جستجو در تالارهای گفتگو

این داستان، در ویژه‌نامه علمی تخیلی مجله دانشمند، قریب به ۲۰ سال پیش چاپ شده بود. این داستان را جک لویس نوشته و م. کاشیگر ترجمه کرده است. جک لویس کیست؟ این پرسش را چه‌بسا به‌جز خود جک لویس یا فردی که در سالهای ۱۹۵۰ به این اسم داستان می‌نوشت و پاره‌ای از آشنایان خصوصی و گمنام او نتوانند پاسخ دهند. بنابراین از جک لویس نه عکسی چاپ می‌کنیم و نه شرحِ حالی، فقط اینقدر می‌گوییم که او یکی از خوانندگان پروپاقرص داستانهای علمی تخیلی بود و داستان «دزد کیست؟» را نیز در اوایل دهه ۵۰ در ستون نامه‌ها و نظرها و داستانهای خوانندگان مجله پر آوازه استارتلینگ به چاپ رساند. این داستان کوتاه را که هم از جنبه ساختمانی بدیع است و هم از جنبه محتوایی شیوا، ژاک سادول «یکی از زیباترین داستانهای باطل‌نما» توصیف کرده‌است. داستان به شکل ۱۲ نامه است. نامه اول فرستنده: دویل پ. گیتس سردبیر مجله دیپ اسپیس مگزین گیرنده: آقای جک لویس ۲۶-۹۰ خیابان ۲۱۹ کوینز ویلیج، نیویورکآقای لویس عزیز، دست‌نوشت داستان «بُـعد نهم» را برمی‌گردانیم. من در برخورد اول آن را داستانی ارزیابی کردم زیبا و به فکر چاپ آن افتادم. چرا نمی‌بایست به این فکر بیفتم؟ در سال ۱۹۲۴ نیز که این داستان برای بار اول چاپ شد، ویراستاران مجله «کاسمیک تیلز» آن را در خور چاپ ارزیابی کرده‌بودند. خودتان هم خوب می‌دانید که «تاد ترامبری»، نویسنده داستانی که برایمان فرستاده‌اید، نویسنده بزرگ افسانه‌های علمی است و نه شخص شما. به هر تقدیر فقط یادآور می‌شوم که در این مملکت دزدی ادبی پیگرد قانونی دارد و به خطرش نمی‌ارزد. با تقدیم احترامات فائقه ۲ آورین ۱۹۵۲ امضا: د. پ. گیتس نامه دوم فرستنده: جک لویس گیرنده: آقای دویل پ. گیتس مجله دیپ اسپیس مگزین، نیویورکآقای گیتس عزیز، من شخصی به نام تاد ترامبری نمی‌شناسم و هرگز هم اسم این آدم را نشنیده‌ام. داستانی را که پس فرستاده‌اید، خودم نوشته‌ام. آن را صادقانه برای شما فرستادم. به همین دلیل هیچ از اشاره‌ها و کنایه‌های شما خوشم نیامد. من حدود یک ماه پیش «بُـعد نهم» را نوشتم و اگر میان داستان من و داستانی که تاد ترامبری نوشته شباهتهایی هست، این شباهتها صرفا جنبه تصادفی دارد. با این همه نامه شما مرا در فکر فرو برد. چون چندی پیش یک داستان دیگر نوشته بودم و وقتی آنرا برای مجله «استاردوست ساینس فیکشن» فرستادم، آن مجله هم به این دلیل که داستانم زیادی توی مایه ترامبری است، آنرا پس فرستاد. شما را به خدا به من بگویید این تاد ترامبری کیست؟ من ده سال است خواننده پروپاقرص داستانهای علمی تخیلی‌ام، ولی هیچ داستانی از او نخوانده‌ام. ارادتمند شما ۵ آوریل ۱۹۵۲ امضا: جک لویس نامه سوم فرستنده: دویل پ. گیتس سردبیر مجله دیپ اسپیس مگزین گیرنده: آقای جک لویس ۲۶-۹۰ خیابان ۲۱۹ کوینز ویلیج، نیویورکآقای لویس عزیز، در پاسخ به نامه ۵ آوریل جنابعالی به اطلاعتان می‌رسانم که ویراستاران مجله ما کسی را بی‌دلیل متهم نمی‌کنند و از این نکته هم به خوبی آگاهی دارند که وجود مشابهت در ادبیات، آن هم مشابهت‌هایی عجیب، هیچ عجیب نیست. اما ما نمی‌توانیم قبول کنیم که شما تاد ترامبری را نمی‌شناسید. هرچند تاد ترامبری دیگر در میان ما نیست و دیرزمانی است که درگذشته است، اما آثار او باقی است و مانند آثار بسیاری دیگر از نویسندگان، پس از فوت نابهنگامش در ۱۹۴۲، مطرح‌تر شده‌است. چه‌بسا سرچشمه لایزال مضمونهای بکر داستانهای او، تحقیقات و پژوهش‌هایش در قلمرو الکترونیک بود. تاد ترامبری آن‌چنان نویسنده بزرگی بود که حتی امروزه نیز با همه پیشرفت علوم و تکنولوژی نه‌تنها آثار او هنوز خواندنی است که حتی جا دارد نویسندگان نوپا بکوشند از سبک او تقلید کنند. اما منظور ما از «تقلید»، تکرار کلمه‌به‌کلمه نوشته‌های او نیست و شما چنین کاری کرده‌اید. ادعای شما را مبنی بر اینکه مشابهت تصادفی است، ما به‌هیچوجه نمی‌توانیم بپذیریرم: امکان تکرار تصادفی کلمه‌به‌کلمه یک داستان کامل، یک‌میلیون بار کمتر از این است که بیست نفر که بیست سال است از یکدیگر بی‌خبرند، بدون توافق قبلی سوار یک هواپیما بشوند. دلم نمی‌خواست این حرف را بزنم، اما ما بچه نیستیم. با تقدیم احترامات ۱۱ آوریل ۱۹۵۲ امضا: د. پ. گیتس نامه چهارم فرستنده: جک لویس گیرنده: آقای دویل پ. گیتس مجله دیپ اسپیس مگزین، نیویورک حضرت آقا اتهاماتتان گویای محتوای ورق‌پاره‌ای است که منتشر می‌کنید. لطف کرده اشتراک مرا باطل کنید. ۱۴ آوریل امضا: جک لویس