جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'روباتيک'.
1 نتیجه پیدا شد
-
گارسون آهني ترجمه؛ نسترن صائبي بعضي ها آرزو مي کنند قله اورست را فتح کنند و بعضي ها روياي رئيس جمهور شدن را در سر مي پرورانند، اما روياي «ريچارد گرين هيل» ساخت روباتي چندمنظوره است که بتواند يک فنجان قهوه بياورد. «گرين هيل» يک طراح خلاق انگليسي است که براي سرگرمي، به اختراعات غيرعادي دست مي زند. او سال ها وقت آزاد خود را در مغازه کوچکش در شمال لندن با سر و کله زدن با ابزار و وسايل الکترونيکي گذراند که از زباله ها پيدا کرده بود. «گرين هيل» نه سرمايه و مدرک دارد و نه پشتيباني مراکز دانشگاهي و تحقيقاتي را پشت سر خود مي بيند، اما او نابغه يي است که شيفته ابتکارات خود است. اين روزها در شرکت شدوروبات، 11 نفر در همان مغازه کوچک در شمال لندن فعاليت مي کنند و يک گروه مهندسي منظم را شکل داده اند. پروژه «گرين هيل» از بسياري از پروژه هاي روباتيک دولت يا نهادهاي آکادميک که از دهه 80 يا 90 ميلادي آغاز شده، بيشتر دوام آورده است و مشتريان پروپا قرصي مانند آژانس فضايي ناسا، دانشگاه کارنگي ملون امريکا و دانشگاه بيلفلد آلمان به دنبال آن هستند. اما ابداع ارزشمندي که چنين نهادهايي را به سوي خود کشيده، يک «دست روباتيک» است. «ريچ واکر» مدير فني شدوروبات مي گويد؛ «در اين سال ها خيلي از مردم مي گفتند ابداع چنين روباتي غيرممکن است و ظرف پنج يا 10 سال آينده اثري از شما باقي نخواهد ماند يا فعاليت هاي روباتيک را کنار خواهيد گذاشت. ما هم در جواب پاسخ داديم بالطبع نمي توانيم به پروژه هاي بزرگ فکر کنيم، چون سازمان ها در انگليس زياد دوام نمي آورند که بتوانند پروژه هاي بلندمدت ارائه دهند.» اما شدوروبات تا به حال دوام آورده است، چون اين شرکت نه هزينه هاي بالايي دارد و نه دست به توليدات بزرگ زده است. اين در حالي است که 90 درصد از کارکنان اين شرکت را مهندسان تشکيل مي دهند. «واکر» مي افزايد؛ «ما يک دست ساخته ايم، چون «دست» چيزي است که روبات ها براي انجام تمام کارهايشان به آن نيازمندند.» «گرين هيل» تا سال 1998 تمرکز خود را روي ساخت يک روبات دو پا معطوف کرده بود. اما جدا از پيچيدگي روبات هاي انسان نما، «گرين هيل» به فعاليتي که با تجارت سر و کار داشته باشد، علاقه يي ندارد و پروژه او هم به سرمايه گذاري کلاني نياز داشت. او با شروع تحصيلات خود در دانشگاه کمبريج در سال 1989، کار در شرکت شدوروبات را در تعطيلات تابستاني و با کمک هزينه دانشگاه آغاز کرد. «گرين هيل» در اين باره مي گويد؛ «پس از فارغ التحصيلي به طور داوطلبانه در شدوروبات مشغول کار شدم، چون فقط و فقط از اين کار لذت مي بردم. هر کسي که به اين شرکت تحقيقاتي پيوسته، ديگر از آن دل نکنده است.» اما شدوروبات زماني مطرح شد که طرح هاي «واکر» توانست اين شرکت را در سال 1998 به جايزه اسمارت دپارتمان اصلاح تجاري، شرکت ها و رگولاتوري انگليس (dberr) برساند. در واقع همين زمان بود که شدوروبات ساخت اولين محصول اساسي خود را آغاز کرد؛ دست روباتيک. «واکر» مي گويد؛ «ما مي دانستيم فناوري ماهيچه کامپيوتري ما مي توانست حرکات دست يک انسان را تقليد کند.» اسکلت اولين دست اين شرکت که هم اکنون به ديوار آويخته شده، از چوب ساخته شده است. اين در حالي است که اسکلت مدل هاي کنوني، فلزي است و کف دست و انگشتان از استيل، آلومينيوم و پلي کربن ساخته شده است. اين دست همچنين نزديک به چهار کيلوگرم، يعني 10 برابر دست انسان، وزن دارد. اما دست هاي روباتيک شدوروبات حتي ناخن دارند و از دقت بالايي برخوردار است. به گفته «واکر» طراحي چنين محصولي سال ها به طول انجاميده است. شرکت شدوروبات مدل کنوني دست روباتيک خود را روي وب سايت شان به نمايش گذاشته و در حالي که کار روي ايده اوليه محصولات بعدي را آغاز کرده بود، دو دانشگاه بيلفلد و کارنگي ملون با آنها تماس گرفتند. «واکر» مي گويد؛ «دانشگاه بيلفلد دست ما را خريد، چون دستي بهتر از دست سه انگشتي خود مي خواستند.» اما «گرين هيل» کاري با خريد و فروش ندارد و در عوض سفري به شمال غربي انگليس را تدارک ديد تا بهتر بتواند به کار خود برسد. «گرين هيل» در اين باره مي گويد؛ «من نمي توانم در شلوغي و هرج و مرج زندگي روزمره، به کار خود بپردازم.» وي در ادامه مي افزايد؛ «پيش از اين شغل اسمي من اداره يک کتابخانه به کمک همسرم بود. همسرم «سالي»، قهرمان زندگي من است.» او در حالي که بيشتر مسووليت هاي کتابخانه را بر عهده گرفته بود، به من فرصت داد بدون اينکه هيچ پولي دربياورم، مشغول کارهاي روباتيک خود باشم. به اعتقاد «گرين هيل» بدنه فيزيکي دست روباتيک اين شرکت اهميت زيادي دارد. وي مي گويد؛ «درست است که حس لامسه، ادراک اطلاعات، يادگيري و ذخيره سازي در ساخت اين دست مهم است، اما زماني که خود دست را با بخشي از توانايي هايش به نمايش بگذاريد، هزاران دپارتمان و دانشگاه به کارتان علاقه مند مي شوند و از کارتان استقبال مي کنند.»