خنج شهری باستانی است كه در جنوب استان فارس قرار دارد.
نام آن در روزگار باستان «هُنگ» یا «خُنگ» بودهاست که همان واژه در گذر زمان تبدیل به خُنج گشتهاست.
براساس اطلاعات موجود در ۳۰ درجه و ۵۳ دقیقه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۵۷ دقیقه عرض شمالی از نصف النهار مبدأ واقع شدهاست.
ارتفاع شهر خنج از سطح دریا۱۰۴۴ متر است.
فاصلهاش (مصافت به طور مستقیم)با خلیج فارس ۱۱۰ کیلومتر، با شیراز ۲۰۰کیلومترمیباشد.
لار در ۱۰۰ کیلومتر جنوب غربی خنج قرار دارد.
تاریخچه شهر
خنج دارای بیش از ۲۰۰۰ سال دیرینگی و دهها اثر گرانسنگ باستانی از روزگار هخامنشی و ساسانی است.
هُنگ در فارسی باستان به معنای گوشه و بیغوله بودهاست.
این نام در این موضوع بازتاب مییابد که خنج همواره دارای خانقاهها و گوشه نشینان زیادی بودهاست.
«ناحیه خنج» از قریه بغرد تا کوره پانزده فرسخ، وعرض آن از تنگ باد تا چاه مینا ۹ فرسخ است. بلوک جرمشت از ناحیه خنج به لطافت هوا وفراوانی شکار مشهور است.
خنج را در اصل «خُنگ» یا «هُنگ» به ضم خاء وسکون نون کاف فارسی به معنی کَُنج و گوشه نوشته شدهاست.
در قدیم شهر خنج دارای شش هزار خانه مسکونی بودهاست.
همچنین دارای مساجد، کاروانسرا، مدارس، حمامها، عمارت خیریه بودهاست.
از صحن جامعش و گچ بری رواق آن توصیف زیادی شدهاست.
خنج در حدود ۱ یا ۲ قرن پیش حدود ۲۰۰۰۰۰نفر جمعیت داشته که متاسفانه این جمعیت در پی بیماریهایی که در نظر مردم آن زمان (دَردهِ) به معنای دردی مبهم که درواقع همان سرخک امروزی است و عواملی از جمله جنگها و نا امنیها از ۲۰۰۰۰۰ به ۲۰۰ نفر میرسد، تعداد انبوه گورستانهای بسیار قدیمی و قبرهایی که فقط چند سنگ به دور آن قرار دارد گویای این موضوع میباشد، تعداد زیادی از این جمعیت که در صد زیادی از آنان کودکان و نوجوانان بودهاند بر اثر بیماری مذکور از جمعیت خنج کاسته شده و تعداد اندکی از آنان به منظور دور شدن از جنگ و درگیری به چند کیلومتری جنوب مشهد نقل مکان کردهاند که امروزه ده کوچکی به نام خنح و با همان لحجه خنجی در آن جا قرار دارد.