جستجو در تالارهای گفتگو

فراموشی سازمانی مقدمه تغییرات و پیشرفت های تکنولوژی موجب تغییر شکل محیط رقابتی در سازمان ها شده،چالش ایجاد کرده و به موجب آن فرصت های جدیدی ایجاد می کند.بنابراین شرکت ها نیازمند استراتژی های جدیدی هستند.یکی از مناسب ترین استراتژی ها تمرکز بر روی سرمایه فکری و دانش افراد است.در نتیجه مدیریت دانش عامل ضروری برای موفقیت است.در مدیریت دانش سازمان باید دانش نوین را بیاموزد ( یادگیری سازمانی) وهمچنین دانش موجود خود را کنترل نماید یعنی ضمن جلوگیری از نابودی دانش مفید در موارد مقتضی توانایی حذف و نادیده گرفتن برخی از ذخایر دانشی خود را داشته باشد که به آن فراموشی سازمانی هدفمند می گویند. دانش سازمانی ، مدیریت دانش و یادگیری : دانش اغلب به عنوان سرمایه فکری یک شرکت نام گذاری می شود و بسیار حیاتی و مهم است. فراتر از نام تجاری و دارایی های فیزیکی ، یک شرکت دانش را از سال ها تجربیات خود در مواردی مانند تولید، مهندسی و فروش بدست می آورد.این تجربه انباشته شده به همراه اطلاعات جمع آوری شده از منابع خارجی ، منابع حیاتی یک شرکت را شکل می دهند . منشا دانش شخص انسان است و بوسیله کامپیوتر تولید نمی شود.در حقیقت آنچه افراد می دانند و بوسیله آن کارهای خود را انجام می دهند ، تنها مزیت پایدار سازمان است . از دید برخی محققان دانش به دو دسته قابل تقسیم است:دانش صریح و دانش ضمنی . دانش صریح دانش عینی است . یک نمونه از این دانش را می توان در طراحی های فنی و اختراعات نام برد. این نوع دانش در غالب کلمات و اعداد قابل بیان و به شکل داده ، فرمول علمی ، مشخصه ها ، راهنما و کاتولوگ ها ظاهر شده و برای استفاده دیگران ، قابلیت به اشتراک گذاشتن را دارد. این نوع دانش قابل انتقال است تا برای شرکت هایی که با یکدیگر همکاری می کنند در دسترس باشد. این نوع دانش قابل کدگذاری و ذخیره در پایگاه داده ای بوده تا به سادگی برای هر شخص در شرکت قابل دسترسی باشد.نوع دیگری از دانش ، دانش ضمنی است که به آسانی بیان نمی شود.این نوع دانش به شدت شخصی بوده و به سختی قابل فرموله کردن و به اشتراک گذاشتن با دیگران است. بینش های ذهنی ، شهود و حدس و گمانها در این طبقه از دانش قرار می گیرند.اصل و منشا این نوع دانش به طور عمیق ریشه در تجربیات ، ایده ها ، ارزش ها و احساسات فردی دارد. دانش ضمنی نیز دو بعد دارد: یک بعد بعد فنی است که در برگیرنده مهارت های فردی غیر رسمی یا هنرهاست و بعد دوم ، بعد شناختی است که دربرگیرنده عقاید، ایده ها و ارزش ها،تصویر کلی و الگوهای ذهنی است. از دیدگاه کیتینگ ، رابینسون و کلمسون ، دانش سازمانی معمولا در غالب ضمنی پدیدار می شود و می تواند به دانش صریح تبدیل شود . اهمیت دانش در سازمان تا به آن حد است که مهمترین منبع یک شرکت بوده و از زمین ، نیروی کار و سرمایه با ارزش تر و بر خلاف دیگر دارایی های معمول ارزش آن کاهش پیدا نمی کند.دانش 75 درصد ارزش یک شرکت را در بر دارد، اما هیچ جایگاهی در تراز نامه شرکت ندارد.دانش سازمانی همانند دانش فردی می تواند ضمنی یا صریح باشد. کیتینگ و همکاران بر این اعتقادند که دانش سازمانی شکلی از دانش است که ایتدا به صورت ضمنی آغاز می شود و می تواند به دانشی صریح تبدیل شود. از دیدگاه مبتنی بر دانش ، شرکت ها مخازنی از دانش هستند که در دارایی ها (امتیازات و موهبت ها)، قوانین ، امور جاری ، فرایندهای عملیاتی استاندارد ، الگوهای ذهنی و منطق های مسلط جای گرفته اند. این ذخیره و مخزن دانش سازمانی موجب هماهنگی فعالیت های افراد در درون سازمان می شود تا نتایج سازمانی حاصل شود. یادگیری سازمانی مرتبط با فرایندهایی است که سازمانها به این ذخیره دانش و قابلیت های خود می افزایند. و در این صورت دانش نتیجه و اثر یادگیری است. در حقیقت یادگیری بیانگر افزایش در دانش یا تغییر در چیزی است که در گذشته آن را می دانستیم(یعنی تصحیح یک اشتباه و خطا یا تغییر از یک نظریه به نظریه دیگر). فراموشی سازمانی (www.noandishaan.com).doc