جستجو در تالارهای گفتگو

این دهکده کوچک خشک و بی آب و علف در نزدیکی اریحا در کرانه باختری رود اردن واقع شده است. اینجا٬ سامانه برق رسانی در کار نیست اما برق به لطف پانل های خورشیدی جریان دارد. گاز هم به تازگی به لطف این جعبه های سفید در اختیار روستاییان قرار گرفته است. یکی از آنها توضیح می دهد: «فضولات حیوانات را در این سطل می ریزم. آب اضافه می کنم و هم می زنم. بعد آن را به درون دستگاه می ریزم. باید صبر کرد تا خوب ته نشین شود.» این دستگاه با تجزیه و تخمیر زباله های به اصطلاح سبز، گاز تولید می کند که به زیست گاز یا بیوگاز معروف است. این خانم با اشاره به اینکه این گاز می تواند کفاف دو ساعت آشپزی در روز را بدهد می گوید: «پیش از این وقت آشپزی خانه را دود و بو فرا می گرفت. آتش در خانه هم خیلی خطرناک بود هم خیلی وقت گیر. اما الان شعله مناسب و سریع داریم.» این دستگاه را یک مهندس فلسطینی به نام عامر رابایا ساخته و در تعدادی دهکده کرانه باختری نصب کرده است. او که برای یک شرکت اسرائیلی کار می کند می گوید: «ایده اولیه خیلی ساده است؛ این دستگاه همان کاری را با زباله ها می کند که دستگاه گوارشی بدن انسان با مواد غذایی. باکترهای درون این دستگاه زباله ها را می خورند که در نتیجه آن گاز تولید می شود. گاز هم از طریق لوله مستقیم به خانه می رسد.» تولید زیست گاز به این روش پدیده تازه ای نیست اما آنچه در مورد این دستگاه جدید جالب است٬ سبکی آن و نصب ساده ی آن است. رون یاریف٬ مدیر بخش فروش این شرکت که Homebiogas نام دارد٬ می گوید: «موفق شدیم این سامانه گازرسانی را به تمامی خانه های مورد نظر برسانیم. زباله های سبز منبع جدید تولید انرژی است و اگر بتوانیم این نگاه را جا بیاندازیم یعنی روش جدید استفاده از زباله ها و بازیافت آنها٬ تغییر جدیدی در روش مصرفمان نیز ایجاد کرده ایم.» این دستگاه که حدود ۵۰۰ یورو قیمت دارد دل اسرائیلی ها را نیز بدست آورده و تاکنون در بیش از یکصد خانه نصب شده است. کارین و عمر مدتی است که از این دستگاه استفاده می کنند. کارین می گوید: «من همیشه بازمانده ی غذا مثل سیب زمینی و هویچ یا هر نوع زباله سبز را درون دستگاه می ریزم.» این دستگاه علاوه بر زیست گاز٬ کود بسیار خوبی هم برای سبزیجات تهیه می کند که برای گیاهخوارانی چون کارین و عمر ایده ال است. عمر می گوید: «این مایع که از این بخش دستگاه خارج می شود کود بسیار خوبی برای گیاهان و درختان ما است.» به این ترتیب چرخه تولید و مصرف به بهترین نحوه ممکن صورت می گیرد. عمر توضیح می دهد: «به لطف این دستگاه دیگر لازم نیست نگران زباله ها باشیم. حتا لازم نیست برای خرید کود از خانه بیرون برویم. و از همه مهم تر اینکه با اتکا به این چرخه طبیعی٬ خوشحالیم که در بهبود وضعیت محیط زیست نقش داریم.» مسئولان شرکت اسرائیلی که این دستگاه را تولید کرده اعلام کرده اند که از مشارکت سرمایه گذاران برای افزایش میزان تولید خود استقبال می کنند.

سامانتا کریستوفورتی نخستین زن فضانورد ایتالیایی سامانتا کریستوفورتی، نخستین زن فضانورد ایتالیایی، در ویدئویی که سازمان فضای اروپا منتشر کرده نحوه دستشویی رفتن فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی و در شرایط بی‌وزنی را توضیح داده است. سازمان فضایی اروپا این را "تور توالت" نام گذاشته است.این سازمان علل انتشار این ویدئو را درباره "بی‌جذابیت‌ترین" فعالیت فضایی چنین عنوان کرده که درباره این بخش از زندگی فضانوردان زیاد سوال می‌شود. سامانتا کریستوفورتی در این ویدئو توضیح می‌دهد که چگونه در کوچکترین اتاقک ایستگاه فضایی فضانوردان قضای حاجت می‌کنند و برای این‌کار چگونه باید از تکنولوژی تعبیه شده از جمله لوله‌های مکنده استفاده کنند. ادرار فضانوردان بازیافت شده و بصورت آب برای نوشیدن فضانوردان استفاده می‌شود. دستگاه بازیافت ۲۵۰ میلیون دلاری که این کار را انجام می‌دهد در سال ۲۰۰۸ در ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شد، اما پس از رفع نقص فنی آن، در سال ۲۰۰۹ کاملا عملیاتی شد. این دستگاه علاوه بر بازیافت ادرار، عرق فضانوردان را هم از هوا جمع‌آوری و تبدیل به آب آشامیدنی می‌کند. این آب برای پخت و پز، تولید اکسیژن از الکترولیز و حمام کردن هم استفاده می‌شود. سامانتا کریستوفورتی در این ویدئو توضیح می‌دهد که در شرایط بی‌وزنی نیازی به یک نشیمنگاه راحت وجود ندارد و اینکه فضانوردان باید به نوبت فضولات را تخلیه کنند. خانم کریستوفورتی در نوامبر سال گذشته که به ایستگاه ملحق شد یک هدیه ارزشمند ایتالیایی برای این ایستگاه به ارمغان آورد. او یک دستگاه قهوه اسپرسو را با خود به فضا برد. اولین زن ایتالیایی فضانورد در حال نوشیدن اولین اسپرسوی فضایی هفته گذشته خانم کریستوفورتی این دستگاه را بکار انداخت و ناسا تصویر او را حین نوشیدن اولین فنجان اسپرسو در فضا در توئیتر منتشر کرد. برای ساخت این دستگاه که سازمان فضایی ایتالیا با همکاری شرکت لاواتزا تولید کرده است، باید تمهیدی برای رفع خطر ریختن آب جوش در شرایط بی‌وزنی اندیشیده می‌شد. با انتشار ویدئوی جدید، خانم کریستوفورتی توضیح در مورد چرخه آب برای فضانوردان ایستگاه فضایی را تکمیل کرد. در همین حال اعلام شد بازگشت سه نفر از شش فضانوردی که در حال حاضر در ایستگاه فضایی هستند بعلت نقص فنی شدید یک سفینه محموله‌بر بدون سرنشین، ممکن است یک ماه دیگر به تعویق بیفتد. قرار بود خانم کریستوفورتی به همراه یک فضانورد روس و یک فضانور آمریکایی، این هفته پس از شش ماه بودن در فضا به زمین بازگردند. اگر بازگشت خانم کریستوفورتی به تعویق بیفتد، او رکورد طولانی‌ترین ماموریت فضایی یک زن را خواهد شکست. سانی ویلیامز فضانورد آمریکایی در فاصله دسامبر ۲۰۰۶ تا نوامبر ۲۰۰۷ مدت ۱۹۵ روز در فضا بود و رکورد فعلی را بجا گذاشت. منبع.bbc