جستجو در تالارهای گفتگو

متخصصان دندان پزشکی با افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی، موفق به تولید رزین ‏نانوکامپوزیتی شدند که علاوه‌بر حفظ خواص فیزیکی و مکانیکی رزین، خواص ضدمیکروبی مناسبی را به آن ‏بخشید.‏ متخصصان دندان پزشکی با افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی، موفق به تولید رزین ‏نانوکامپوزیتی شدند که علاوه‌بر حفظ خواص فیزیکی و مکانیکی رزین، خواص ضدمیکروبی مناسبی را به آن ‏بخشید. کاربرد این طرح در صنعت مواد دندانی و متعاقباً در رشته‌های دندانپزشکی است که این مواد کاربرد دارد.‏ پوسیدگی ثانویه مهمترین دلیل تعویض و برداشت پرکردگی‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از ‏آنجا که پوسیدگی یک عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‏‌ها از پلاک‌های پوسیدگی‌زا جداشده‌اند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در ‏پیشگیری از پوسیدگی ثانویه بسیار سودمند خواهد بود. قرن‌های متمادی است که فلزات به عنوان عوامل ضد ‏باکتری استفاده می‌شوند. از جمله فلزات مطرح در این زمینه طلا، نقره و روی را می‌توان نام برد. خواص آنتی‏‌باکتریال در مورد نانوذرات نقره و طلای اضافه شده به انواع مواد رزینی مطرح شده است. مواد مذکور دارای ‏رنگ تیره بوده و باعث تغییر رنگ واضح مواد ترمیمی رزینی می‌شوند.‏ نظر به آنکه اکسید روی دارای رنگ سفید اپک است لذا در این مطالعه با افزودن نانوذرات اکسید روی با ‏اندازه حدود 50 نانومتر به سیمان‌های رزینی دندانپزشکی خواص آنتی باکتریال در مواد مذکور مورد بررسی ‏قرار گرفت. ‏ دکتر سارا توسلی از دانشکده دندانپزشکی شاهد هدف این تحقیقات را دست یافتن به رزین کامپوزیتی ‏دانست که علاوه‌بر دارا بودن خاصیت ضدمیکروبی، خواص مکانیکی و فیزیکی آن افت نکرده باشد. وی ‏افزود: «در این مطالعه نانوذرات اکسید روی به یک ماده پیشگیرانه و ترمیمی در حوزه دندانپزشکی اضافه ‏شده و خواص ضد میکروبی و فیزیکی و مکانیکی آن همزمان با تست‌های مختلف و متعدد مورد بررسی قرار ‏گرفت.»‏ به گفته توسلی افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین‌های دندانپزشکی باعث تقویت خاصیت آنتی باکتریال ‏آنها بدون افت خواص فیزیکی و مکانیکی می‌شود. رزین‌های کامپوزیتی به شکل مایع در ترمیم‌های پیشگیرانه ‏و فیشور سیلنت (سیل و مهر و موم کردن شیارهای سطح جونده برای پیشگیر‎ی از پوسیدگی) و در شکل ‏معمول در ترمیم پوسیدگی‌ها کاربرد دارد. مشکل اصلی این درمان‌ها عود پوسیدگی یا پوسیدگی ثانویه است که ‏مهمترین دلیل تعویض و برداشت ترمیم‌های دندانی حاوی رزین کامپوزیت است. از آنجا که پوسیدگی یک ‏عارضه عفونی بوده و باکتری‌های زیادی از جمله استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیل‌ها در ایجاد آن ‏مشارکت دارند، لذا استفاده از رزین کامپوزیتی که دارای خواص ضدمیکروبی باشد در پیشگیری از پوسیدگی ‏ثانویه بسیار سودمند خواهد بود.‏ نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که افزودن نانوذرات اکسید روی به رزین کامپوزیت در تمامی ‏درصدهای مطالعه (1-5 درصد وزنی) رشد استرپتوکوک موتانس را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد و در ‏درصدهای 1 تا 2 درصد وزنی خواص مکانیکی را تغییری نمی‌دهد.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سارا توسلی حجتی و همکاران وی صورت گرفته است، در مجله ‏dental materials‏ (جلد 29، شماره 5، ماه می سال 2013) منتشر شده است. منبع : مجله بسپار

پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از نانوذرات موفق به ساخت نانوکامپوزیت‌های زیست تخریب‌پذیر ضد ‏میکروب و ضد اکسیداسیون شدند که می‌تواند در صنایع ‏بسته‌بندی مورد استفاده قرار گیرد. نظر به مشکلات زیست‌محیطی ناشی از کاربرد پلیمر‌های سنتتیک در بسته‌بندی مواد غذایی در سال‌های اخیر مطالعات گسترده‌ای در زمینه ‏بکارگیری پلیمرهای طبیعی زیست تخریب‌پذیر، در صنعت بسته‌بندی صورت پذیرفته است. علیرغم تمام مزایایی که این نسل جدید ‏از ترکیبات دارند، کاربرد عملی آن‌ها بدلیل حساسیت بالا به رطوبت، نفوذپذیری نسبت به بخار آب و خواص مکانیکی ضعیف با محدودیت ‏روبرو شده است. ‏ محققان دانشگاه تربیت مدرس، در تحقیق حاضر تلاش کردند تا با بکارگیری فناوری نانو، بخشی از ضعف‌های پلیمر طبیعی آلژینات را ‏بعنوان یک ترکیب طبیعی از منابع دریایی برطرف کنند. در این پروژه، هدف تولید نانوکامپوزیت‌هایی با دارا بودن قابلیت‌های زیست تخریب ‏پذیری و در عین حال نفوذپذیری کم نسبت به گازها، حساسیت کمتر نسبت به آب و در نهایت دارای خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیون ‏جهت کاربرد در نگهداری مواد غذایی بوده است.‏ مهدی عبدالهی، دانشجوی دکتری فرآوری آبزیان دانشگاه تربیت مدرس، در توضیحاتی درباره این تحقیقات عنوان کرد: این پروژه در ‏چندین بخش انجام پذیرفته است. در گام نخست نانوذرات کریستاله سلولز به روش هیدرولیز اسیدی سنتز شد. نانوذرات تولیدی و نیز ‏نانوذرات رس جهت ایجاد نانوکامپوزیت‌های زیستی در غلظت‌های مختلف به پلیمر آلژینات اضافه شد. در نهایت بهترین نانوذره و غلظت‌ها ‏جهت ساخت نانوکامپوزیت با نفوذپذیری کم، خواص مکانیکی بهینه و نیز حساسیت کمتر نسبت به رطوبت تعیین شد. وی افزود: در گام‌های بعدی ‏نانوکامپوزیت تولیدی بوسیله‌ی اسانس گیاهی مختلف جهت ایجاد خواص ضد میکروب و ضد اکسیداسیونی فعال شد. در نهایت ضمن ‏ارزیابی کارایی نانوکامپوزیت‌های زیست فعال در محیط آزمایشگاهی کارایی آن در بسته‌بندی و نگهداری فرآورده‌های آبزیان نیز مورد ارزیابی ‏قرار گرفت که ادامه نتایج تحقیقات نیز در دست تهیه و نشر در مقالات معتبر است. محقق طرح تصریح کرد: ارزیابی همزمان کارایی نانوذرات ارگانیک و معدنی در ساخت نانوکامپوزیت‌های زیست‌تخریب‌پذیر پلی ساکاریدی و ایجاد خواص ضد ‏میکروب و آنتی اکسیدانی در آن‌ها از ویژگی‌هایی است که در ساخت این نانوکامپوزیت دیده می‌شود که این امر به وسیله ترکیبات طبیعی ‏بکار رفته برای بهبود کارایی نانوکامپوزیت‌های کاربردی در صنعت بسته‌بندی مواد غذایی حاصل شده است.‏ به گفته عبدالهی، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نانوذرات کریستاله سلولز توانست به دلیل ابعاد نانو و سازگاری ساختاری پلی ساکاریدی ‏خود در مقادیر کم خواص فیزیکی، سدی و مکانیکی فیلم‌های آلژیناتی را بهبود بخشد و عملکردی بهتر از نانوذرات رس داشته باشد. همچنین ‏این نانوذرات بدلیل ساختار کریستالینه خود سبب افزایش آبگریزی فیلم‌های طبیعی آلژینات شد، در حالی که نانوذرات معدنی رس سبب افزایش ‏آبدوستی و حساسیت فیلم‌ها نسبت به رطوبت شد.‏ وی خاطرنشان کرد: این طرح ضمن تلاش برای غلبه بر برخی از مشکلات پیش روی پلیمر‌های زیست تخریب‌پذیر کاربردی در بسته‌بندی مواد غذایی، ‏نسل جدیدی از نانوکامپوزیت‌ها را که در عین زیست تخریب پذیری دارای خواص آنتی اکسیدان و ضد میکروب نیز هستند، تأمین می‌کند. ‏همچنین نانوذرات ارگانیک سلولز بدلیل داشتن منشأ طبیعی در مقایسه با نانوذرات معدنی رس می‌توانند از مطلوبیت بیشتری جهت کاربرد در ‏صنعت بسته‌بندی مواد غذایی برخوردار باشند.‏ نتایج این کار تحقیقاتی که بوسیله‌ی مهدی عبدالهی، مهدی آلبوفتیله، دکتر مسعود رضایی و دکتر ربیع بهروز از دانشگاه تربیت مدرس ‏صورت گرفته است، در مجله‌های ‏«Food Hydrocolloids‏» و ‏«International Journal of Biological Macromolecules‏» به چاپ ‏رسیده است.

پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات فارس با‌شناسایی میکروارگانیسم‌های جدبد با توانایی تولید نانوذرات نقره و طلا، ‏موفق به تولید پارچه‌های ضد میکروب شدند. ‏ همچنین نانوذرات تولیدی با این روش، در پزشکی، دارورسانی و پارچه‌های مختلف و بانداژها ‏می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.‏ امروزه نانوذرات تولیدی به روش زیستی که به آن تولید به‌وسیله‌ی فناوری سبز نیز لقب داده‌اند، به علت مقرون به صرفه بودن و نیز ‏عدم تولید مواد سمی در محیط و بر روی سطح نانوذرات، دارای کاربردهای فراوان در صنعت است. از جمله کاربردهای مهم آن استفاده از ‏نانوذرات تولیدی به‌وسیله‌ی میکروارگانیسم‌ها در پزشکی است که در درون ساختار بانداژ زخم و نیز ابزارهای مورد استفاده در درون بدن قابل ‏استفاده‌اند. یکی دیگر از کاربردهای نانوذرات، استفاده از آن‌ها در صنعت پوشاک است به طوریکه تهیه لباس‌های حاوی نانوذرات که به علت ‏آلی بودن با بدن انسان سازگار و دارای خواص ضد میکروبی نیزهستند، از جمله کاربردهایی است که تحقیقات زیادی در مورد آن انجام ‏نشده است.‏ این تحقیقات به‌وسیله‌ی پرستو پورعلی دانشجوی دکتری در رشته میکروبیولوژی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات فارس و دکتر مجید ‏باصری صالحی، سیما افشار نژاد و پروفسور جواد بهروان انجام شده است و هدف اصلی از آن،‌ شناسایی میکروارگانیسم‌های بومی ایران با توانایی ‏تولید نانوذرات فلزی از جمله نانوذرات نقره و طلا بود که سپس حضور نانوذرات تولیدی به‌وسیله‌ی آنالیزهای متعدد تایید و نهایتا از آن‌ها در ‏درون پارچه جهت ایجاد خواص ضد میکروبی استفاده شد.‏ پورعلی در این باره گفت: «در مورد این تحقیقات می‌توان گفت که به راحتی می‌توان شرایطی را برای میکروارگانیسم‌ها فراهم نمود که ‏طی آن تولید نانوذرات فلزی قابل انجام باشد. به طور خلاصه پس از جداسازی میکروارگانیسم‌ها، هر یک از آن‌ها در معرض یون‌های فلزی در ‏سطح غیر کشنده قرار گرفتند و پس از ایجاد دما و سایر شرایط مورد لزوم، نانوذرات به صورت درون سلولی به‌وسیله‌ی میکروارگانیسم‌ها تولید ‏شدند. علاوه‌بر این تولید نانوذرات به صورت برون سلولی نیز به‌وسیله‌ی میکروارگانیسم‌ها بررسی و با موفقیت انجام شد.»‏ به گفته پورعلی دستاوردهای این طرح نه تنها‌شناسایی میکروارگانیسم‌های جدید با توانایی تولید نانوذرات نقره و طلا بود بلکه بررسی ‏خواص ضد میکروبی نانوذرات با توجه به شکل و رنگ‌های تولیدی آن‌ها انجام شده و نهایتا نانوذرات درون بستر پارچه‌ها ثابت شده و به این ‏ترتیب خواص ضد میکروبی قابل توجهی در پارچه‌ها ایجاد گردیده است.‏ پورعلی در توضیح اثرات استفاده از فناوری نانو در این پژوهش افزود: «به طور کلی هنگامیکه مواد در ابعاد نانو تولید شوند خواص متفاوتی ‏نسبت به ماده اولیه خود بروز می‌دهند که از جمله این تغییرات برای نانوذرات نقره و طلا ایجاد خواص ضد میکروبی بسیار بالاتر است که در ‏پایان نامه اینجانب این خاصیت به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است. نانوذرات نقره و طلا به روش‌های متفاوتی خاصیت ضد میکروبی ‏خود را عرضه می‌دارند که برای نانوذرات نقره از طریق فعال‌سازی واسطه‌های فعال اکسیژنی، واکنش با ‏DNA‏ و پروتئین‌ها و برای نانوذرات ‏طلا از طریق واکنش با پمپؤهای ATPase‏ و نیز از بین بردن پتانسیل غشاء موجود در درون سلول است.»‏ نانوذرات تولیدی با این روش، در پزشکی، دارورسانی و نیز در مواردی مانند *****های تصفیه آب و فاضلاب و نیز پارچه‌های مختلف و ‏بانداژها می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.‏ نتایج این کار تحقیقاتی در مجله ‏BioMetals‏ (‏February 2013, Volume 26, Issue 1‎‏) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند ‏متن کامل مقاله را در صفحات 189 الی 196 همین شماره مشاهده نمایند.‏ منبع : مجله بسپار