جستجو در تالارهای گفتگو

تیمی از مهندسان دانشگاه کالیفرنیا به رهبری یک دانشمند ایرانی نخستین شبکه حسگری تعاملی کاربر را بر روی پلاستیک انعطاف‌پذیر ابداع کرده‌اند. مایلستون طراحی‌شده توسط علی جاوه‌ای، دانشیار مهندسی الکتریکی و علوم رایانه دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش به ربات‌ها کمک می‌کند قوه لامسه بهتری داشته باشند. این پوست الکترونیکی جدید (e-skin) با روشن‌شدن آنی به لمس واکنش نشان می‌دهد و هر چه فشار بیشتر باشد، نوری که از آن ساطع می‌شود، شفاف‌تر است. با ابداع این پوست‌ الکترونیکی تعاملی، این تیم در واقع، سیستمی را بر روی پلاستیک طراحی کرده‌اند که می‌تواند به دور اشیای مختلف بپیچد و شکل جدیدی از رابطه انسان- ماشین را امکان‌پذیر می‌کند. این پوست مبتنی بر تحقیقات پیشین جاوه‌ای است و از فرستنده‌های نانوسیمی نیمه‌هادی که بر روی ورق‌های پلاستیکی نازک لایه‌بندی شده‌اند، استفاده می‌کند. علاوه بر ارائه حس‌لامسه بهتر به ربات‌ها، مهندسان حاضر در این پروژه مدعی‌اند می‌توان از فناوری پوست‌الکترونیکی جدید برای خلق اشیایی مانند روزنامه‌دیواری استفاده کرد که مانند نمایشگرهای صفحه‌لمسی و ورقه‌های داشبوردی که به رانندگان امکان سازگارکردن کنترل‌های الکترونیکی را با امواج دست می‌دهند، عمل کند. چوان وانگ، یکی از محققان آزمایشگاه جاوه‌ای، نیز معتقد است پوست الکترونیکی را می‌توان به عنوان نظارت‌کننده سلامتی به بازو اعمال کرد که به طور مدام فشار خون و ضربان قلب را بررسی می‌کند. اندازه نمونه‌های آزمایشگاهی آخرین نسخه پوست الکترونیکی 16*16 پیکسل است و در درون هر پیکسل یک فرستنده، یک ال ای دی ارگانیک و یک حسگر فشار تعبیه شده است. تعبیه‌کردن حسگرها در درون یک شبکه فرایندی جدید نیست، بلکه تبدیل‌ داده‌ به‌دست‌آمده در درون شی تعاملی موفقیت به شمار می‌آید. بر خلاف صفحه‌لمسی‌های سفت موجود بر روی آی‌فون‌ها، مانیتورهای رایانه و ATMها، پوست الکترونیکی ارائه‌شده انعطاف‌پذیر بوده و می‌تواند به آسانی بر روی هر سطحی قرار داده شود. به منظور ابداع پوست الکترونیکی قابل‌انعطاف، مهندسان لایه‌ نازک پلیمری را بر روی ویفر سلیکونی قرار دادند. هنگامی که پلاستیک سخت شد، آن‌ها این ماده را از خلال ابزارهای ساخت که از پیش در صنعت نیمه‌هادی به کار می‌رفت، برای لایه‌بندی بر روی اجزای الکترویکی عبور دادند. پس از این که این ابزار الکترونیکی انباشته شدند، مهندسان به آسانی پلاستیک را از قاعده سلیکونی جدا کردند و فیلم مستقل را که شبکه‌ای حسگر در درون آن تعبیه شده بود، به جا گذاشتند. به گفته جاوه‌ای، آن‌چه این فناوری را از لحاظ تجاری بالقوه می‌کند، این است که به خوبی با ماشین‌آلات نیمه‌رسانای کنونی ادغام می‌شود. آزمایشگاه این دانشمند ایرانی الاصل هم‌اکنون در حال مهندسی‌کردن حسگرهای پوست الکترونیکی برای واکنش به دما، نور و همچنین فشار است. جزئیات این پوست الکترونیکی در Nature Materials منتشر شد. منبع : مجله بسپار

به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه نیچر، رایج ترین روش برای تامین نور موردنیازعکاسی در شب استفاده از فلاش دوربین یا فلاش خارجی است؛ البته روش ها دیگری هم وجود دارد و می توان تصاویری را که نور کافی ندارند به وسیله نرم افزارهای پردازش تصویر مانند فتوشاپ ویرایش کرد. ولی استفاده از این روش ها همیشه امکان پذیر نیست. در تصویربرداری ها علمی، گاهی اوقات نمی توان نمونه را مورد تابش مستقیم قرار داد چون خاصیت آن تغییر می کند یا آسیب می بیند. این موضوع در مسایل امنیتی نیز مطرح می شود و امکان استفاده از فلاش در برخی موارد وجود ندارد. محققان سوییسی با کشف یک ماده جدید این مشکل را حل کرده اند، این ماده ترکیبی از مولیبدنوم و سولفور است. با استفاده از این ماده ترکیبی، یک تک پیکسل ساخته شده است که عملکرد آن شبیه به حسگر است و حساسیت آن نسبت به نور در مقایسه با پیشرفته ترین دوربین عکاسی، ۵ برابر بیشتر است. سرعت این نمونه اولیه ۲۵ برابر دوربین های پیشرفته است؛ بنابراین به هیچ عنوان موجودات و اشیا در حال حرکت، در تصویر مبهم و مات نمی شوند. ماده متداول مورد استفاده در دوربین، سیلیکون است. حساسیت مولیبدنوم چندبرابر سیلیکون است؛ علاوه بر این به نسبت سیلیکون قیمت بسیار پایین تری دارد. مهمترین کاربرد این تکنولوژی در صنایع نظامی، فضایی و پزشکی است. منبع : انجمن صنفی مهندسی پلیمر و شیمی