جستجو در تالارهای گفتگو

معمار: دفتر باحور (امیر طالشی) موقعیت: تهران، ایران (لواسان) تاریخ: 1394 وضعیت: ساخته‌شده کارفرما: شهرداری لواسان تیم طراحی: امیر طالشی، لیلا عابدینی، شادی خاکباز سازه: دکتر بدرلو، مهندس صحت اجرا: شرکت صابر کوشان آتیه (اسکا) نظارت: دفتر باحور عکس: محمد دهقانی، امیر طالشی منبع نوشتار:iranian-architect.ir تعریف این پروژه برای مدیریت شهری لواسان، یک گام ابتدایی بود، تلاشی که نشان‌دهنده وظیفه معمار برای کمک به شهر است، شاید ایده‌آل نه، اما یک گام به جلو است؛ می‌دانیم که تغییر در اینجا یک‌دفعه صورت نمی‌گیرد. سازه‌هایی که چشمان‌مان به آنها عادت کرده است و جلوی آنها را هم نمی‌شود گرفت، به یک عنصر شهری تبدیل شده‌اند، آنها را با بنرهای تبلیغاتی گم و برای مدتی هم، کارهای هنری روی آنها نصب می‌کنیم، مانند افزایش و کاهش قیمت گوجه‌فرنگی. ما به دنبال طرحی بودیم که هزینه بالایی نداشته باشد، سازه اصلی را تغییر ندهد و نیز قابلیت اجرا در جزئیات را به صورت عام داشته و قابل تکثیر باشد. طراحی پروژه به سه بخش تقسیم شد: طرح اولیه، بازنگری فنی و اجرایی روی طرح اولیه، قسمت پایانی و ایده نهایی. ما برداشت‌های منفی نسبت به سازه متداول پل‌های عابر را کنار گذاشتیم، آن را پذیرفتیم و سعی کردیم بر روی آن لباسی متناسب بپوشانیم؛ پوششی که به ساختار اولیه و سازه آن کمک کند، نه آن را حذف کند. الگویی ساده از چرخش حول عرشه پل، فرمی قابل درک، کمی هم جذاب برای کمک به عبور مردم از روی پل و کنجکاوی برای حرکت از داخل آن؛ این ذهنیت و طرح اولیه برای این پل بود. معذوریت‌هایی را نیز که روی طرح در مرحله پایانی تاثیر می‌گذاشتند، باید از ابتدا لحاظ می‌کردیم: بحث امنیت داخل پل، دید از داخل به خارج و بالعکس، و داشتن حداقل ارتفاع از سطح خیابان. مشخص‌کردن دقیق نحوه اجرا و استراتژی ساخت، از مسائل مهمی بود که روی نقشه‌های معماری تاثیرگذار بود. اجرای کار بر روی خیابان و نیز چرخش طرح حول محور پل یا به اصطلاح دست‌گیر بودن آن، کار بر روی عرشه در ارتفاع را غیرممکن می‌ساخت. لذا تصمیم گرفتیم که کل کار در کارگاه، به صورت پیش‌ساخته انجام شود و به محل اجرا حمل شود. هر قاب دور عرشه نیز به علت ترافیکی‌بودن در حمل، به صورت پنل‌های جدا در نظر گرفته شد تا در محل مونتاژ شوند. تمامی این نکات، موجب طراحی دیتیلی با قابلیت اتصال پانل‌ها به یکدیگر شد. در طراحی دیتیل‌های اجرایی، از پروفیل با مقطع باز استفاده کردیم تا در برابر رطوبت و خوردگی و همین‌طور، باران و برف از داخل دچار مشکل نشوند. سرعت باد تا 100 کیلومتر نیز در طراحی و محاسبه سازه آن لحاظ شده است و اتصالات همگی پیچ و مهره هستند. عرض قاب‌ها با توجه به عرض ورق‌های کامپوزیت که 1/25 هستند، مشخص شد و با این کار، پرت ورق به حداقل رسید. بر روی عرشه پل نیز حین ساخت، دستک‌های لازم پیاده سازی شد که هنگام انجام مرحله رنگ، به صورت یکنواخت رنگ بر روی آن بنشیند و دیگر عملیات جوشکاری در محل اجرا انجام نشود. در نهایت، پلی با ساختار سفید در میان یک بافت سبز پدید آمد که با جاذبه‌اش، شاید به استفاده‌کردن شهروندان از پل عابر کمک کند.