جستجو در تالارهای گفتگو

1- مقدمه رشد و توسعه شهرها در سا ل هاي اخير و به تبع آن افزايش جمعيت شهرها، مشكلات عديد ه اي را براي ساكنان بوجود آورده است كه از آن جمله، معضلات بوجود آمده در حمل و نقل مي باشد. حمل و نقل و جابه جايي انسان و كالا فعاليتي مهم براي هر جامعه انساني به شمار مي آيد و تأثيرات عمده اي بر روي الگوهاي زندگي و تعاملات اجتماعي مردم خواهد داشت. حمل و نقل كالا و مسافر هر يك به نو به خود به زير بخش هايي تقسيم مي شوند. حمل و نقل درون شهري ، به دو بخش همگاني و شخصي تقسيم م ي گردد. براي افزايش سهم حمل و نقل همگاني از سفرهاي درون شهري، لازم است تا اقداماتي جهت بهبود و توسعه سيستم هاي همگاني در دو زمينه كمي و كيفي ... دانلود : نمونه های ایستگاه اتوبوس : [h=1]بایدها و نبایدهای طراحی ایستگاههای اتوبوس[/h][h=1]جالبترین ایستگاههای اتوبوس دنیا[/h][h=1]نوآوری در طراحی جایگاه های اتوبوس[/h][h=1]ایستگاه اتوبوسی از جنس اتوبوس[/h][h=1] ایستگاه اتوبوس با انرژی خورشیدی و Wi-Fi[/h][h=1]طرحهای جالب برای ایستگاه اتوبوس[/h][h=1]ایستگاههای اتوبوس[/h] rahnamaye isgah otubus rani.pdf

تعاریف عمومی ساختمان از نگاه شهرداری(قسمت1) مشخصات زمین مساحت زمین: مساحت یک قطعه زمین را می گویند (عمدتاً در سند یا صورت مجلس تفکیک قید شده است یا‌آن دسته از اراضی که ابعاد آن ها بدون اندازه و حدو حدودی بوده و مساحت در سند قید نشده ، مساحت زمین از برداشت وضع موجود محاسبه می گردد.) ۲ ) مساحت زیربنا: مساحت هر طبقه از بنا را گویند. ۳ ) مساحت کل بنا: مجموع سطح طبقات یک ساختمان اعم از روی زمین یا زیرزمین. ۴ ) متوسط مساحت زمین: نسبت مساحت قطعات تفکیک شده به تعداد آن را در یک محدوده معین . ۵ ) ضریب سطح اشغال : سطح اشغال شده در طبقه همکف یک ساختمان نسبت به کل مساحت زمین مورد نظر (طبق سند و یا مساحت وضع موجود بشرطی که بدون کسر اصلاحی کمتر از سند مالکیت باشد.). ۶ ) متوسط مساحت کل بنا: نسبت جمع مساحت پروانه ها یا جمع مساحت پایان ساختمانها به تعداد پروانه ها یا پایان ساختمان صادره . ۷ ) متوسط ضریب تراکم: نسبت جمع تراکم استفاده شده در هرپروانه یا بنا به تعداد کل پروانه های صادره . ۸ ) مساحت کل طبقات و زیرزمین: مجموع مساحت کل طبقات احداث شده ( مطابق مساحت کل بنا ) با احتساب مساحت زیرزمین . ۹ ) تعداد طبقات: طبقات احداث شده از روی شالوده تا پشت بام را شامل می گردد ( خَرپُشته جزء طبقات محسوب نمی شود. ) ۱۰ ) مساحت مفید: بنای ایجاد شده و قابل استفاده بدون در نظر گرفتن راهروهای ارتباطی ، راه پله ، چاهک آسانسور ، شوت زباله ،‌نورگیرها،‌پارکینگ و انبارهای مجزا بخصوص در زیر زمین وتأسیسات و فضاهای مشاعی دیگر. ۱۱ ) صفر طبقه: ایجاد خَرپُشته یا انباری یا توسعه بنا در طبقات موجود که منجر به طبقه اضافی نشود. ۱۲ ) تراکم: درصد بنایی که نسبت به مساحت زمین در طبقات قابل احداث می باشد که در طرح تفصیلی برای کاربری های مختلف تعریف گردیده است. (به جز سطوح پارکینگ و مُشاعات در همکف و زیرزمین ها و انباری در زیرزمین) ۱۳ ) عملکرد بنا(کاربری طبقات و یا کاربرد بنا) : نحوه بهره برداری از فضاهای ایجاد شده از یک ساختمان (انواع استفاده: مسکونی ، تجاری،‌اداری و…) ۱۴ ) مسکونی : استفاده از فضاهای