جستجو در تالارهای گفتگو

دسترسي‌: گرچه در حالت ايده آل بهتر است امكان دسترسي به تالار از ضلع‌هاي مختلف امكانپذير باشد، ولي تعريف يك دسترسي اصلي و قابل شناسايي اهميت بالاتري دارد. امكان دسترسي سواره و پيادة افراد مسن و معلولين اهميت ويژه اي دارد و بايد بوسيله راه پله‌هاي با شيب كم، نصب نرده‌ها و فاصلة حداقل ورودي مجموعه و خروجي پاركينگ ها تا ورودي تالار، اين امر در طراحي لحاظ شود. گنجايش مجموعه : گنجايش يك تالار با ميزان استقبال شنوندگان طراحي مي‌شود. ظرفيت تالارها بايد در حد تعادل كمترين و بيشترين تعداد مراجعين باشد. زيرا در صورت خالي ماندن صندلي‌ها به لحاظ برهم خوردن شرايط آكوستيكي و متضرر گشتن اقتصادي شرايط نامناسبي ايجاد مي‌شود. همچنين اثرات رواني خالي ماندن صندلي‌ها ناخوشايند است و در كنار آن سالن‌هاي پرجمعيت و ازدحام مردم براي خريد بليط بالاترين تبليغ براي يك تالار محسوب ميشود. به طور عمومي‌تالارها را به 4 دسته تقسيم مي‌كنند: كوچك ( كمتر از 500 نفر )، متوسط ( 900-500 نفر )، بزرگ ( 1500- 900 نفر ) و خيلي بزرگ ( بيش از 1500 نفر ). به رغم مشكلات موجود در حل كردن شرايط آكوستيكي تالار، حداكثر فاصله شنوندگان و هنرمندان (برخلاف تئاتر) تابعي از كيفيت صوت در سالن است نه كيفيت ديد. در كشور ما با توجه به علاقه و استقبال فعلي از موسيقي و اينكه تالار جهت برنامه‌هاي شاخص موسيقي در نظر گرفته مي‌شود،ظرفيت 2000 نفر، كمترين مقدار مي‌تواند باشد و چون حل شرايط آكوستيكي براي ظرفيت‌هاي بيش از 3000 نفر دشوار است، ظرفيت تقريبي2500 نفر براي تالار در نظر گرفته مي‌شود. به اين ترتيب شاهد يك تالار از نوع خيلي بزرگ خواهيم بود. به علت جمعيت زياد حاضر در تالار و تأسيسات و تجهيزات گرانبهاي آن لازم است تالار از ضريب ايمني بالايي برخوردار باشد. كليه درب‌هاي ورودي و خروجي تماشاگران به سالن بايد روبه بيرون باز شود و براي هر 4 رديف صندلي 5/1 متر درب طراحي مي‌شود. در دو طرف سالن دربها و پله‌هاي فرار تعبيه مي‌شوند كه حداكثر فاصلة آنها با حاضرين 30 متر است. همچنين شيب راهروها به علت شلوغي هنگام حادثه و ازدحام، از5% تجاوز نمي‌كند. از ديگر ضوابط ايمني تالارها نصب چراغهاي روشنايي اضطراري در كليه بخش‌هاي ساختمان از جمله راهروها، پله‌ها، بالاي درهاي فرار و درهاي خروجي و اطراف سالن در ارتفاع 20 تا 30 سانتي متري جهت رؤيت صندلي‌ها و نيز در فضاي پشت صحنه است. روشنايي اين چراغ‌ها در زمان قطع برق بايد بطور خودكار توسط ژنراتور موجود در سايت تأمين شود.مساله اساسي ديگر ايجاد يك انشعاب آب جداگانه براي سيستم آتش نشاني در محل است كه اين انشعاب پس از ورود به منبع‌هاي تحت فشار به شبكه اطفاء حريق كلي ساختمان راه مي‌يابد. نقاط حساس شبكه اطراف سالن‌ها، راهروها، صحنه و بالاي صحنه هستند. يك سيستم لوله كشي جدا نيز براي صحنه و پشت صحنه تعبيه مي‌شود تا در لحظات حريق آب را با فشار كافي جاري كند. تهيه و نصب سيستم‌هاي اعلام حريق حساس به دود و حرارت لازم است. از طرفي به علت ارتفاع زياد سقف و وجود نورافكن‌ها با دما و حرارت بالا، سيستم‌هاي گشت و بازبيني نقاط حساس ساختمان نيز لازم است .علاوه بر موارد بالا جهت كنترل حريق، در كليه مراكز وپست‌هاي برق و اتاق‌هاي كنترل، كپسول‌هاي كوچك و بزرگ چرخ دار پودر و گاز نياز است و نهايتاً نصب پرده آتش در تالارهاي بزرگ اجتناب ناپذير است. اين پرده كه صحنه را از سالن جدا مي‌كند شامل يك قاب فولادي ضد آتش، صفحه هاي آسيستمي‌ثابت شده به قاب فولادي و ورقة فلزي ثابت شده به قاب فولادي ضد آتش است كه در مواقع حريق بصورت خودكار آزاد مي‌شود و لولة آبفشان آن فعال مي‌شود. همچنين بهتر است ارتفاع فضاي زير سقف جهت بازبيني سنسورهاي اعلام حريق دست كم10/2 متر باشد 0از ديگر ضوابط ايمني تالار، مقاومت آن در برابر زلزله است.به اين منظور، انتخاب سازه هاي مقاوم وسقفهاي سبك بهترين راه حل است. ضوابط ويژة معلولين: معلولين بايد بتوانند با صندلي چرخدار بدون مانع به همه بخش‌هاي عمومي‌و اداري دسترسي داشته باشند. حداكثر شيب راهپ‌ها 5/7 % و حداكثر طول رامپ‌ها 12 متر است و در انتهاي اين مسيرها وجود فضاهاي مسطح تقاطع با ساير مسيرها الزامي‌است. در غير اينصورت در آن مسيرآسانسور پيش بيني مي شودبراي نابينايان در كنار مسيرهاي حركتي بويژه پله‌ها بايد دستگيرة مناسب تعبيه شود. در شرايط اضطراري آسانسورهاي ويژة معلولين جهت جلوگيري از بند آمدن راه توسط صندلي‌هاي چرخدار، لازم است.