٔ بودیسم عمل می کند، از بین بردن کارما (هم خوب و هم بد) و پایان دادن به چرخهٔ تولد دوباره و رنج بردن و رسیدن به نیروانا ست که اغلب به آگاهی یا روشنگری ترجمه می شود. آبشخور: دانشنامۀ آزاد