پیوسته ایجاد شده در یک ساختمان بعنوان واحد مسکونی که دارای نور کافی و سرویس مناسب بهداشتی نیز باشد (مناسب برای سکونت خانواده) ۱۵ ) تجاری : محل داد و ستد که معمولاً برگذر یا سرا یا پاساژ یا تیمچه احداث شده و عموماً دارای ویترین باشد ( مراکزی که اشخاص حقیقی و حقوقی طبق قانون تجارت عملیات تجاری انجام می دهند و معاملات و داد و ستد می نمایند.) ۱۶ ) اداری : محلی که در آنجا افراد حقوقی و حقیقی مشغول به کار بوده و کارهای خدماتی مربوط به دولت و بخش خصوصی انجام می شود. ۱۷ ) آموزشی: بناهایی که آموزش و پرورش و آموزش عالی و تعلیم و تربیت در آنجا صورت می پذیرد (مهدهای کودک ،‌دبستان ،‌مدارس ، دبیرستان و دانشگاه و دیگر مراکز آموزشی) ۱۸ ) صنعتی : بناهایی که منسوب و مربوط به صنعت بوده و در آنجا قطعات کوچک و بزرگ ، سبک و سنگین و حجیم و کوچک صنعتی ساخته می شود. ۱۹ ) کشاورزی: بنایی که در آن انواعی از کشاورزی، کشتکاری، زراعت ، فلاحت، دامداری، پرورش طیور، پرورش ماهی انجام می پذیرد و یا بصورت بنا و یا سالن های کوچک و بزرگ ،‌گلخانه ها ، سوله ها یا مراکز نمونه پرورش ایجاد شده اند. ۲۰ ) فرهنگی : بنایی که در آن به امور فرهنگی پرداخته می شود. مانند آموزشگاه های مختلف ، دفاتر انتشاراتی،‌گالری ها،‌سینما، تئاتر و… ۲۱ ) مذهبی : بنایی که برای انجام آداب و آئین مذهبی احداث می گردد. ۲۲ ) بهداشتی : بنایی که امور مربوط به تندرستی و بهداشت شهروندان در آنجا انجام می پذیرد. مانند بیمارستان ،‌کلنیک ،‌درمانگاه ، تیمارستان و… ۲۳ ) تفریحی – ورزشی: بنایی که درآن بتوان به پرورش تناسب و فیزیک بدنی پرداخته و امکانات شادمانی و فرح شهروندان را فراهم نمود. مانند شهربازی ،زمین های ورزشی ، باشگاه های ورزشی ،‌استادیوم ها ،‌استخرو… ۲۴ ) حمل و نقل ‌: بنایی که جهت امور جابجایی و تردد شهروندان مورد استفاده قرار میگیرد. مانند پایانه ، پارکینگ روباز و طبقاتی ، فرودگاه ، راه آهن ۲۵ )خدماتی: بنایی که در خدمت آسایش و رفع نگرانی های شهری مورد استفاده قرار گیرد، مانند آتش نشانی ، مراکز جمع آوری زباله ، سرویسهای عمومی ۲۶ ) تجهیزات شهری: بناهایی که جهت برطرف نمودن نیازهای شهری ایجاد می شود مانند پُست های برق و گاز، مراکز مخابراتی، مراکز تصفیه آب ۲۷ ) کاربری زمین : نحوه استفاده زمین را براساس سلسله مراتب انواع فعالیت های شهری و طرحهای جامع و تفصیلی، کاربری ملک گویند. ۲۸ ) پست : اراضی که برای ایجاد مراکز و دفاتر پستی پیش بینی گردیده است. ۲۹ ) حریم: اراضی که بدلیل نیاز به فاصله ایمنی لازم است حفظ گردد و در آن بنایی ایجاد نگردد و یا مقررات خاصی رعایت شود. ۳۰ )تاسیسات شهری: اراضی که در اختیار تأسیسات شهری مانند نیروگاه ، پُست برق، پُست گاز ، ایستگاه رادیوو تلویزیون و غیره قرار گیرد. ۳۱ ) ارتشی : اراضی که برای احداث پادگان ها و عملیات نظامی در اختیار ارتش و نیروهای انتظامی قرار گیرد. ۳۲ ) داخل طرح اجرایی : اراضی واقع در طرح های دردست اقدام شهرداری.