تاریخچه شهر
كهگیلویه از سه كلمه «كوه»، «گیل» و «اویه» تركیب یافته است. از آن جا كه كلمه «او» پسوند مالكیت است، بنابراین معنای این نام «منطقه كوهستانی گیل» است. استرابون – جغرافیدان مشهور یونان باستان – كهگیلویه را بخشی از خاك اوكسیها ( نام هخامنشی خوزستان ) میداند. در دوره ساسانیان، قباد ساسانی ارگان ( ارجان ) را در قسمت دشتی آن بنا نهاد كه «قباد خوره» نامیده میشد. مناطق كوهستانی آن را نیز «رم زمیگان » مینامیدند. در دوران بعد از اسلام «قباد خوره» به نام شهرحاكم نشین آن ولایت ارگان ( ارجان )، و مناطق كوهستانی آن«رم زمینگان» به كهگیلویه شهرت یافت. در قرنهای بعد كه شهر ارگان ویران شد افشارها و لرها سراسر آن را تصرف كردند، تمامی این خطه كهگیلویه و قسمت كوهستانی آن «پشت كوه» و سمت دشتی آن «زیركوه» نامیده شدند. استان كهگیلویه و بویر احمد در گذشتهای نه چندان دور جزو یكی از بلوکهای مملكت فارس و شامل دو قسمت شمال خاوری - كه آن را سردسیر و كوهستانی و پشت كوه - و قسمت جنوبی و باختر- كه آن را نره كوه و بهبهان مینامیدند- بوده است. كهگیلویه در زمانهای قدیم، جزو لرستان بزرگ به شمار می آمده است.
منبع