جستجو در تالارهای گفتگو

سیارکهای تروایی زمین را تهدید می کنند ... :ws2: مطالعات جدید نشان می دهد مواد سیارکهای تروایی در مدار سیاره نپتون می توانند به ستاره های دنباله داری تبدیل شوند که زمین را با خطر برخورد تهدید می کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، هر 200 یا 300 سال ستاره های دنباله دار متعددی به بخشهای داخلی سامانه خورشیدی وارد می شوند. منشا این ستاره های دنباله دار کوتاه مدت ناشناخته است اما گمان می رود منشا آنی این اجرام "قنطروس"ها باشند، سیارکهایی با مدارهای ناپایدار که از ویژگی هایی مشابه سیارکها و ستاره های دنباله دار برخوردارند. تنها در حدود 250 نمونه از این اجرام توسط تلسکوپها به تصویر کشیده شده اند تمامی آنها در مدارهایی ناپایدار قرار داشته و احتمال اینکه در زمان نزدیک شدن مدار آنها به مشتری یا دیگر سیاره های عظیم نیروی گرانشی آنها به شدت تقویت شود وجود دارد. چنین اختلالی می تواند مسیر آنها را به سوی داخل سامانه خورشیدی و به احتمال زیاد به سوی زمین منحرف کند. زمانی که یک "قنطروس" خودسر به خورشید نزدیک می شود، حرارت خورشید منجر به تبخیر بخشهای یخی آن شده و دنباله ای مشابه دنباله ستاره های دنباله دار برای آن به وجود می آورد. شبیه سازی های پیشین از قنطروسها نشان می دهند پدیده ای باید با استفاده از مواد مازاد جمعیت این اجرام ناپایدار را تغذیه کند، زیرا هر یک از این اجرام قبل از برخورد با یک سیاره، سقوط بر روی خورشید، خروج از سامانه خورشیدی و یا متلاشی شدن، در حدود سه میلیون سال در حرکت خواهند بود و پس از آن به شکلی نابود خواهند شد. به گفته "جاناتان هورنر" از دانشگاه دورهام جمعیت این اجرام همواره در حال نابودی است و عاملی از جایی ناشناخته در جهان این جمعیت را همواره تقویت می کند. طی مطالعات جدیدی که در ژاپن و توسط دانشمندان دانشگاه "کینکی" انجام گرفته، منابع احیای مجدد جمعیت این اجرام، سیارکهای تروایی نپتونی هستند، سیارکهایی که در مسیری مشابه مسیر حرکت نپتون به دور خورشید در حرکتند. محاسبات جدید نشان می دهند یکی از هر 6 سیارک تروایی نپتونی شناخته شده طی 600 میلیون سال از 50 درصد احتمال مهاجرت و تبدیل شدن به یک قنطروس برخوردارند. بر اساس گزارش ایندیپندنت، از آنجایی که احتمال می رود در حدود 10 میلیون سیارک شناخته نشده تروایی نپتونی به وسعتی بزرگتر از یک کیلومتر وجود داشته باشند، محققان احتمال می دهند این سیارکها جمعیت قنطروسها را تقویت کرده و پس از مهاجرت در میان قنطروسها می توانند به عنوان خطری زمین را تهدید به برخورد کنند.

