جستجو در تالارهای گفتگو

رومن رولان، نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1915، نه تنها خالق رمان 10 جلدی "ژان كریستف"بود، بلكه بیوگرافی های قطوری درباره مشاهیر جهان از جمله: بتهوون، تولستوی، گاندی، هندل، گوته و غیره نیز نوشت. كتاب بیوگرافی او پیرامون بتهوون مثلا شامل 7 جلد است كه در رابطه بازندگی هنرمندان و تاریخ موسیقی غرب نوشته شده. رولان غیر از آن، نمایشنامه هایی با عنوان های: شكسپیر، روبسپیر و دانتون نوشت. آیا آنطور كه رولان ادعا میكرد، یكی از هدفهای بیوگرافی نویسی اش، روشنگری و تبلیغ اصول اخلاقی و انساندوستی است؟. به قول خودش او میخواست كه با معرفی هنرمندان و مشاهیر انساندوست جهانی، مانع سركوب و خطر آزادی درونی انسان درجامعه غیرعادلانه شود و برای اینكه اروپا رااز یك زوال فكری-فرهنگی و اخلاقی نجات دهد، كوشید تاباكمك معرفی قشر برگزیده روشنفكر، به انقلاب اخلاقی درمیان خوانندگان دست بزند و نوزایی فرهنگی جدیدی را در اروپا موجب شود. او آشكارا اعتراف میكرد كه علاقه اش به نظام سوسیالیستی بخاطر امیدهای اخلاق انسانی است و نه به دلیل موفقیت های اقتصادی یا سیاسی. او هدف آثارش را امید به زندگی می دانست تا تبلیغ آرمان گرایی و خیال پردازی. رومن رولان بر اثر رمان 10 جلدی ژان كریستف به شهرت جهانی رسید و درسال 1915 جایزه نوبل را به خاطر این رمان دریافت نمود. دو قهرمان مشهور این رمان یعنی: اولیور، فرانسوی و دیگری یعنی ژان كریستف، آلمانی هستند. یعنی دو قهرمان از دو كشور همسایه كه دوسال بعد در میدان های جنگ جهانی اول به روی هم سلاح كشیدند. منتقدین چپ درباره قهرمان ایده آلیستی رمان فوق می نویسند كه او به سبب آشنایی با وضع دو كشور درحال بحران نامبرده فوق، بدون اینكه بتواند با طبقه كارگر دو كشور ارتباط برقرار كند، به شورشی فردی و غیر سازماندهی شده، دست می زند كه از پیش شكست اش حتمی است و مجبور می شود به خارج فرار كند و سال ها بعد، وقتی جنگ پایان یافته، به كشورش باز می گردد و می بیند كه برای نسل جوان جدید، خوشبختی های مادی مهمتر از اصول اخلاقی سابق گردیده اند و وی به این دلیل دچار بحران روحی میشود. كمیته اهدای جایزه نوبل، از جمله دلایل خود، اعلان كرد كه: ما در این رمان شاهد احترام به خیال پردازی و ایده آلیسم ادبی- شاعرانه ای هستیم كه نویسنده با گرمی و اصالت خاصی، تنوع و گوناگونی انسان ها را در آن نشان میدهد. رومن رولان به دلیل انساندوستی اش در تمام عمر میان طبیعت گرایی عارفانه و افكار سوسیالیستی، در نوسان بود. او از سال 1895 به آرمان های سوسیالیستی علاقه یافت. ولی پاسیفیست بودنش موجب شد كه او نتواند تا آخر عمر بین این دو جهانبینی بند بازی نماید. وی نخستین بار با تكیه بر عقاید تولستوی به انتقاد از ابتذال اخلاقی جمهوری سوم فرانسه پرداخت. مورخین ادبی چپ درباره رولان می نویسند كه وی سالها از موضع هومانیسم بورژوازی با تكیه بر اصول اخلاقی صوری و مجازی به مبارزه ضد امپریالیستی و ضدفاشیستی پرداخت و در موضع جهان وطنی، دچار ایده آلیسم شد. سرانجام در مرحله ای از زندگی اش، او از خواست های شخصی و فردگرایانه گذشت و به قبول و پذیرش اهداف انقلاب سوسیالیستی روی آورد. او سال ها كوشید با شعارهای هومانیستی- برادرانه، ولی فردگرایانه، وجدان هم عصران خود را بیدار نگه دارد و به شكایت از بربریت جنگ بپردازد كه در آن ایده آل های زندگی، تراژدی گونه سركوب می شوند، بپردازد. رومن رولان درجنگ جهانی اول با كمك مقاله "روح و فكر آزاد"، به تبلیغ عقاید صلح جویانه خود پرداخت و در پیام "درود به انقلاب اكتبر روسیه"، آن را واقعه ای آزادی بخش برای تمام خلق های جهان معرفی نمود. رولان در رمان 7 جلدی "روح و افكار جادوشده"، بجای عشق انسانی صوری و مجازی،به قبول مبارزه طبقاتی برای حل اختلافات اجتمایی، تن در داد و عملی كردن هومانیسم در قرن 20 را در دفاع از ایدئولوژی سوسیالیستی با اعتبار جهان شمولی دانست. او به دلیل مبارزه ضد فاشیستی اش از دریافت جایزه گوته،اهدا شده در آلمان سال 1933، خودداری كرد. این اقدام او باعث شد كه دانشجویان نازی آلمانی، بعدها آثارش را در مراسم تكان دهنده كتاب سوزی مشهور آنزمان، به صورت نمایشی همراه آثار سایر نویسندگان مبارز ضدفاشیست، به درون آتش بیندازند و فروش آنها را در كتاب فروشی ها ممنوع اعلان كنند. رومن رولان درسال 1934 با یك دوشیزه روسی ازدواج نمود و یكسال بعد همراه او به دیدار ماكسیم گوركی رفت و سفری همه جانبه به بیشتر نقاط شوروی نمود و به تعریف و تحسین از پیشرفت های سوسیالیستی در آن زمان پرداخت. ولی سرانجام درسال 1938 او زبان به گلایه گشود و به اهداف هومانیستی بلشویك ها شك كرد و از اینكه سوسیالیسم باعث نابودی مذهبی شدن انسان میگردد، انتقاد نمود. او از موضع استتیك صلح خواهانه، نابودی آثار هنری درجنگ را، فاجعه آمیز تر از كشته شدن انسان ها دانست، چون به قول او، از طریق نابودی آثار فرهنگی و فكری، یك نژاد انسانی نابود می شود.