‌(که عمدتاً طرحهای شبکه گذرها و میادین می باشند) ۳۳ ) کلاً‌داخل طرح : اراضی که کلاً‌ در طرح شبکه شهری و یا خدمات شهری واقع شوند. ۳۴ ) معوض شهرداری: اراضی که شهرداری در اختیار خود قرارداده تا در صورت نیاز به صاحبان املاکی که ملک آن ها در طرح واقع می شوند واگذار نماید. ۳۵ ) انبارها: اراضی از شهر که بعنوان بارانداز و احداث انبار اختصاص یابد. ۳۶ ) خدمات شهری: اراضی با کاربری خدماتی مانند: آتش نشانی، مرکز جمع آوری زباله،تجهیزات شهری ۳۷ ) فاقد کاربری : اراضی که فاقد هرگونه کاربری هستند یا بعنوان ذخیره های شهری در نظر گرفته شده اند و یا هنوز طبق برنامه طرح جامع، آزاد سازی و طرح تفصیلی ندارند. ۳۸ ) تراکم استفاده شده : عبارت است از سطح زیربنای کل ساختمان به سطح قطعه زمین مورد ساخت با هرکاربری (مُشاعات و پارکینگ و انباری در زیرزمین و پارکینگ درهمکف جزء این سطوح محاسبه نمی گردد) ۳۹ ) مساحت زیربنای مُشاعات در مسکونی: شامل مجموع مساحت تأسیسات ، راهرو ، راه پله،‌آسانسور ، لابی،‌سالن اجتماعات ، استخر و سونا و ورزشی، سرایداری، شوت زباله ، نگهبانی، نورگیرها، سرویس بهداشتی و انباری مُشاع جزء سطوح مُشاعات می باشند. ۴۰ ) درصد بنای مفید استفاده شده: درصد مجموع زیربنای مفید طبقات در طبقات، نسبت به مساحت ملک(طبق سند مالکیت) . (زیربنای کل ، منهای مُشاعات و پارکینگ و انباری) ۴۱ ) فضاهای سبز-پارک عمومی: ملکی که دارای طرح پارک ، حریم سبز ، جنگل مصنوعی و … طبق طرح تفصیلی و جامع می باشد، بارده بندی باغ کودک،پارک محله، پارک منطقه ای و پارک های عمومی شهری ،‌حریم سبز بزرگراهها ، اتوبانها ، بزرگراه ها ، کمربند سبز شهری

درود.. در ضمیمه ی این پست ضوابط طراحی استادیوم ورزشی در قالب یک فایل pdf در 42 صفحه در اختیار شما قرار گرفته است. stadiom-zavabet.pdf

قوانین و اصول کلی برای ساخت بیمارستان (pdf) پلان معماری بیمارستان (dwg) پلان معماری بیمارستان و زیر فضاهای بیمارستان (dwg rar) منبع

1.فضا های مورد نیاز جهت خوابگاه دانشجویی ۱) سالن ورودی ۲) اتاق نگهبان ۳)موتور خانه ۴)اتاق جهت سکونت دانشجویان ۵)نمازخانه مرکزی ۶)کتاب خانه مرکزی ۷)سالن ورزش ۸)دستشویی مرکزی ۹) حمام مرکزی ۱۰)آشپزخانه مرکزی ۱۱)بوفه دانشجویی ۲٫نور مناسب جهت فضاهای خوابگاه دانشجویی ۱)طبیعتا باید فضاهای که در خوابگاه در نظر گرفته می شود چون فضاهای عمومی می باشد لذا باید حتما نور گیری خوبی داشته باشد و امکان تهویه هوا نیز در فضا هایی مثل نماز خانه دستشویی حمام سالن ورزش نیز وجود داشته باشد لذا نورگیری فضا ها باید به شکلی باشد که هم نور غرب و هم نور شرق را به مقدار کافی داشته باشد. نورها در معماری به دو نوع تقسیم می شود که عبارتست از : الف )نور درجه یک: نورهایی مثل نور روز و نور خورشید را نور درجه یک می نامند که البته این نورها اگر به صورت مستقیم به فضای مورد نظر ما بتابد جزء نور درجه اول دسته بندی می شود. ب ) نور درجه دو: نور خورشید و نور روز جزء نور درجه دو می باشد اما با این تفاوت که این نور اگر به صورت غیر مستقیم به فضای ما بتابد جزءنور درجه دوم دسته بندی می شود مثل نوری که از یک نورگیر به فضای ما می تابد. البته باید این را مد نظر قرار داد که نوری که باید به اتاق خواب بتابد باید در گروه دوم یعنی نور درجه دوم قرار داشته باشد اما چون طراحی خوابگاه به صورت پلان آزاد می باشد لذا در طراحی شاید نتوان تمامی اتاق ها را در معرض نور درجه دوم قرار داد اما باید سعی شود تا اتاق ها و دیگر فضاهای ما نور مناسبی را عاید خود نمایند. اما لازم