بزرگترین ساختارهای جهان کدامند ... شاید "فالکن میلنیوم" یکی از سریعترین فضاپیماهای جهان در کهکشان به شمار بیاید اما درباره بزرگترین اجرامی که در جهان یافت می شوند چه نظری دارید. به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان طی هفته جاری ستاره ای یافته اند که از خورشیدی که از نظر زمینیان بسیار عظیم است، 265 بار بزرگتر است اما خوب است بدانید این غول پیکر کیهانی نیز در برابر برخی از بزرگترین ساختارهای کیهانی کاملا ناچیز به شمار می آید. واحد اصلی در فضا ستاره است که گروهی از آنها کهکشانی مانند کهکشان راه شیری را به وجود می آورند. سپس گروهی از کهکشانها ساختارهایی خوشه مانند تشکیل می دهند، ساختارهایی که بزرگترین آنها "ابر خوشه" نام دارند. یکی از بزرگترین این ابرخوشه ها که به شکلی ناباورانه عظیم است "دیوار بزرگ" نام دارد. ساختار عظیمی به طول 500 میلیون سال نوری و وسعت 300 میلیون سال نوری که در سال 1989 کشف شد. جهت مشاهده در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید. اندازه اصلی این عکس 595x397 می باشد. چهارده سال پس از آن "دیوار بزرگ اسلوان" در پی یافتن ابر فضای خالی (Supervoid) که اگر بتوانید آن را تصور کنید وسعتی برابر یک میلیارد سال نوری دارد، کشف شد. خوشه ها و خویشاوندان عظیم تر آنها به واسطه فضاهای خالی از یکدیگر جدا می شوند، ساختاری که گاه ساختار عظیم اسفنجی و یا شبکه کیهانی خوانده می شوند. بر اساس گزارش تلگراف، تحلیل چنین ساختارهای عظیمی دانشمندان را وادار می کند عنوان عظیم دیگری را به وجود آورند: "نهایت عظمت"، این عنوان به مقیاسی تعلق دارد که در آن غول پیکرترین ابرخوشه ها در برابر جهان هستی به ذراتی پراکنده تبدیل می شوند. این تنها بخشی کوچک از جهان هستی است که دانشمندان از آن به عنوان "بخش قابل مشاهده" جهان یاد می کنند.

کشف سیاره در نزدیکی خورشید ... :ws2::ws2: فضا- همشهري آنلاين: دانشمندان از کشف سیاره‌ای خبر دادند که به قدری به خورشید نزدیک است که سطح آن بخار می‌شود ... اين سياره ظاهری شبیه به ستاره دنباله دار دارد. به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی، این سیاره اوسایروس نام دارد و بخشی از منظومه شمسی محسوب نمی‌شود. سیاره اوسایروس صدو پنجاه و سه سال نوری با زمین فاصله دارد. این سیاره هر سه و نیم روز یک بار در مدار خورشیدی خود گردش میکند که در این صورت، سرعت آن حدود بیست و پنج بار بیش از سیاره عطارد است که نزدیکترین سیاره به خورشید محسوب می‌شود. سرعت سیاره کشف شده به حدی است که دمای سطح آن به دوهزار درجه سانتیگراد می‌رسد.

