جستجو در تالارهای گفتگو

اهداف و استراتژيهای دستيابی به حمل و نقل پايدار شهری در منابع مختلف به اهداف متنوعي در ارتباط با برنامه ريزي حمل و نقل پايدار اشاره شده است که به طور خلاصه مي توان به موارد زير اشاره کرد: - تنوع سيستم حمل و نقل: امکان انتخاب روشها، مکانها و قيمت هاي مختلف حمل و نقل براي مسافران وجود دارد به خصوص آنهايي که کارا، قابل استطاعت، سالم و غيروابسته به راننده هستند. اين امر با تلفيق و يکپارچه کردن سيستم حمل و نقل و به عبارتي گسترش مولفه هاي گوناگوني از سيستم حمل و نقل مانند پياده روي و دوچرخه سواري و استفاده از حمل و نقل عمومي و همچنين تلفيق برنامه ريزي حمل و نقل و کاربري زمين جهت دستيابي به حمل و نقل يکپارچه امکانپذير است. - قابل استطاعت بودن: خدمات حمل و نقلي گزينه هاي قابل استطاعتي ارائه مي دهند که خانوارهاي کم درآمد کمتر از 20% بودجه شان را براي دسترسي به کالاها، خدمات و فعاليتهاي اصلي بپردازند. - کارآمدي منابع (انرژي و زمين): برنامه ريزي حمل و نقل کارايي انرژي و زمين را تشويق مي کند. استفاده کم و کمتر از منابع پايان­پذير و جايگزيني منابع پايان­پذير با منابع پايان ناپذير، کاهش روز به روز مصرف سوخت فسيلي و کاهش روز به روز آلاينده هاي محيطي از استراتژيهاي ارائه شده در اين راستا مي باشد (شهيدی, 1386). - قيمت گذاري در راستاي اولويت دهي به سيستم­هاي کارآمد: جاده ها، پارکينگ، بيمه و سوخت جهت تشويق کارايي، قيمت گذاري مي شوند و تسهيلات جهت سفر با ارزش مطلوبتر و روشهاي کارآمدتر مديريت مي شوند. - دسترسي کاربري زمين (رشد هوشمند): سياستها از توسعه فشرده، مختلط، مرتبط و چندروشي کاربري زمين جهت بهبود دسترسي کاربري زمين و گزينه هاي حمل و نقل حمايت مي کنند. - کارايي اجرايي: آژانس هاي حمل و نقل و ارائه دهندگان خدمات و تسهيلات به طور کارايي جهت کمينه کردن هزينه ها و بيشينه کردن کيفيت خدمات مديريت مي شوند. - برنامه ريزي فراگير و جامع: برنامه ريزي جامع (توجه به اهداف، اثرات و گزينه هاي اصلي)، يکپارچه (تصميم گيري بين بخش ها، قلمروهاي قدرت و ادارات مختلف هماهنگ شود) و فراگير (همه مردم تحت تاثير قادر به مشارکت هستند) مي باشد. جدول زير رابطه بين اهداف کلان پايداري و اهداف حمل و نقل پايدار را نشان مي­دهد: در اين ارتباط مي توان به گزارش نگرش جامع به حمل و نقل پايدار در سال 2035 اشاره نمود (cst, 2005) که اهداف زير را در دستيابي به حمل و نقل پايدار دنبال مي کند: - تمرکز بر دسترسي: در جامعه اي که حمل و نقل پايدار وجود دارد، مردم روزانه دسترسي زيادي براي دستيابي به کالاها، خدمات و فرصتهاي اجتماعي دارند. به خصوص مردمي که از نظر اقتصادي داراي سطح بالايي نيستند يا کسانيکه با مشکلات فيزيکي غير معمول مواجه هستند. - حمل و نقل غيرموتوري: بيشتر دسترسي ها به کاربرد گسترده وسايل غيرماشيني وابسته است که با هدف حمل و نقل افراد در مناطق شهري مي باشند. پياده روي، دوچرخه سواري، اسکيت سواري و ديگر روشهاي غيرماشيني، قابل قبول و پذيرفته شده است. - حمل و نقل ماشيني بوسيله وسايل رايج: تعدادي از دسترسي­ها به استفاده از تکنولوژي­هاي بسيار متفاوت در مقياس عمومي و بطور روزمره بستگي دارد، که ممکن است شامل واحدهاي سوختي منابع تجديدپذير به عنوان توليدات هيدروژني يا انرژي خورشيدي، سيستم هاي هوشمند حمل و نقل و بزرگراههاي خودکار، خدمات ريلي و تکنولوژيهاي سفينه فضايي شوند. - جابجايي کالاها: جابجايي کالاها بوسيله روشهاي مناسب حمل و نقل براساس بزرگي و فاصله حمل کالاها انجام مي­شود­. کشتي­هاي باري و ديگر حمل کنندگان کالا، محيطي مطلوب در جهت اهداف اقتصادي ايجاد مي­کنند. - نياز کمتر براي تغيير مکان مردم و کالاها: به طور متوسط سفرهايي که براي جابجايي مردم و کالاها بوسيله حمل و نقل ماشيني انجام شود، کوتاهتر مي­گردد. زيرا شهرها بسيار فشرده هستند و ترکيب خوبي از کاربريها دارند. دسترسي بيشتر با ارتباط دوربرد و جابجايي کمتر مردم و کالاها بدست مي آيد. - اثرات کم و يا عدم وجود اثرات بر محيط و سلامت انسان: به طور نمادين نتيجه آن کمتر از اثرهاي جهاني و محلي حمل و نقل بر محيط است. به ويژه انتشار گاز دي اکسيد کربن و ديگر گازهاي گلخانه اي از حمل و نقل يک پنجم از مجموع انتشارات در سال 1990 کمتر مي باشد.