با افزایش رشد جمعیت و افزایش تقاضای محصولات مرکب چوبی در جهان، کشورهای پیشرفته و حتی کشورهای غنی از جنگل به فکر استفاده کردن از منابع لیگنوسلولزی و غیر چوبی در تولید محصولات مرکب چوبی می باشند. در کشور ما «ایران» صنایع کاغذ و اوراق فشرده چوبی هنوز به طور سنتی از جنگل برای تامین الیاف و مواد اولیه استفاده می کنند.
در صورتی که با توجه به عواملی نظیر افزایش رشد جمعیت و متعاقب آن افزایش تقاضای جامعه برای محصولات مرکب چوبی، فقیر بودن پوشش جنگلی در ایران و محدودیت بهره برداری از جنگل های شمال، ممنوعیت واردات گرده بینه با پوست، لزوم توجه به سایر منابع لینگوسلولزی نظیر پسماندهای کشاورزی و جایگزینی گیاهان غیر چوبی مثل نی، باگاس، کاه گندم و کاه برنج امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
[Hidden Content]