زادگاه جديد سيارات اخترشناسان، ستارگان منفرد را در جستجوي سيارات فراخورشيدي جستجو مي‌کنند، درحالي‌که تازه‌ترين تحقيقات از احتمال بالاي وجود سيارات در منظومه‌هاي دوتايي و تشکيل نسل دوم و سوم سيارات در آنها حکايت دارد. اغلب دانشمندان، ستارگان را عامل ايجاد سيارات مي‌دانند و گمان مي‌کنند هر ستاره نوظهوري که توسط ابري از گاز و غبار کهکشاني احاطه شود، مي‌تواند سياره‌ يا سياراتي را نيز به يکباره خلق کند. اين در حالي است که مطالعات تازه نشان مي‌دهند ستارگان دوتايي مي‌توانند عامل خلق نسل دوم يا حتي سوم سيارات باشند. بيش از نيمي از ستارگان آسمان در منظومه‌هاي دوتايي قرار دارند. به گزارش نيوساينتيست، هاگاي پيترز از مرکز اختر‌ فيزيک هاروارد، ساز و کار خلق نسل‌هاي تازه سيارات از ستارگان را ساده، اما حيرت‌انگيز توصيف مي‌کند. البته نسل اول سيارات در اين مکانيسم نيز مانند تشکيل هر سياره ديگري از اجتماع صفحات دايره‌اي شکل گرد و غبار در اطراف ستارگان ايجاد شده است. زماني که يکى از ستارگان همدم يک منظومه دوتايي مي‌ميرد، ماده بازمانده از مرگ آن در اطراف جفت ديگر، صفحاتي از غبار و گاز تشکيل خواهد داد که اين صفحه و متعلقات آن، اجزاي ساختماني براي ايجاد نسل دوم سياره را در اختيار آن قرار خواهند داد. لازم به يادآوري است که چنين صفحاتي پيش از اين نيز رصد شده‌اند. نسل سوم يک سياره هم مي‌تواند از خاکسترهاي حاصل از مرگ جفت دوم ستاره مرده سربرآورد. پيترز مي‌گويد: «بسياري از افراد تنها در اطراف ستارگان جوان به دنبال رصد سيارات هستند. در حالي که سيستم‌هاي جفت‌ستاره‌اي که مدام در حال تغيير هستند، رويه کاملا متفاوتي را براي رصد سيارات و يافتن آن‌ها مي‌طلبند». پيدا کردن چنين سيستم‌هايي چندان غيرممکن به نظر نمي‌رسد، چرا که ستارگان دوتايي در طول زمان با کم‌کردن جرم و افزايش سن يا از يکديگر دور مي‌شوند، يا بسيار‌‌نزديک‌تر از قبل نسبت به يکديگر قرار خواهند گرفت. در اين صورت سياراتي که بسيار‌نزديک‌تر از حد انتظار مشغول به گردش دور ستارگان هستند يا سياراتي که فاصله بيش‌تري نسبت به سيارات نسل اول از ستاره خود گرفته‌اند، مي‌توانند سيارات نسل دوم باشند. پيترز مشاهده و بررسي چندتايي از اين سيارات را در برنامه کار خود قرار داده است. بسياري از ذرات تشکيل‌دهنده نسل دوم سيارات مي‌توانند در يک صفحه يا صفحه‌هاي متفاوت و در جهت‌هاي مختلف گردش کنند. اين سيارات حتي مي‌توانند در هنگام مرگ يک ستاره، در فضايي کهکشاني مانند خوشه‌هاي ستاره‌اي کروي که ذخيره چنداني از عناصر سنگين مورد نياز براي تشکيل سيارات در اختيار ندارد، تشکيل شوند. عناصر سنگين مورد نياز براي ايجاد سياره را خاکستر غني از عناصر سنگين که حاصل مرگ ستاره است، تأمين خواهد کرد. بسياري از ذرات تشکيل‌دهنده نسل دوم سيارات مي‌توانند در يک صفحه يا صفحه‌هاي متفاوت و در جهت‌هاي مختلف گردش کنند. علاوه بر اين احتمالا مي‌شود اين سيارات را از روي حجم عظيم آن‌ها نسبت به ديگر سيارات شناسايي کرد. بعضي از سيارات نسل دوم هم زماني شکل مي‌گيرند که ماده حاصل از مرگ يک ستاره به سمت سياراتي که در حال حاضر وجود دارد حرکت کند و منجر به ايجاد اجرام بسيار‌سنگيني شود که کوتوله‌هاي قهوه‌اي ناميده مي‌شوند. جرم کوتوله‌هاي قهوه‌اي از 8درصد جرم خورشيد کم‌تر است و نمي‌توانند فرآيند هم‌جوشي هسته‌اي را در هسته خود آغاز کنند و به يک ستاره تبديل شوند. اين فرايند مي‌تواند با افزايش اصطکاک در مدار حاضر، تهديدي براي موجوديت سياراتي باشد که در تشکيل