به ذکر است که خورشید هر روز از شرق طلوع و در نزدیکی غروب از غرب سرزمین ما غروب می کند و بدین جهت اگر با دید یک معمار به طلوع و غروب خورشید نگاه کنیم به این نتیجه می رسیم که خورشید ما بین صبح در قسمت شمال شرقی ساختمان ما قرار دارد و در هنگام ظهر به قسمت وسط آسمان می آید و در نزدیکی بعد از ظهر آرام آرام به سمت بدنه غربی ساختمان ما می آید تا به سمت مقصد خود رود اما لازم به ذکر است که نوری که در صبح به ساختمان ما می خورد مطمئنا به قسمت شرقی آن می تابد و بدین جهت که نور صبح برای ما ایرانیان دلنشین تر است لذا باید قسمت بدنه شرقی و شمال شرقی خوابگاه ما داری پنجره هایی با وسعت سطح بیشتری نسبت به بدنه غربی ما باشد و این طبیعی است که بدنه غربی ساختمان ما در هنگام بعد از ظهر نور مناسبی را تامین نخواهد کرد و نوری که عاید فضاهای ما می شود نوری است که قسمت زیادی از ساختمان ما را در بر می گیرد و به خصوص در تابستان بسیار برای فضاهای ما که یک خوابگاه است آزارنده خواهد بود پس با وجود توضیحات بالا لازم است که فضاهای که کاربری آنها زیاد بالا نیست مثل موتور خانه یا اتاق نگهبانی در قسمت غربی ساختمان قرار گیرند تا نور خورشید کمتر به افرادی که در خوابگاه مشغول زندگی هستند آزار برساند. ۳٫ سرانه فضاهای خوابگاه برای ۵۰ نفر نام فضاتعداداندازه تقریبی تعداد افراد استفاده کننده سالن ورودی۱۳۰ الی ۴۰ متر۵۰ اتاق نگهبانی ۱۱۰الی ۱۲متر۲ الی ۳ نفر آشپزخانه مرکزی ۱ ۱۵الی ۲۰ متر کلیه دانشجویان موتور خانه ۱ ۱۵الی ۲۰ متر ———– نمازخانه مرکزی ۱ ۵۰ الی ۷۰متر کلیه دانشجویان کتاب خانه مرکزی ۱ ۷۰ الی ۸۰ متر کلیه دانشجویان سالن ورزش ۱ ۸۰ الی ۱۰۰متر کلیه دانشجویان اتاق دانشجویان ۱۳ ۱۲ الی ۱۵ متر۴ دستشویی مرکزی ۱۰۲۰/۱الی ۵۰/۱ متر۵ حمام مرکزی۱۰۲۰/۱الی ۵۰/۱ متر۵ بوفه دانشجویی ۱ ۱۵ الی ۲۰ متر ———– ریز فضاهای مورد نیاز برای طراحی خوابگاه: اداری : اتاق سرپرستی نگهبانی اتاق بهداشت اتاق مشاور رفاهی: سالن ورزش سالن مطالعه نمازخانه سالن سمعی بصری سایت کامپیوتر سالن سمعی بصری سالن اجتماعات بوفه سالن نقشه کشی ( اگر برای دانشجویان فنی خوابگاه طراحی می کنید) خدماتی: آشپزخانه سرویس بهداشتی حمام رختشویخانه سلف سرویس مرکزی و سالن غذا خوری تراس خشک کردن البسه ( البته ترجیحا به صورت جداگانه برای هر اتاق و یا سوئیت) اقامتی: اتاق های خواب سوئیت دانشجویی ویژه دانشجویان ارشد یا رشته های خاص سوئیت مهمان سوئیت سرپرستی سوئیت نگهبانی توصیه های طراحی: ۱) اتاق های خواب بایستی به گونه ای طراحی شوند که همگی دارای نور طبیعی روز بوده و از لحاظ جهت گیری اقلیمی در جهت مناسب از نظر تابش خورشید و وزش باد غالب باشند ۲) از لحاظ طراحی داخلی اتاق های خواب بایستی طراحی چنان صورت گیرد که هنگام استفاده از تخت خواب نور مصنوعی موجود برای هیچکدام از ساکنین ایجاد مزاحمت نکرده و حریم خصوصی آن ها حفظ شود ۳) هنگام طراحی اتاق ها برای هر ۳-۴ اتاق یک لابی کوچک جهت نشستن و اجتماعات دوستانه ایجاد شود ۴) در ورودی اتاق های خواب به گونه ای طراحی شود که علاوه بر ایجاد فضایی ویژه کفش و تعویض لباس به گونه ای که دید نداشته باشد فضای داخلی اتاق از بیرون قابل رویت نباشد ۵) اتاق سرپرستی بایستی دید و تسلط کافی برای کنترل مجموعه