جستجو در تالارهای گفتگو

صندل قرمز (سندل قرمز) به فارسى در كتب طب سنتى «صندل قرمز» يا «صندل سرخ» گويند. و به انگليسى‏Red sandalwood و درخت آن به انگليسى‏Red saunders مى‏نامند. خواص صندل قرمز درخت صندل قرمز از خانواده‏Leguminosae و نام علمى صندل قرمز ‏Pterocarpus santalinus L . مى‏باشد. چوب صندل قرمز به چين وارد مى‏شود و درخت صندل قرمز بومى مناطق هند، حبشه و زنگبار است. چوب آن قرمز است كه به نام صندل قرمز معروف مى‏باشد. در كتب طب سنتى ايران اين صندل را در رديف صندل سفيد تحت عنوان صندل نام مى‏برند در صورتى كه چوب دو درخت متفاوت هستند و خواص آنها نيز تا حدودى متفاوت است. تركيبات شيميايى‏ صندل قرمز: صندل قرمز از نظر تركيبات شيميايى در سر شاخه‏هاى تازه درخت صندل قرمز گلوكوزيد و يك ماده رنگى قرمز وجود دارد. چوب صندل قرمز داراى عطر و بويى نيست. از اين درخت در اثر شكافى كه به تنه آن وارد مى‏شود صمغى مى‏گيرند كه به كينو معروف است، در صمغ كينو كه از اين درخت گرفته مى‏شود يك نوع تانن خاصى به نام كينوتانيك اسيد و يك ماده رنگى قرمز گرفته مى‏شود و با تقطير خشك، از آن مواد پيروكاتچين‏ و پروتوكاتچى نيك اسيد به دست مى‏آيد كه اثر آنها تقريبا شبيه كاتچو است. خواص صندل قرمز: در هندوستان از چوب صندل قرمز به عنوان خنك‏كننده و قابض و تونيك، در استعمال خارجى براى ناراحتى‏هاى صفراوى و رفع التهاب و سردرد گرم و كاهش تب و همچنين براى رفع ناراحتى‏هاى پوست و ضمنا براى تقويت ديد چشم تجويز مى‏شود. در تايوان از محلولى كه از خيس كرده خاك ارّه آن حاصل مى‏شود، براى كاهش ورم استفاده مى‏شود [ليو]. در اندونزى خاك ارّه صندل قرمز را با برنج مى‏پزند و براى قطع خونريزى مى‏خورند. به‏طور كلى در طب سنتى از نظر طبيعت صندل سرخ را هم مانند صندل سفيد سرد و خشك مى‏دانند و عموما به عنوان معرّق مى‏خورند. بركيل معتقد است كه چوب قرمز آن داروى رفع ناراحتى خون است و در زخمها و جراحتها از آن براى قطع خونريزى و چرك استفاده مى‏شود [استوارت‏]. بومى‏ها در تايوان از اين گياه به عنوان يك داروى سرى براى معالجه مسموميت استفاده مى‏كنند. چوب صندل قرمز درخت اثر قابض دارد ولى از صندل قرمز، جهت رنگ كردن بعضى مواد غذايى استفاده مى‏شود و گاهى داراى اثر رفع ورم مجراى بول و ترشّحات غير طبيعى آن است. اسانس صندل، از راه دستگاه گوارش بسهولت جذب و قسمتى از تركيبات صندل قرمز نيز كه از راه كليه و شش‏ها دفع مى‏گردد، در اين اعضاء ضدّ عفونى به‏عمل مى‏آورد. در اين موقع، بوى آن در ادرار و بخار دهان احساس مى‏شود. مصرف مقادير زياد صندل قرمز، ايجاد احساس سوزش و گرما در ناحيه معده و گاهى تهوّع و استفراغ مى‏كند. مصرف صندل قرمز در التهاب مجارى ادرار و ورم مثانه ناشى از ابتلا به سوزاك و همچنين برونشيت مزمن كه با ترشّحات فراوان همراه باشد و گاهى به‏عنوان قابض در اسهالهاى سخت، توصيه شده است منابع: دائرة المعارف بزرگ طب اسلامى معارف گیاهی