جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'طرح مجموعه شهری تهران'.
2 نتیجه پیدا شد
-
رشد بالای جمعیت، گسترش نواحی شهری و کاهش تدریجی الگوی سنتی روابط بین مراکز شهری و حومه های آنان را پدید آورده است به نسبت سایر اشکال برنامه ریزی کلان شهری، به نظر می رسد که برنامه های زیست محیطی در دهه اخیر بیشتر با نگرش برنامه ریزی تعاملی تهیه شده است که منجر به اتخاذ سیاست های معطوف به کاربری زمین در حوزه منطقه ای گردیده است. با این حال، مراکز کلان شهری تأثیر گسترده و با اهمیتی در ناحیه خود دارند که ملاحظات زیست محیطی از مهمترین جنبه های تأثیرگذاری آن تلقی می شود. توجه به ارزیابی اثرات ناشی از توسعه در برنامه ریزی و سیاست گذاری در سطح کلان ضروری است که در این مقیاس کمتر به کار گرفته می شود. موضوعی که باید در طرح های توسعه منطقه کلان شهری (با رویکرد استراتژیکی) لحاظ گشته و سیاست ها و راهبردهای توسعه متناسب با آن شکل گیرند. این مقاله با هدف ارزیابی استراتژی های توسعه در نمونه ای از این نوع طرح ها (طرح مجموعه شهری تهران و شهرهای اطراف آن) ارائه شده و تلاش کرده است تا با به کار گیری یک روش ارزیابی و معیارهای متناسب با آن، استراتژی های توسعه طرح مذکور را مورد سنجش قرار دهد. پژوهش انجام گرفته نشان داد که استراتژی های توسعه طرح مجموعه شهری تهران از انطباق مناسبی با اهداف توسعه پایدار برخوردار است هرچند که توجه و رویکرد این طرح به برخی از معیارها قوت و ضعف بیشتری را نشان می دهد، به نظر می رسد طرح مذکور می تواند به عنوان الگویی جهت تهیه سایر طرح های توسعه مناطق کلانشهری در کشور به کار گرفته شود. کلمات کلیدی: ارزیابی، استراتژی های توسعه، توسعه پایدار، طرح مجموعه شهری تهران و شهرهای اطراف آن نویسندگان: مجتبی رفیعیان، ناصر برک پور، مهرداد رکنی پور دانلود مقاله-
- 4
-
-
- مقاله برنامه ریزی منطقه ای
- مقالات برنامه ریزی منطقه ای
- (و 13 مورد دیگر)
-
مقاله رشد و پراکنش جمعیت در مناطق کلانشهری
Mohammad Aref پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در مقالات برنامه ریزی شهری و منطقه ای
از رویکردهای عمده ای که از اوایل قرن بیستم در حوزه برنامه ریزی مطرح شد، منطقه گرایی و منطقه ای اندیشی است. در حقیقت تفکر منطقه ای به دنبال یکپارچه سازی و یکپارچه نگری شهر مرکزی و پیرامون شکل گرفته است. این رویکرد از بدو پیدایش خود طی زمان های مختلف، جهت گیری های مختلفی داشته است، به طوریکه ابتدا دارای نگرش اکولوژیکی بوده، سپس جهت گیری فرهنگی و اقتصادی یافته و امروزه به سمت برنامه ریزی فضایی و فیزیکی منطقه ای سوق پیدا کرده است و بیشتر به دنبال بررسی مباحث مرتبط با کاربری اراضی، زیرساخت ها، طراحی شهری، برنامه ریزی برای اکوسیستم ها و برقرار عدالت در سطح مناطق کلانشهری است. بدیهی است همزمان با بروز مسائل مختلف در مناطق کلانشهری (به ویژه در کشورهای در حال توسعه)، این نوع برنامه ریزی اهمیت فراوانی یافته است. امروزه مناطق کلانشهری با چالش های مختلفی از قبیل رشد و پراکندگی جمعیت و فعالیت ها در سطح منطقه، روند رشد کالبدی شهرها، نحوه توزیع امکانات در میان ساکنان، رشد و توسعه اقتصادی و نظایر اینها درگیر هستند، و این امر مدیریت شهری را با مشکلات مختلفی، چه از منظر ساختاری و چه از لحاظ کارکردی، مواجه کرده است. بر این اساس، جستجوی راه حل هایی برای چالش های یاد شده به منظور جلوگیری از تشدید روند موجود و نیل به پایداری ضرورت دارد. نوشتار حاضر با نگاهی اجمالی بر تفکرات منطقه گرایی، به دلیل گستردگی چالش های مورد بحث، تلاش دارد به بررسی روند رشد و پراکنش جمعیت در سطح منطقه کلانشهر تهران بپردازد و در این مسیر، چالش مذکور با رویکردی قیاسی با اهداف طرح مجموعه شهری تهران در محدوده زمانی 1381-1375 بررسی شده است. از جمله نتایج بدست آمده این است که استقرار جمعیت در منطقه کلانشهری تهران، نامتعادل و نامناسب است و اهداف و راهبردهای طرح مجموعه شهری در بعضی از نقاط سکونتگاهی و حوزه های شهری محقق نشده است و در صورت تداوم این روند، منطقه کلانشهری با مشکلات بیشتری مواجه خواهد بود. کلمات کلیدی: منطقه گرایی، منطقه کلانشهری، طرح منطقه ای، رشد جمعیت، پراکنش جمعیت، تهران نویسندگان: محمدمهدی متوسلی، حسن اسماعیل زاده دانلود مقاله-
- 2
-
-
- مقالات برنامه ریزی منطقه ای
- منطقه کلانشهری
- (و 9 مورد دیگر)