جستجو در تالارهای گفتگو

ریانا در میان گلبرگ های گل محمدی پیش از آن که به بهترین گلاب جهان تبدیل شوند. کاشان. آریانا باندی، سرآشپز آمریکایی- ایرانی تبار ساکن دوبی کاری کرده است که آرزوی ناگفته بسیاری از سرآشپزان و نویسندگان کتاب های آشپزی ست: ایفای نقش در یک سریال سفر و آشپزی. نخستین اپیزود سریال هشت قسمتی او که آشپزخانه ایرانی آریانا نام دارد، روز جمعه، ۱۸ اردیبهشت در برنامه مردم تلویزیون نشنال جئوگرافیک و نیز در کشورهای آسیایی، خاورمیانه، و بسیاری از کشورهای آفریقایی به نمایش در می آید. این برنامه سه سال پس از انتشار کتاب آشپزی او به نام انار و گل سرخ: طرز پختن غذا در خانواده ایرانی من، که برنده جایزه شد، به نمایش در می آید. آریانا بوندی، در اولین برنامه تلویزیونی خود که با بودجه شخصی و استفاده از فیلم سازان محلی در ایران تهیه شده، به گوشه و کنار کشور سفر می کند و غذا می خورد تا این میراث فرهنگی را از نو کشف کند. تهیه این برنامه دوسال طول کشیده و نتیجه آن نگاهی از درون به مردم، فرهنگ، و آشپزی ایران است. آریانا باندی در شهرهای پاریس، نیویورک، لندن، بوستن، سان فرانسیسکو، وین، رم، ژنو، و سنگاپور بزرگ شده و تحصیل کرده است. او فارغ التصیل رشته شیرینی پزی از مدرسه کوردون بلوی پاریس است و نیز در مدرسه معروف لونوتر، دوره آموزشی گذرانده است. او تحصیلات آشپزی خود را در فوشون در پاریس به پایان رسانده است. آریانا که با شوهرش پل و پسرش دارا، و سگش نوگا بین پاریس و دوبی زندگی می‌کند،کتابی هم درباره تهیه دسرها و شیرینی های جایگزین دارد به نام: جایگزین‌های شیرین. بدون گلوتن، بدون لبنیات و بدون سویا. استیسی اوورتون جانسون، نویسنده صفحه هنر و زندگی در وب سایت thenational.ae درباره این سریال با آریانا گفت‌وگو کرده است. عشق شما به آشپزی از کجا می‌آید؟ پدربزرگ و مادربزرگم در سطح تجاری سبزی و میوه می کاشتند و گوسفند پرورش می‌دادند. یعنی زندگی پدربزرگم از این راه می‌گذشت. مالک زمین‌های وسیعی بودند. بنابراین من از نزدیک شاهد تهیه غذا از مزرعه به سفره بودم. پدرم هم حرفه رستوران‌داری داشت. وقتی وارد این حرفه شدم دیدم که انگار این کار در خون من است. غذای ایرانی چه فرقی با غذاهای خاورمیانه ای دارد؟ هم خیلی غریب و متفاوت و هم خیلی آشنا و نزدیک است. موادش را می توانید از بقالی محله‌تان بخرید: زعفران، زردچوبه، نخود و لوبیا، حبوبات و سبزی‌های خشک، تره‌بار و میوه تازه، انواع سبزی‌های معطر و خشک‌بار. اما همه بسیار لطیف و ظریف- اثری از فلفل قرمز تند و یا استفاده بیش از حد از ادویه تند و تیز در آن نیست. از انار و گردو، یا مرغ و پرتقال و دارچین استفاده می‌شود. این ها مواد اصلی اند. اما به طرزی چشم‌نواز با هم مخلوط می‌شوند. چه شد که خواستید از آشپزی ایرانی سریال تلویزیونی بسازید؟ کتاب های آشپزی عالی اند. ولی به نظر من جنبه بصری این سریال کمک می‌کند تا مردم ایران را از طریق غذاهایش بشناسند. حس می‌کنم که این پیام را خیلی روشن و قابل‌دیدن می‌کند. در این فیلم‌ها با زنان آشپز، زنان راهنمای گردشگری، با زنان وبلاگ نویس، آشنا می‌شویم. زنان را در پرتو نوری مثبت و در حالی که فعالانه کار می‌کنند، می‌بینیم. چرا این فیلم را هشت قسمت کردید؟ یک گروه ۱۵ نفری بودیم. یکی دو فیلم‌بردار، یک آرایشگر، یک تهیه‌کننده ، و بقیه خدمات. سوار اتوبوس می‌شدیم و دور کشور می‌گشتیم. دوسال این کار را کردیم. می‌خواستم فصل‌های مختلف سال را ضبط کنم. کار تدوین دشوار بود چون نمی توانستم تدوین‌گری پیدا کنم که انگلیسی‌اش خیلی خوب باشد. کار مونتاژ خیلی طول کشید. دو هفته در ایران فیلم‌برداری می کردیم. بعد برمی‌گشتیم و دوماه بعد دوباره برای فیلم‌برداری به ایران می‌رفتیم. اولین بخش از سریال آشپزی ایرانی آریانا روز جمعه ۱۸ اردیبهشت، ساعت ۴:۴۵ دقیقه بعد از ظهر در برنامه مردم در تلویزیون نشنال جئوگرافیک به نمایش در می آید. منبع:صدای آمریکا

دو طرف پل 160میلیون دلاری سد هوور، در ارتفاع 900 پایی از سطح رود بزرگ کلورادو، اینچ به اینچ به یکدیگر نزدیک می شوند. این پل حامل قسمتی از جادۀ اصلی شماره 93 ایالات متحده است که گرد نۀ جادۀ قدیمی در اطراف و بالای دیوارۀ سد را پشت سر می گذارد. بعد از اتمام، این پل پیوندی بین ایالات نوادا و آریزونا خواهد بود. در یک شاهکار برجستۀ مهندسی، دو کمان بتنی عظیم جاده را نگه میدارند که از دل صخره ها بیرون زده اند. این کمانها تشکیل شده اند از 53 تکۀ جداگانه هر یک به طول 24 پا که در کارگاه پل، قالب ریزی و به سیلۀ بالابر تسمه ای (متصل به تیرک های فلزی موقت) بالا کشیده شده اند. در نهایت این کمانها بیش از 1000 پا طول خواهند داشت. در حال حاضر این سازه شبیه به یک پل معلق معمولی به نظر می رسد. اما با کامل شدن کمانها، کابلهای نگهدارنده در دو طرف برداشته خواهند شد سپس ستونهای عمودی برای نگهداری جاده بر روی کمانها ساخته می شوند. این پل به عنوان گذرگاه سد هوور شناخته شده، اگر چه عنوان رسمی آن پل یادبود مایک اُ کالگان- پت تیلمن است (یکی از فرمانداران بنیانگذار ایالت نوادا- فوتبالیسی از اهالی آریزونا که در افغانستان کشته شد). ساخت پل از سال 2005 آغاز شده و سال آینده به پایان می رسد. پیش بینی می شود روزانه 17000 خودرو سواری و کامیون از روی آن عبور کنند. ساخت سد در سال 1931 آغاز شده بود و بتن مصرفی آن برای ساختن جاده ای بین نیویورک و سان فرانسیسکو کفایت می کرد. مسافت دریاچۀ تشکیل شده (دریاچه مید)، 110 مایل می باشد و مدت 6 سال طول کشید تا پر شود. جاده اصلی همزمان با این سد مشهور در سال 1936 گشوده شد. یک توضیح اضافی : بالاترین نقطه روی نوار سفید دریاچۀ مید، سطح آب قدیمی دریاچه قبل از خشکسالی و پیدایش منطقۀ لاس وگاس می باشد. این خط بیش از 100 پا ، بالا تر از سطح آب کنونی است.