جستجو در تالارهای گفتگو

تولید سلولی و سلول‎های کاری به مثابه قلب تولید ناب هستند. این روش مزایای متعدد و متنوعی دارد مزایایی مانند افزایش بهره‎وری و کیفیت، ساده سازی جریان مواد در سلول‎ها، ساده سازی مدیریت و سیستم حسابداری سلول‎ها. تولید سلولی ممکن است در بدو امر ساده به نظر آید اما در پس این سادگی فریبنده سیستم‎های پیچیده اجتماعی-فنی قرار دارند که کارکرد صحیح آن‎ها به تعاملات درست و ماهرانه افراد و تجهیزات نیاز دارد. هر عنصر باید در ساختاری هماهنگ، به صورت خود سامان دهنده (self-regulating) و خود بهبود دهنده (self-improving) با سایر عناصر سیستم قرار گیرد. سلول کاری چیست؟ سلول کاری یک بخش کاری است که اندازه آن بزرگتر از یک ماشین منفرد یا ایستگاه کاری و کوچکتر از یک دپارتمان معمولی می‎باشد که معمولاً 3 تا 12 نفر در آن مشغول به کار هستند و بین 5 تا 15 ایستگاه کاری دارد. سلول‎های کاری موجب افزایش توان عملیاتی، ارتباطات سریع و آسان (به علت نزدیکی اپراتورها به یکدیگر)، بهبود کیفیت محصولات و هماهنگی اپراتورها می‎شود. علاوه بر این موارد ماموریت مشترک اپراتورهای یک سلول و مجاورت آن‎ها موجب بالا رفتن توانایی کارتیمی افراد می‎گردد. سادگی طراحی سلول‎ها در به کارگیری تکنولوژی گروهی موضوع بسیار مهمی به شمار میرود چراکه همین سادگی موجب روان شدن جریان مواد شده و برنامه‎ریزی و نظارت را بسیار آسان‎تر از چیدمان کارگاهی میسازد. در شکل‎های زیر چیدمان کارگاهی و سلولی بایکدیگر مقایسه شده‎اند. به عنوان مثال یک شرکت تولید قطعات الکترونیکی را در نظر بگیرید. در استقرار کارگاهی دپارتمان‎ها بر مبنای فرآیند انجام شده در آن‎ها یا کارکرد آن‎ها چیده شده‎اند. از آنجایی که برای تولید هر صفحه مدار الکترونیکی به تمامی فرآیندها یا اکثر آنها نیاز داریم این مدار باید در طول تمامی دپارتمان‎ها حرکت کند. در هر دپارتمان قطعه باید در صف انتظار برای انجام پردازش مورد نظر قرار گیرد. به عنوان مثال اگر 10 فرآیند برای کامل شدن مدار موردنیاز باشد قطعه باید 10 بار در صف انتظار قرار گیرد. مسافت سفر در بین دپارتمان‎ها طولانی بوده و برقراری ارتباطات بسیار دشوار و هماهنگی بین اپراتورها بسیار ضعیف می‎باشد. در جدول ذیل استقرار کارگاهی و سلولی با یکدیگر مقایسه شده‎اند. طراحی و چیدمان سلول‎های کاری یک رویکرد منطقی برای تولید سلولی طراحی صحیح و دقیق سلول کاری یک مسئله مهندسی بوده و مانند سایر مسائل طراحی مهندسی از طریق اجرای گام‎های منطقی و بهم پیوسته صورت میگیرد. در هر مرحله طراح باید بین نیازمندی‎ها که بعضاً ممکن است ناسازگار نیز باشند و محدودیت‎های تکنیکی تعادل برقرار نماید. اجرای موفق این مراحل نیازمند دانش عمیقی در خصوص اجزا سلول کاری، کارکرد و برهم کنش آن‎ها دارد. متاسفانه بسیاری از طراحان در تشخیص این مسئله ضعف دارند. تمایل به رسیدن به یک راه حل سریع نیز این مسئله را تشدید میکند در نتیجه بسیاری از تولیدکنندگان در اجرای تولید سلولی شکست میخورند، سلول‎های غیر بهینه ایجاد شده و بطور کلی نتایج منفی ناخواسته‎ای را به دنبال دارد. در شکل زیر 4 گام اصلی در طراحی سلول‎ها نشان داده شده است. این مراحل عبارتند از: 1. انتخاب محصولات 2. مهندسی فرآیندها 3. طراحی زیر ساخت‎ها 4. اسقرار سلول‎ها