چکیده:
نوآوري و توليد فضاي تصويري جديد، از نكات پراهميت در آفرينش آثار تجسمي، به خصوص هنر محيطي و تعاملي است؛ پژوهش حاضر به بررسي شيوه اي خلاقانه در هنرهاي بصري، به نام آنامورفوسيس مي پردازد كه از قرن 15 ميلادي در اروپا آغاز شد و تا امروز هنرمندان بسياري با اين شيوه به خلق آثار متفاوتي پرداخته اند. در حقيقت تصاوير آنامورفيك نتيجه تجربيات طراحاني است كه با مطالعه قوانين پرسپكتيو، چگونگي ديده شدن اشياء به وسيله چشم از زاويه اي مشخص و هم چنين انعكاس نور بر سطوح آينه اي، تصاويري معماگونه و جذاب آفريدند. به كارگيري اين شيوه در آثار هنري معاصر و استفاده از قابليت هاي بصري و مفهومي آن نيازمند آشنايي با ويژگي هاي اصلي آنامورفوسيس است، ويژگي هايي كه تاكنون در تحقيقات و پژوهش هاي هنري به درستي مورد توجه قرار نگرفته است. اين مقاله مي كوشد تا خصوصيات مهم در ساخت آنامورفوسيس ها و نكاتي كه كمتر به آن پرداخته شده است را مطرح كرده و زمينه را براي ارتباط بيشتر با تصاوير آنامورفيك و خلق اين گونه آثار فراهم كند. در اين تحقيق به بيان شيوه آنامورفوسيس، تاريخچه تصاوير آنامورفيك و نمونه هاي شاخص اين شيوه پرداخته شده و با مطالعه قواعد ساخت اين تصاوير قابليت هاي آنامورفوسيس در ارائه آثاري خلاقانه و متناسب با نيازهاي مخاطبان امروزي بررسي شده است.
مشخصات مقاله:مقاله در 8 صفحه به قلم رضا توكلي آبندانسري(کارشناس ارشد نقاشی،دانشکده هنرهای تجسمی،پرئیس هنرهای زیبا،دانشگاه تهران،ایران)،اصغر كفشچيان مقدم(نویسنده مسول-استادیار گروه نقاشی و مجسمه سازی،دانشکده هنرهای تجسمی،پردیس هنرهای زیبا،دانشگاه تهران)،منبع مجله کتاب ماه هنر ،شماره پياپي 181، ،سال شانزدهم، شماره در سال 1، مهر، 1392، صفحه 26-33
دانلود مقاله