را داشته باشد و تا حد امکان رفت و آمد ها را کنترل نمایید البته به گونه ای که احساس ناخوشایندی را برای ساکنان خوابگاه ایجاد نکند ۶)فضاهای رفاهی مانند سالن ورزشی که به دلیل نوع کاربری و ازدحام جمعیت استفاده کننده آلودگی صوتی بالایی دارند بایستی در مکانی طراحی شوند که برای بخش اقامتی ایجاد مزاحمت ننمایند ۷)….. برای کسب اطلاعات دقیق تر و کامل تر پیشنهاد می کنم کتاب رهنمود های طراحی خوابگاه ها و .. از انتشارات وزارت مسکن و شهر سازی رو مطالعه کنید. منبع:نقش و نگار

بیمارستان در حالی که بیمارستان‌ها در گذشته آگاهانه جهت مصارف پزشکی، جراحی طراحی می‌‌شدند امروزه می‌توان شاهد تغییر جهت به سوی انسانگرایی در امکانات بیمارستانی بود. بیمارستانهای امروزی بیشتر به هتل شبیه هستند. وجود فضای اقامتی دارای اهمیت بیشتری نسبت به طرح‌های سرد بهداشتی در بیمارستانهای گذشته است. مدت زمان بستری و اقامت بیمار به طور پیوسته کوتاهتر می‌شود و علاقه به اتاق‌های یک تختی یا دو تختی (در خصوص بیمارهای خصوصی) بیشتر شده است. ۱ قسمت بندی و تعین محدوده ۲ انواع بیمارستانها ۲٫۱ بیمارستانهای دانشگاهی ۳ مفهوم طرح ریزی ۴ مسیریابی ۵ اتاقهای جراحی اصلی ۵٫۱ اتاق بیهوشی ۶ داروخانه ۷ آبریزگاه ۸ رعایت نکات ایمنی در جراحی ۹ استریل‌سازی مرکزی ۱۰ بخش مراقبتهای ویژه ۱۱ بخش‌های مراقبت ۱۲ دپارتمانهای مراقبت ۱۳ منابع قسمت بندی و تعین محدوده یک بیمارستان عمومی به بخشهای مراقبت، معاینه و درمان، انبار و محل نگهداری موقت زباله، اداری و فن آوری تقسیم می‌شود. قسمت‌های اقامتی و احتمالا بخش‌های آموزشی و پژوهشی و همچنین بخشهای حمایتی برای عملیاتهای خدماتی نیز در یک بیمارستان عمومی وجود دارند. انواع بیمارستانها بیمارستانها را می‌شود به گروههای زیر تقسیم کرد: کوچکترین (تا ۵۰ تخت)، کوچک (تا ۱۵۰ تخت) استاندارد (تا ۶۰۰ تخت) و بزرگ. حمایت کنندگان مالی بیمارستانها ممکن است دولت، بنیادهای نیکوکاری یا خصوصی یا ترکیبی از اینها باشند. بیمارستانها را می‌توان از جهت نوع فعالیت به بیمارستانهای عمومی، تخصصی و دانشگاهی تقسیم کرد. بیمارستانهای دانشگاهی بیمارستانهای دانشگاهی با بیشترین ظرفیت خدماتی را می‌توان برابر با دانشکده‌های پزشکی و بیمارستانهای عمومی بزرگ دانست. آنها امکانات تشخیص و درمانی گسترده‌ای دارند و به طور اصولی پژوهش و آموزش را به پیش می‌‌برند.سالنهای سخنرانی و اتاقهای تشریح بایستی طوری گنجانده شوند که فعالیت بیمارستان توسط ناظرین مختل نشوند. بخشها باید بزرگ باشند تا هم ملاقات کنندگان و هم ناظران را در خود جای دهند. امکانات و نیازهای ویژه بیمارستانهای پزشکی ایجاب می‌کند اتاقها به صورت ویژه‌ای طراحی شوند. مفهوم طرح ریزی موقعیت: محل پروژه باید دارای فضای کافی برای بخشهای اقامتی مستقل و دپارتمانهای مختلف بیمارستان باشد. بایستی در منطقه آرام باشد و در آینده نیز احتمال ساخت و ساز در اطراف آن وجود نداشته باشد مگر اینکه توسط محلهای مجاور تفکیک و مستثنی شده باشد. تجهیزات نبایستی بر اثر مه گرفتگی، باد شدید، گرد و غبار، دود، بو و حشرات آسیب ببیند. زمین نباید آلوده باشد و برای گسترش فضا، زمینهای آزاد اطراف نیز در نظر گرفته شوند. جهت: بهترین جهت برای اتاق درمان و جراحی بین شمال غربی و شمال شرقی