کوتوله‌هاي قهوه‌اي نقش داشته‌اند. افزايش گاز و غبار کهکشاني مي‌تواند اصطکاک را در اين منطقه آن‌قدر بالا ببرد که به خروج اين سيارات از مدار منجر شود و حتي باعث تصادم آن‌ها با ستاره‌اي شود که به دور آن در گردش هستند. ماريو ليويو از مؤسسه علوم تلسکوپ فضايي با اين مسئله که احتمالا اغلب سيارات در اطراف ستارگان در حال رشد ايجاد مي‌شوند، موافق است و مي‌گويد: «از آن‌جايي که اطلاعات چنداني در مورد فرايند تشکيل سيارات در دسترس نيست، مطالعات رصدي اين فرضيه مي‌تواند بسيار‌جالب‌توجه باشد و ما را به شناخت راه‌هاي ممکن در طبيعت برساند. کشف يا عدم‌کشف اين سيارات مي‌تواند به ايجاد محدوديت‌هايي در الگوهاى نظرى منجر شود و ما را به آنچه که در طبيعت رخ مي‌دهد نزديک‌تر کند». به نقل از: خبرآنلاين

كشف پيچيده‌ترين مولكول زنده در فضاي بين ستاره‌يي سرويس: علمي 1389/04/02 06-23-2010 13:17:02 8904-01160: كد خبر خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: علمي دانشمند‌ان موفق به كشف يكي از پيچيده‌ترين مولكول‌هاي ارگانيك شده‌اند كه تاكنون در مواد بين ستاره‌اي موسوم به «محيط بين ستاره‌اي» شناسايي شده است. به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، كشف اين مولكول موسوم به آنتراسين از سوي محققان انستيتو اخترفيزيك كانارياس و دانشگاه تگزاس مي‌تواند به حل يك راز اختر شناسايي بسيار قديمي در ارتباط با توليد مولكول‌هاي ارگانيك در فضا كمك كند. سوزان ايلاسياس محقق اين پروژه علمي خاطرنشان كرد: ما حضور مولكول‌هاي آنتراسين را در يك ابر متراكم در راستاي ستاره سرنيس 52 به فاصله حدود 700 سال نوري از خورشيد شناسايي كرده‌ايم. اين محقق معتقد است كه گام بعدي جست‌وجو وجود اسيدهاي آمينه است. به گفته دانشمند‌ان، مولكول‌هايي شبيه به آنتراسين پروبيوتيك هستند، بنابراين وقتي در معرض پرتوهاي فرابنفش قرار مي‌گيرند و با آب و آمونياك تركيب مي‌شوند، مي‌توانند اسيدهاي آمينه يا تركيبات ضروري ديگر براي حيات را توليد كنند. به گزارش نيوساينتيست تاكنون اين مولكول فقط در شهاب سنگ‌ها مشاهده شده بود و هرگز در محيط بين ستاره‌يي شناسايي نشده بود.

كشف 706 سياره‌ كه به زمين شبيه هستند ... :ws2::ws2: خبرگزاري فارس: تلسكوپ ناسا 706 سياره جديد را كه احتمال دارد به زمين شبيه باشند را كشف كرده است. به گزارش خبرگزاري فارس، تلسكوپ كپلر آژانس فضايي آمريكا «ناسا» با رصد كردم 156 هزار ستاره در كيهان توانست 706 سياره را پيدا كند كه اين سياره‌ها همانند زمين به دور ستاره‌اي در حال گردش هستند. كشف اين جرم‌هاي آسماني حاصل مأموري 43 روزه تلسكوپ كپلر بود و در اولين اطلاعات ارسال شده اين نتايج به دست آمده است، به همين دليل بايد آزمايش هاي لازم روي اين 706 جرم كشف شده، انجام شود تا به طور قطع سياره بودن آن‌ها ثابت شود. تلسكوپ فضايي كپيلر در طي مأموريت خود ستارگان و تغيير در نورهاي آن‌ها را رصد مي‌كند تا با اطلاعاتي كه به زمين ارسال مي‌كند، دانشمندان بتوانند دانش خود را در مورد زمين و ستاره مادر آن خورشيد به دست آورند.

