جستجو در تالارهای گفتگو

[h=2]پروژه‌های شبکه‌های برق هوشمند در دنیا[/h] شبکه‌های برق هوشمند به طور فراگیر در اروپا، امریکای شمالی و آسیا راه اندازی شده و یا در حال راه اندازی می‌باشند در حالی‌که در دیگر نقاط جهان روند اجرای این شبکه‌ها به صورت تدریجی درحال شکل گیری است. نصب و راه اندازی کاربری پاسخ به تقاضا و مدیریت سمت بار به صورت گسترده‌ای مورد قبول صنعت برق و نهادهای قانون‌گذار قرار گرفته است. سودمند بودن این مقوله برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان برق از دیدگاه ذخیره نمودن برق باعث شده است مقبولیت این کاربری رشد روزافزونی داشته باشد. امکان بهره‌وری از این کاربری به نهادینه کردن سیستم‌های قرائت زمان‌ حقیقی و زیرساخت‌های اندازه‌گیری پیشرفته بستگی دارد. بیشتر کشورهای اروپایی دارای یک چارچوب قانونی برای اجرا شبکه‌های برق هوشمند بوده و یا درحال تدوین آن می‌باشند. در بخش عظیمی از کشورهای کانادا و آمریکا، بسترهای کنتورهای هوشمند تدوین و درحال بهره برداری است و این کشورها درحال استفاده از کاربری پاسخ به تقاضا هستند. در کشورهای اقیانوسیه پروژه‌های آزمایشی در زمینه نصب و راه‌اندازی AMI و پاسخ به تقاضا اجرا گردیده است درحالی که بخش عظیمی از سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌های تولید پراکنده در کشورهای هم‌چون استرالیا تمرکز یافته است. در آسیا، کشورهایی هم‌چون چین، کره جنوبی کاربری‌های AMI و پاسخ به تقاضا را بهره‌برداری کرده اند در حالی‌که کشورهایی نظیر پاکستان، سنگاپور ، هند و ترکیه به صورت پروژه‌های آزمایشی کاربری‌های مذکور را به اجرا گذاشته‌اند و در نظر دارند تا در آینده‌ای نزدیک بهره‌برداری کامل از این کاربری‌ها را در دستور کار خود قرار دهند. باید به این نکته اشاره کرد که در شهرهایی همچون لس‌آنجلس، شانگهای و دهلی که از شبکه‌های برق HVDC استفاده می‌شود، تکنولوژی برق هوشمند همگام با شبکه‌ی HVDC پیش می‌روند. «فشار-قوی جریان مستقیم یا اچ‌وی‌دی‌سی (به انگلیسی: High-voltage direct current یا HVDC) یا انتقال به صورت جریان مستقیم با ولتاژ بالا، نوعی سیستم انتقال انرژی الکتریکی است. این روش راهی نوین برای انتقال انرژی الکتریکی در مقیاس‌های کلان است و در این زمینه جایگزین خوبی در مقابل روش سنتی (استفاده از جریان متناوب) به شمار می‌رود. فن‌آوری ساخت این نوع سیستم به دهه ۱۹۳۰ میلادی در سوئد بازمی‌گردد. از اولین خطوط ساخته شده با این تکنولوژی می‌توان خط انتقال بین مسکو و کاشیرا در اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۱ میلادی و سیستم انتقال ۱۰ تا ۲۰ مگاواتی واقع در سوئد را نام برد که در سال ۱۹۵۴ میلادی به بهره‌برداری رسید(از قول ویکیپدیا).» [h=3]وضعیت توسعه شبکه برق هوشمند در ایران[/h] همانند سایر کشورها، سرمایه گذاری در شبکه برق هوشمند بیشتر به سمت نصب کنتورهای سیستم‌های توزیع جذب شده است. بر اساس مصوبات هیئت دولت، اجرای سیستم هوشمند بر عهده وزارت نیرو گمارده شده است و ناظر و طراح اصلی کاربری‌های شبکه‌های برق هوشمند با شرکت توانیر می باشد. شرکت توانیر مسئولیت طراحی شبکه را به سازمان بهره‌وری انرژی ایران (سابا) واگذار نموده و قرارداد مهندسی مشاور این پروژه با شرکت موننکو در سال ۲۰۰۹ میلادی امضاء شده است. شرکت موننکو یک چارچوب ابتدایی و طرح اولیه کار برای سیستم‌های برق هوشمند تهیه کرده است. نتیجه این مطالعات به اجرای پروژه‌های متعدد آزمایشی در سراسر کشور منجر شده است که تمرکز این پروژه‌ها بر روی کاربری‌های AMR/AMI می باشد. شرکت توانیر که به عنوان ناظر بر طرح شناخته می‌شود می‌بایست پروژه‌های آزمایشی را با توجه به مشخصات ارائه شده از سوی مشاور طرح، تست و ارزیابی نماید. طبق نتایج به دست آمده از مطالعات انجام شده می‌بایست در طی چند سال آینده کاربری‌های AMR/AMI در ایران بسترسازی شود.