است. نمای بخش پرستاری در جهت جنوب به جنوب شرقی مناسب است آفتاب صبحگاهی دلپذیر، گرمای کم، مزاحمت کم نور آفتاب (احتیاج به تاریک کردن اتاق نیست)، هوای ملایم در عصر ها، اتاقهایی که رو به شرق و غرب هستند به نسبت دارای آفتاب گیری بیشتر هستند اگر چه از آفتاب زمستانی بهره کمتری می‌‌برند. جهت بخشهای بیمارستان که دارای اقامت متوسط کوتاهی هستند مهم نیست برخی مقررات انظباطی تخصصی حکم می‌کنند که بیماران در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرند که اتاقهای رو به شمال برای آنها مناسب است. تصویر: یک بیمارستان قرار است گسترش یابد، طراحی آن شامل چهار فاز سازندگی می‌شوند یک محیط بسته بزرگ که شامل یک پارک ساخته خواهد شد که پنجره‌ها بتوانند رو به آن باز شوند بدون آنکه صدا مزاحمت ایجاد کند. اشکال ساختمانی درمانگاه بیماران سرپایی: محل درمان بیماران سرپایی دارای اهمیت ویژه‌ای است. جداسازی مسیر بیماران سرپایی و بیماران بستری شونده باید در اوائل برنامه ریزی مد نظر قرار گیرد.با این حال راه دسترسی به دپارتمانهای پرتو ایکس و جراحی بایستی نزدیک باشد. امور مربوط به بیماران سرپایی هر روز مهمتر می‌شوند. بنابراین به اتاق‌های انتظار بزرگتر و اتاقهای درمان بیشتری نیاز است. راهروها: راهروها باید برای بیشترین جریان گردشی طراحی شوند. در کل، راهروهای دسترسی بایستی حداقل دارای ۵۰/۱ متر پهنا داشته باشند. راهروهایی که بیماران را با تخت متحرک جابجا می‌کنند باید حداقل دارای پهنای موثر ۲۵/۲ متر باشند. سقف معلق در راهروها می‌توانند تا ۴۰/۲ متر ارتفاع داشته باشند. پنجره‌های نورگیر و هواگیر نبایستی بیش از ۲۵ متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. پهنای مفدار راهروها نباید توسط برآمدگیهای دیوار، ستونها و عناصر دیگر ساختمان مختل و محدود شود. در را هروهای بخش باید با توجه به مقررات داخلی در برای خروج دود سیگار تعبیه شود. درها: در طراحی درها بهداشت باید در نظر گرفته شود. لایه سطحی در بایستی دارای مقاومت بلند مدت در برابر نظافت مداوم توسط تمیزکننده‌ها و میکروب کشها باشد و بایستی طوری طراحی شود که مانع انتقال صدا، بوهای نا مطبوع و جریان هوا باشند. درها نیز بایستی دارای همان استاندارد عایق بندی در برابر صدا باشد که دیوارهای اطراف از آن برخوردارند. چوب دوروکشه در باید حداقل توانایی کاهش صدا تا۲۵ دسی بل را داشته باشد. ارتفاع دقیق دربها به نوع و عمل آنها بستگی دارد. درهای معمولی m 20/2 -10/2 دروازه‌های عبور وسایل نقلیه m 50/2 ورودی انتقالات m 80/2- 70/2 حداقل ارتفاع در جاده‌های ورودی m 50/3 پله ها: به خاطر دلایل سلامتی، پله‌ها بایستی طوری طراحی شوند که در مواقع لزوم ظرفیت تمام گردش عمومی را داشته باشند البته مقررات ساختمان سازی ملی نیز بایددر نظر گرفته شوند. پلکانها باید در هر دو طرف نرده داشته باشند و بدون بر آمدگی پیشبن باشند(بدون لبه برآمده) پله‌های پیچ دار (حلزونی) نمی‌توانند در مقررات مربوط به پله‌ها گنجانده شوند.