آغاز شکار اخترواره ها توسط بزرگترین دوربین دیجیتال جهان ... :icon_gol: تلسکوپ جدیدی که عنوان بزرگترین دوربین دیجیتال جهان را یدک می کشد، جستجوی آسمانها برای شکار اخترواره هایی که می توانند برای زمین خطر ساز باشند را آغاز کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، تلسکوپ جدید قله آتشفشان "مائویی هالیکالا" آیینه ای 60 اینچی دارد که شاید در مقایسه با تلسکوپ 10 متری "کک" بر فراز قله "مائونا کی" کوچک به نظر بیاید اما دوربین هزار و 400 پیکسلی این تلسکوپ با 1.4 میلیارد پیکسل بر روی تراشه ای 40 سانتیمتری برای تصویربرداری خود کار از آسمان شب، بسیار عظیم بوده و هر شب به جستجوی اخترواره های خطرناک خواهد پرداخت. به گفته "نیک کایسر" مدیر تلسکوپ شکار اخترواره، مشهور به Pan-STARRS با وجود ابعاد کوچک، این تلسکوپ یکی از پیشرفته ترین تکنولوژی های حال حاضر به شمار می رود. این تلسکوپ می تواند بخشهایی از آسمان را با وسعتی 40 برابر وسعت ماه کامل پوشش دهد. محدوده ای که بسیار وسیع تر از محدوده قابل پوشش هر یک از تلسکوپهای مشابه زمینی یا فضایی به شمار می رود. شکار اخترواره ها در اصل از 13 می 2010، زمانی که تلسکوپ جدید PS1 جستجوی صخره های فضایی خود را آغاز کرده آغاز شده است. به گفته مقامات این پروژه آغاز این برنامه درست زمانی بود که "جهان به مکانی امن تر برای زندگی تبدیل شد." اکنون تلسکوپ جدید به ائتلاف علمی PS1 واگذار شده است، گروهی بین المللی از 10 نهاد علمی از آمریکا، آلمان، تایوان، و انگلستان و دانشگاه هاوایی در "مانوا" که ساخت تلسکوپ Pan-STARRS را نیز به عهده داشته است یکی از اعضای آن به شمار می رود. این تلسکوپ نمونه ای آزمایشی از رصدخانه پیشرفته تر P4، تلسکوپی با قدرت چهار برابر تلسکوپ P1 که بر فراز "مائونا کی" در هاوایی قرار خواهد گرفت به شمار می رود. انتظار می رود تلسکوپ P1 طی جستجوی نخستینش برای یافتن اخترواره ها 75 درصد از آسمان را پوشش دهد. طی سه سال آینده انتظار می رود تلسکوپ جدید 100 هزار اخترواره را شناسایی کرده و میزان خطر ساز بودن هر یک از آنها را برای زمین تعیین کند. این رصدخانه در عین حال باید پنج میلیارد ستاره و 500 میلیون کهکشان را طبقه بندی کند. این تلسکوپ به گونه ای طراحی شده تا بتواند در طول یک شب بیش از 500 عکس گرفته و چهار ترابایت اطلاعات را که با حجم هزار دی وی دی برابری می کند. به منظور تحلیل و بررسی به مرکز رایانه ای "مائویی" ارسال کند. در این مرکز تصاویر قدیمی و جدید با یکدیگر مقایسه خواهند شد تا اجرامی که به تازگی حرکت کرده و یا درخشش آنها تغییر کرده را شناسایی کنند. اخترشناسان در عین حال امیدوارند بتوانند از این تلسکوپ در شناسایی کوتوله های قهوه ای، اخترنماهای دور افتاده و انفجارهای ابرنواختری قدرتمند در کهکشانهای دوردست استفاده کنند. بر اساس گزارش AP، از میان اخترواره های فراوانی که در فضای اطراف زمین در پروازند، تنها 85 درصد از بزرگترین آنها شناسایی شده اند و در عین حال در حدود 15 درصد از اخترواره های بزرگتر از 140 متر که می توانند بر روی زمین تخریبهای منطقه ای وسیعی به بار آورند نیز تا کنون ردیابی و شناسایی شده اند.

