.
من نه آنم که دو صد مصرع رنگین گویم
من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم
.
.
.
نانوا هم جوش شیرین میزند…
بیچاره فرهاد
.
.
.
دل کندن اگر کار آسانی بود…
فرهاد به جای بیستون دل میکند
.
.
.
تورا چه به فرهاد؟
یک فرهاد بود و یک بیستون عاشقی
تو همین یک وجب دیوار را بردار…
من باورت می کنم
.
.
.
بیستون کنده شد و عشق به جایی نرسید
دیگر از تیشه ی فرهاد بدم می آید
.
.
.
دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد
گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
.
.
.
از عشق های این روزا…
داستانی به بلندای شنگول و منگول هم نمیتوان نوشت…
چه برسد به شیرین و فرهاد
.
.
.
یه زمونه ای شده
اگه برای عشقت کوه هم بکنی
به پای فرهاد بودنت نمیذاره…
میذاره به پای کنه بودنت
.
با سپاس از Davod عزیز