پهنای موثر عرض پله‌ها و پاگردها باید حداقل دارای ۵۰/۱ متر باشند واز۵۰/۲ متر تجاوز نکنند. درها نباید پهنای مفید پاگردها را اشغال ومحدود کنند و با توجه به مقررات بیمارستان، درهای رو به راه‌پله باید به طرف خروجی باز شوند. می‌توان پله‌هایی با ارتفاع m m170 داشت و حداقل عمق پاگذار آن mm280 باشد. بهتر است نسبت ارتفاع/ عمق پاگذار ۳۰۰تا۱۵۰ میلی متر باشد. آسانسور ها: آسانسورها انسانها، دارو ها، ملحفه‌ها و تختهای بیمارستانی را بین طبقات جابجا می‌کنند و به خاطر مسائل بهداشتی و زیبایی بهتر است آسانسورهای جداگانه‌ای را برای هر کدام این اهداف در نظر گرفت. در ساختمانهایی که مراقبت، معاینه و درمان در طبقات بالایی انجام می‌‌گیرند حداقل دو آسانسور برای انتقال تخت لازم است. اتاقک آسانسور باید به اندازه‌ای باشد که جا برای یک تخت ودو همراه وجود داشته باشد. سطوح داخلی کابین باید صاف، قابل شستشو و به راحتی قابل ضد عفونی باشد. کف آن نباید سر باشد چاه آسانسور باید ضد آتش باشد. برای هر صد تخت یک آسانسور چند منظوره باید تعبیه شود و تعداد این آسانسورها در بیمارستانهای کوچکتر حداقل دو دستگاه باید باشد، بعلاوه حداقل بایستی دو آسانسور کوچکتر برای تجهیزات قابل حمل، کارکنان وملاقات کنندگان وجود داشته باشد: ابعاد دقیق آسانسور: m 20/1 × ۹۰ ابعاد دقیق چاه آسانسور: m 50/1 × ۲۵/۱ مسیریابی برای جلوگیری از انتقال میکروب بر اثر تماس، فعالیتهای مختلف جداگانه‌ای می‌‌بایست صورت گیرد. سیستم تک راهرویی که در آن بیماران جراحی شده و بیماران آماده جراحی، کارکنان آماده جراحی و کارکنان پس از انجام عمل و حمل وسایل تمیز و کثیف از یک راهرو استفاده می‌کنند دیگر استاندارد نیست. بهتر است سامانه دو راهروی داشته باشیم که در آن بیماران و کارکنان یا بیماران و وسایل غیر تمیز از یکدیگر جدا باشند. هنوز بهترین نوع این موارد مشخص نشده است و بنابراین به صورت جداگانه در نظر گرفته می‌شوند. یک راهبرد موثر، جدا کردن جریان بیماران از محل کار مورد استفاده کارکنان گروه جراحی است. اتاقهای جراحی اصلی تعدادی اتاق ملزومات و کار در مجاورت مستقیم اتاق جراحی هستند. اتاق جراحی باید به گونه‌ای طراحی شود تا هر چه بیشتر به شکل مربع شباهت داشته باشد تا کار در هر جهت از تخت جراحی به راحتی انجام گیرد. اندازه مناسب می‌تواند ۵۰/۶ × ۵۰/۶ متر با ارتفاع ۳ متر و اضافه ارتفاع ۷۰/۰ m برای تهویه و خدمات دیگر باشد. اتاقهای جراحی بهتر است یکسان باشد تا حداکثر انعطاف پذیری را داشته باشند و عملها روی میز قابل حملی صورت گیرد که بر روی پایه‌ای ثابت در وسط اتاق سوار شده باشد. نور طبیعی از نظر روانشناختی دارای امتیاز خاصی است که جلوگیری از آن تقریبا غیر ممکن می‌‌نماید. واگر هم امکان آن وجود داشته باشد باید سیستمی وجود داشته باشدکه به طور کامل جلوی نفوذ این نور را بگیرد(برای مثال عملهای جراحی چشم در فضای خیلی تاریک انجام می‌گیرد) امروزه اتصالات خدماتی و وسایل فنی معمولا از طریق تجهیزات بیهوشی معلق تأمین می‌شود. در غیر این صورت ،اتصالات خطوط خلاء، اکسید نیتروس و برق اضطراری بایستی حداقل ۲۰/۱ متر بالاتر از سطح کف اتاق قرار گیرند. جدا کردن بخشهایی که در حد بالای میکروب زدایی شده اند(استریل) و وسایل استریل نیز به آنجا ارسال می‌شود بسیار مهم است. تقسیم اتاق عمل به دو قسمت عفونی و غیر عفونی یک بحث پزشکی است اما عمل هوشیارانه و منطقی است. کف اتاق و سطح دیوارها باید بسیار صاف و قابل شستشو باشند از نصف برآمدگیهای تزئینی و سازه‌ای باید جلوگیری کرد.

