برنامه «چراغ خاموش» دارد ماجرای حراج حریم خصوصی ملت در سالهای اخیر را نشان میدهد. اینکه تعمیرکارهای موبایل یا کامپیوتر، حافظه دستگاه طرف را کپی میکنند و به دیگران میفروشند یا عکاسها، تصاویر مجالس عروسی ملت را به عنوان نمونه کار نشان دیگران میدهند. یک تیکهاش هم هست که مردی را نشان میدهد که در خیابان دنبال سیدیهای حریم خصوصی میگردد و جناب فروشنده هم راحت دارد میگوید: «چی میخوای؟ هفت دخترون داریم، استخر زنونه، مهمونی تولد، ...» خشکم زده است.
از آن طرف کلیپی از رابطه ی ج ن س ی یک هنرپیشه ی ایرانی بلوتوث می شود و ملت به همدیگر نشان میدهند و افسوس می خورند. مانده ام افسوس خوردنشان را بگیرم یا اشتیاقشان برای دیدن کلیپ! ما داریم توی تونل وحشت زندگی میکنیم؟
این تاپیک با هدف به نقد کشدین خودمان ایجاد شده است:
چرا ما به تجاوز به حریم خصوصی و فوق خصوصی (!) دیگران اشتیاق نشان میدهیم؟