مناطقی تازه در راه شیری ... :icon_gol::ws2: اخترشناسان در حال بررسی راه شیری، مناطق ناشناخته‌ی جدیدی را کشف کردند که ستاره‌های غول‌پیکری در آن در حال شکل‌گیری هستند. این یافته‌ی جدید اطلاعات مهمی را در مورد کهکشان ما ارائه داده و نیز حاوی سرنخ‌های مهمی درباره‌ی ساختار شیمیایی راه‌شیری است. توماس بانیا از دانشگاه بوستون معتقد است ما به راحتی می‌توانیم این مناطق را به ساختار کلی راه‌شیری نسبت دهیم. مطالعات بیشتر به ما اجازه می‌دهد که روند شکل‌گیری ستاره‌ها را بهتر درک کرده و قادر به مقایسه‌ی ساختار این مناطق در فواصل دوردست نسبت به مرکز راه شیری باشیم. مناطق جدیدی که اخترشناسان شناسایی کردند به نام نواحی هیدروژن 2 شناخته می‌شوند. در این مناطق به خاطر تابش‌های شدید ستاره‌های جوان، اتم‌های هیدروژن یونیزه می‌شوند (الکترون‌های خود را از دست می‌دهند). این مناطق به خاطر گاز و غبار موجود در راه شیری از دید تلسکوپ‌های نور مرئی مخفی هستند و محققان برای یافتنشان از تلسکوپ‌های فروسرخ و رادیویی کمک گرفتند. اندرسن توضیح می‌دهد که ما یافته‌هایمان را با استفاده از نتایج کاوش‌های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و کاوش‌های رادیو تلسکوپ سبک VLA، بدست آوردیم. اجسامی که هم در تصاویر اسپیتزر و هم در VLA، پرنور ثبت شده باشند، نامزدهای خوبی برای نواحی هیدروژن 2 هستند. اخترشناسان سپس سراغ تلسکوپ غول پیکر و فوق‌العاده حساس گرین بنک (GBT) در ویرجینیای غربی رفتند. آن‌ها با کمک GBT قادر به شناسایی طول موج‌های خاص رادیویی حاصله از الکترون‌هایی شدند که در حال بازآمیزی با پروتون‌ها برای تشکیل هیدروژن بودند. این یافته‌ها وجود ناحیه‌ی هیدروژن 2 را تایید می‌کند. کاوش‌های بیشتر به اخترشناسان اجازه می‌دهد که حتی محل قرارگیری نواحی هیدروژن 2 را نیز شناسایی کنند. آنان هم‌اکنون تراکمی از این نواحی را در انتهای میله‌ی مرکزی کهکشان و بازوهای مارپیچی‌اش یافته‌اند. همچنین، این کاوش‌ها نشان دهنده‌ی آن است که 25 عدد از این نواحی نسبت به خورشید در فاصله‌ی دورتری از مرکز کهکشان قرار گرفته‌اند. بانیا اضافه می‌کند: یافتن این نواحی در ورای مدار خورشید برای ما اهمیت دارد، چراکه مطالعه‌ی آن‌ها اطلاعات مهمی را در مورد تحول شیمیایی کهکشان به ما ارائه می‌دهد. همچنین شواهدی دال بر این وجود دارد که فراوانی عناصر سنگین با افزایش فاصله از مرکز کهکشان تغییر پیدا می‌کند. ما هم‌اکنون موضوعات بسیار بیشتری برای مطالعه‌ در اختیار داریم تا با استفاده از آن‌ها به درک بهتری از این مفهوم برسیم.

آیا خورشید هم زمین را خواهد بلعید؟ .... دانشمند‌ان برای اولین بار یك سیاره دوردست را مشاهده كرده‌اند كه به آرامی در حال خورده شدن توسط ستاره والد خود است. محققان به سرپرستی دكتر كارول هاسول از دانشگاه آزاد انگلیس در حال مشاهده تصاویری از سیاره WASP-۱۲b هستند كه توسط ستاره‌ای بسیار شبیه به خورشید ما در حال تجزیه و از هم گسیختن است. هاسول با ارائه گزارشی در مجله «آستروفیزیكال ژورنال لترز» این سیاره عظیم گازی را به عنوان داغ‌ترین سیاره شناخته شده در كهكشان‌ راه شیری توصیف می‌كند. هاسول می‌گوید: در این لحظه ما شاهد ابر عظیمی از ماده در اطراف این سیاره هستیم كه در حال گریز است و توسط این ستاره گرفتار شده است. به گفته محققان این تبادل ماده به طور معمول در منظومه‌های ستاره‌ای بیضوی نزدیك مشاهده می‌شود، اما این اولین باری است كه این مدار واضح در مورد یك سیاره چنین پدیده‌ای رصد شده است. دمای این سیاره بسیار بالا و حدود هزار و ۶۰۰ درجه سانتیگراد است. خبرگزارى ايسنا (www.isna.ir)