در این قسمت مواردی رو راجع به طراحی مدرسه میگم...به عبارتی ضوابط طراحی مدرسه... در روزهای آتی ایشاالله به این مطالب اضافه میکنم..چون زیاده نمیتونم همشو یه دفه بزارم مدارس: امکانات رختکن را می توان با در نظر گرفتن فضایی خارج از کلاس های درس لمل مستقیما مربوط به آن ها پخش کرد.تعداد توالت ها،پیشاب ها و کاسه های دستشویی مورد نیاز باید بر اساس مجموع تعداد شاگردان و مجزا بر حسب جنسیت آنها در مقررات ساختمانی برای ندارس محلی ذکر شوند.تاسیسات بهداشتی با نور مستقیم روز و تهویه ،ارجیح اده می شود و باید ورودی های جداگانه ای برای پسران و دختران وجود داشته باشد با قرار دادن مسیر فرار اضطراری ،جریان و گردش افقی و عمودی مضاعف میشود.مسیر های فرار باید دارای خد اقل پهنای 150 نفر/ m1 باشد،اما حداقل پهنای کریدورها در قسمت کلاس های درس m 00/2 یا m 5/1 برای کمتر از 180 نفر است .پله ها باید در قسمت کلاس های درس m25/1 باشند و سایر مسیر های فرار m1 ،حد اکثر طول مسیر های فرار m25 در طول سک خط راست از در راهروی پلکان تا دورترین محل کار یا 30 متر در یک خط مستقیم تا مرکز اتاق .ظرفیت پله ها به تعداد کاربران ،متوسط اشغال جا و غیره بستگی دارد.پهنای پله ها :100 نفر 80/0(حد اقل 25/1 متر و حد اکثر 5/2 متر)و در نوع دیگر :15 نفر 10/0 متر طبقه (فقط طبقه فوقانی 100 درصد اشغال محاسبه میشود ،بقیه طبقات 50 درصد) قسمت تدریس با هدف کلی ،شامل کلاس های درس استاندارد ،کلاس های درس مکمل ،کلاس های درس بسیار بزرگ ،اتاق هایی برای دروس خاص ،اتاقهای تدریس زبان و مطالعات اجتماعی ،کارگاههای زبان،اتاق هایی برای مواد مصالح تدریس ،نقشه ها و سایر اتاق های جانبی می باشد. فضای مورد نیاز : کلاس درس برای تدریس سنتی ،شاگرد 00/2 متر مربع ،برای تدریس در گروهها شاگرد 00/3 متر مربع . شکل استاندارد اتاق: مستطیل یا مربع (20×12،16×12،12×12، 10×12)حد اکثر عمق اتاق 20/7 متر فقط می تواند در یک طرف پنجره داشته باشد. کار گاه زبان یا باید داخل محل تدریس باشد ویا مستقیما با آن در ارتباط بوده و در نزدیکی مرکز رسانه ها و کتابخانه قرار داشته باشد.حدودا 30 محل کارگاه زبان برای هر1000 شاگرد ضروری است.اندازه کار گاههای LT(گوش دادن /صحبت کردن)و LSR(گوش کردن/صحبت کردن/ضبط کردن)تقریبا 80 متر مربع است .اتاقک های m2×1 تعداد مکان کارگاه ها 24-30 یعنی 60 -48 متر مربع به علاوه فضا های جانبی (مثلا :استودیو،اتاق ضبط،آرشیو نوار های معلمان و شاگردان)کارگاههای زبان با نور مصنوعی در یک سیستم کنترل محیطی نیز امکان پذیر است.