جستجو در تالارهای گفتگو

در انتهاي مري و در محل اتصال آن به معده اسفنکتري از جنس عضلات صاف وجود دارد که مانند دريچه‌اي مانع از بازگشت محتويات معده به داخل مري مي‌شود. اين اسفنکتر در همه اوقات به غير از مواقعي که بايد غذا از داخل مري به معده هدايت شود، بسته است. عضلات صاف اين دريچه توسط اعصاب خودمختار کنترل مي‌شوند و آن را در اغلب اوقات با يک فشار طبيعي بسته نگه مي‌دارند اما گاهي اوقات قدرت اين عضلات کافي نيست و دريچه شل مي‌شود. اختلال در عملکرد اين اسفنکتر تحتاني مري موجب حالتي مي‌شود که به آن رفلاکس مي‌گويند. حالتي که همه آن را به ترش کردن يا بازگشت اسيد به داخل مري مي‌شناسند. با ورود غذا به داخل معده سلول‌هاي ديواره معده براي هضم غذا اسيد و آنزيمي به نام پپسين ترشح مي‌کنند. پپسين براي هضم پروتئين‌ها و اسيد براي هضم همه غذاها به‌خصوص چربي‌ها ترشح مي‌شوند. ديواره معده خود به وسيله يک سپر محافظتي از خطر هضم‌شدن توسط مواد ترشح شده محافظت مي‌شود اما بقيه قسمت‌هاي لوله گوارش داراي اين سپر محافظتي نيستند و تماس اين ترشحات با آنها مي‌تواند موجب آسيب شود. اين همان اتفاقي است که به عنوان عوارض رفلاکس بيماران حس مي‌کنند؛ تماس اسيدوپپسين با ديواره مري.در بعضي افراد، با ورود حجم کمي غذا داخل معده، قدرت عضلات اسفنکترتحتاني مري کم مي‌شود. گاهي اوقات علت، نوع غذاها هستند، مثلا غذاهاي پرچربي و غذاهاي حاوي بعضي مواد محرک اين کار را مي‌کنند اما گاهي اوقات هم هيچ‌کدام از اين غذاها مقصر نيستند و فقط يکسري اختلالات عصبي باعث اين شل شدن مي‌شود. ورود اسيد معده و پپسين و تماس آن با ديواره مري، سلول‌هاي انتهايي مري را ملتهب مي‌کند. گاهي اوقات مواد برگشت داده شده از معده ممکن است حتي حاوي صفرا و محتويات دوازدهه نيز باشند که اين موضوع هم باعث التهاب بيشتر مي‌شود. تحريک و التهاب سلول‌هاي انتهايي مري در واقع نوعي سپر حفاظتي در برابر رفلاکس است. بدن سعي مي‌کند به‌وسيله سلول‌هاي التهابي مانع اثر بيشتر اسيدها بشود. اما التهاب، اولين سپر حفاظتي بدن نيست. بدن يک مکانيسم دفاعي ديگر هم براي مقابله با رفلاکس دارد. غذا خوردن در طول روز اتفاق مي‌افتد، موقعي که فرد بيدار است. به همين دليل رفلاکس هم اغلب در طول روز رخ مي‌دهد. خوبي اتفاق افتادن رفلاکس در طول روز هم، همان بيدار بودن فرد است. زماني که ايستاده است، پس جاذبه مانع رسيدن محتويات معده به نقاط بالاتر مري مي‌شود و مقدار کمتري هم از معده به مري برمي‌گردد. از طرف ديگر در طول روز چندين بار عمل بلع اتفاق مي‌افتد. خوردن و نوشيدن باعث مي‌شود محتويات معده که به داخل مري آمده‌اند، دوباره شسته شوند و به معده برگردند. سومين مکانيسم دفاعي بدن در برابر رفلاکس در طول روز ترشح بزاق است. بزاق حاوي بي‌کربنات است که يک قلياست و مي‌تواند اسيد معده را تا حدودي خنثي کند. در طول روز ترشح بزاق و بلع آن زيادتر است و به همين دليل رفلاکس در طول روز کمتر مي‌تواند آسيب‌‌رسان باشد. اگرچه در هر حال آزاردهنده خواهد بود. اما مشکل اصلي بيماران مبتلا به رفلاکس، شب‌ها اتفاق مي‌افتد. زماني که از حالت ايستاده به خوابيده قرار مي‌گيرند و محتويات به آساني به مري مي‌آيند. هنگامي که بلع بسيار کمتر اتفاق مي‌افتد و موقعي که بزاق کمتر ترشح مي‌شود. شب‌ها رفلاکس آزاردهنده‌تر و آسيب‌رسان‌تر خواهد بود. به غير از خوردن بعضي غذاهاي محرک و اختلالات عصبي، بعضي شرايط طبيعي بدن هم مي‌تواند موجب رفلاکس شود. حاملگي يکي از اين شرايط است که در آن هم به علت افزايش هورمون‌ها اسفنک‌تر تحتاني مري، شل مي‌شود و هم به‌خاطر وجود جنين فشار داخل شکمي افزايش مي‌يابد.بعضي بيماري‌هاي عضلاني هم مي‌توانند موجب به وجود آمدن رفلاکس شوند.