جستجو در تالارهای گفتگو

دنباله دار هیل-باپ در مسیر خروج از سامانه خورشیدی ستاره دنباله داره هیل-باپ یکی از درخشان ترین ستاره های دنباله داری که در قرن 20آسمان زمین را برای 18 ماه نورانی کرد، مسیر خود را به سوی خارج از مدار نپتون تغییر داده و اکنون در فاصله 30 برابر فاصله زمین تا خورشید، از خورشید زمین فاصله دارد. به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان کنجکاوی از مجارستان، آمریکا و استرالیا تصمیم گرفتند این دوره گرد یخی را در مسیر رو به خروجش به سوی مدار دو هزار و 500 ساله نپتون، تحت نظر بگیرند. دنباله دار هیل-باپ در سال 1997 نمایش زیبایی در آسمان زمین اجرا کرد. این ستاره دنباله دار که حرارت خود را از خورشید تامین می کند دچار انفجاری شد که در پی آن قطعات یخی به میان فضا پرتاب شدند و هاله ای غبار آلود به همراه دنباله ای از گازها و ذرات درخشان در چشمهای غیر مسلح ساکنان زمین نمایان شدند. اکنون رصد دوباره این ستاره دنباله دار آن را در دورترین فاصله اش از زمین نشان می دهد رصد این ستاره دنباله دار در سال 2007 فاصله آن تا خورشید را 25.5 AU اعلام کرد، یک AU برابر فاصله زمین تا خورشید است. در آن زمان هیل-باپ همچنان از هاله درخشانی برخوردار بود و اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که با وجود فاصله زیادی که ستاره از خورشید دارد، هسته یخی آن هنوز قادر به تولید گاز و غبار است. اما با گذشت سه سال از آن زمان چهره ظاهری ستاره دنباله دار تغییرات قابل توجهی پیدا کرد. اکنون ستاره دنباله دار کم نورتر شده و این می تواند به آن معنی باشد که فعالیتهای ستاره دنباله دار کاهش پیدا کرده است. در عین حال مطالعات جدید نشان می دهند آنچه به شکل هاله ای درخشان هسته ستاره را در بر گرفته می تواند ابرهای غبارآلود به جا مانده از انفجارهای پیشین ستاره باشند که در میان مسیر ستاره در سامانه خورشیدی کشیده شده است همچنین این هاله می تواند نشاندهنده فعالیتهای ضعیف ستاره دنباله دار باشد. درجه حرارت سطح این ستاره در سال 2007 در حدود 53.1 کلوین محاسبه شده است از این رو در صورتی که فعالیتهای ستاره دنباله دار کاملا متوقف شده باشد، با رسیدن درجه حرارت آن به 50 تا 53 کلوین، این ستاره اکنون منجمد شده و مرده است. درک عملکرد ستاره های دنباله دار در حین عبور از میان سامانه خورشیدی بسیار پر اهمیت است، به ویژه اگر یکی از آنها از نزدیکی مدار زمین عبور کند. متوقف شدن فعالیت ستاره در تولید گازها و غبارهای کیهانی می تواند مسیر حرکت ستاره را تغییر دهد به طوری که این ستاره ها به توده های بزرگ یخی تبدیل خواهد شد که در صورت نزدیک بودن به مدار زمین می توانند برای سیاره خطرساز شوند. بر اساس گزارش دیسکاوری، از این رو دانستن فاصله ای که در آن ستاره های دنباله دار فعالیتهای خود را متوقف می کنند می تواند به دانشمندان کمک کند تا بتوانند در آینده ستاره های دنباله دار را با دقت بیشتری رصد کنند. با توجه به اینکه ستاره دنباله دار هیل-باپ اکنون ستاره ای مرده به حساب می آید، نمی توان انتظار داشت این ستاره برای هزارها سال دیگر دوباره به حیات بازگردد، زمانی که ستاره دوباره به درون سامانه خورشیدی بازگشته و از حرارت خورشید جان تازه ای خواهد گرفت.

چند دنباله دار مهم دنباله دار هالي : دنباله دار هالي يك دنباله دار دوره اي ( متشكل از گاز منجمد و غبار ) است . كه به دور خورشيد مي گردد . اولين بار در 240 قبل از ميلاد در چين ثبت شد . اما ادموند هالي اولين كسي بود كه دوره اي بودن آن را تشخيص داد . آخرين بار در 1986 ديده شد و بار ديگر در 2061 مشاهده خواهد شد . دوره تناوب آن 76 سال است وقتي كه زمين از مدار هالي ( هر سال دوبار ) مي گذرد . رگبار شهاب اتا اكواريدس و اريونيدس اتفاق مي افتد . شوميكرلوي 9 ( SHOEMAKER-LEVY9 ) شوميكرلوي 9 ( SL-9 ) يك دنباله دار با دوره تناوب كوتاه است كه توسط زوج كارولين شوميكرو ديويد لوي كشف شد وقتي دنباله دار به مشتري بسيار نزديك شد نيروهاي جاذبه اي مشتري بخشي از آن را از آن جدا كردند و قطعات جدا شده آن در طي 6 روز در ماه جولاي 1994 به مشتري اصابت كردند كه اشتعال بزرگ اتمسفر مشتري از زمين ديده مي شد . دنباله دار لينير COMET LINEAR دنباله دار لينير معرفي شده به نام دنباله داري بود كه وقتي به خورشيد نزديك شده از بين رفت . هسته منجمد دنباله دار وقتي كه از نزديكي خورشيد در جولاي 2000 عبور ميكرد تجزيه شد . گرماي زياد خورشيد و از بين رفتن اين دنباله دار مؤثرتر از نيروهاي جاذبه اي خورشيد بود . C/1994 ( LINEAR ) دنباله دار هال – باپ HALE – BOPP COMET هال باپ ( معرفي شده به نام C/1995 S4 ) يك دنباله دار دوره اي است كه به دور خورشيد مي گردد و براي اولين بار در 23 جولاي 1995 مشاهده شد . و توسط دو ستاره شناس آماتور به نامهاي آلن هال ( از نيومكزيكو )‌و توماس باپ ( از آريزونا ) كشف شد . اين دنباله دار شعاعي در حدود 40 كيلومتر دارد و زمان گردش آن 4/11 ساعت است و در 1997 براي آخرين بار ديده شده و ديدار بعدي آن در سال 4377 خواهد بود . دوره گردش آن 2380 سال است . دنباله دار هاي ديگر حدود 600 دنباله دار تا به امروز مشاهده شده اند و يك دو جين دنباله دار هر سال كشف ميشوند اغلب دنباله دارها دوره هاي بسيار طولاني ( بيشتر از 200 سال ) دارند .