اندازه گيري ميزان صرفه جويي هاي زماني حاصل از مشترك سازي مولفه ها در زنجيره هاي تامين
از جمله عوامل مهم ايجاد كننده مزيت رقابتي در كسب و كار و توليد، استفاده از منابع مشترك است. اين امر باعث شده در محيط رقابتي و پوياي امروز، بهره گيري از رويكرد اشتراك منابع در كانون توجه مديران قرار گيرد. در اين رويكرد از طريق راهبرد سكوي مشترك، امكان توليد طيف وسيعي از محصولات، توام با حداقل تنوع در عوامل توليد فراهم مي گردد. اين در حالي است كه عمده كارخانجات و صنايع توليدي در يك نظام مبتني بر شبكه، تلاش مي كنند زمينه ايجاد جريان ارزش را از مرحله تامين منابع، تا تحويل محصول به مشتري، در كوتاهترين زمان، برنامه ريزي و مديريت نمايند. ازجمله مصاديق اين راهبرد در طول زنجيره تامين، مشترك سازي مولفه هاي محصول است. بر اين اساس در اين مقاله، با هدف ارايه يك مدل رياضي، سعي شده ضمن تصميم سازي درخصوص انتخاب بهترين تركيب مولفه هاي قابل اشتراك در محصولات، اثر زماني راهبرد مشترك سازي و ميزان صرفه جويي هاي ناشي از آن به عنوان يكي از معيارهاي كليدي عملكردي در زنجيره تامين، مورد ارزيابي و تحليل قرار گيرد
دانلود