جستجو در تالارهای گفتگو

تا هنگامی که ساخت چدن در مقیاس وسیع میسر گشت ، تنها ماده ای که برای تیرهای به کار می رفت همانا چوب بود ( البته به جز سنگ که به علت مقاومت کششی کمی که دارد بسیار غیر اقتصادی و غیر عملی است ) استفاده از تیر های چدنی در ساختمانها در حدود اواخر قرن 18 آغز شد . در سال 1801 " جیمز وات " تیر هایی از جنس چدن به دهانه حدود 4 متر را برای کارخانه پنبه لانکاشایر انتخاب کرد . تیر های چدنی به دهانه تقریبا 5/12 متر در احداث موزه بریتانیا در لندن به کار رفته است. نخستین کاربرد تیر های چدنی بیش از آن که بر اساس محاسبات ریاضی باشد ، نتیجه آزمون و خطا بود و معمولا قبل از خروج از کارگاه ریخته گری آنها را تحت اثر یک بار آزمایشی قرار می دادند . محققین بسیاری از جمله "ویلیام فربرن " و " ایتون ها کینسون " آزمایشاتی را د جهت تعیین اقتصادی ترین شکل برای مقاطع تیرهای پدنی به عمل آوردند و تیرهای کینسون که بعد از حدود سال 1830 عموما از آن استفاده می شد . چدن ماده ای ترد ( شکننده ) بوده و مقاومت آن در فشار خیلی بیشتر از کشش است.بنابراین مقدار چدنی که برای جذب تنش های فشاری ناشی از خمش لازم است خیلی بیشتر از آن مقدار است که جهت گرفتن تنشهای کششی مورد نیاز می باشد . به علت خاصیت تردی یا شکنندگی و سایر خواص چدن و نیز به علت عدم اطلاعات کافی در باره تئوری سازه ها گاهی سازه های چدنی مقاومت خود را از دست می دادند . ولی با این وجود بایستی افزود که بسیاری از سازه ها نیز استوار باقی می مانند که از آن جمله می توان ساختمان طراحی شده توسط "جیمز پکستون " را که برای برپایی نمایشگاه بزرگ سال 1851 در هاید پارک لندن ساخته شد نام برد . این ساختمان را که از نخستین نمونه های پیش ساختگی در مقیاس وسیع بود پس از پایان کار نمایشگاه از هم جدا کرده و آن را مجددا با اسم "کریستال پالاس " در محله ای به نام پنج بنا ساختند که بعد ها در سال 1936 در طی یک آتش سوزی از بین رفت. تقریبا در اواسط قرن نوزدهم چدن به تدریج جای خود را به آهن کار شده داد . آهن کار شده فلزی نرم و تغییر شکل پذیر بوده و در حالت کشش مقاومت آن بیشتر از چدن است . همچنین در مقابل ضربه دارای آسیب پذیری کمتری است . به علت هزینه بیشتری که ساخت آهن کار شده در بر دارد ، این فلز به طور کامل به جای چدن برای تهیه تیر های طیقات ساختمان مورد استفاده قرار نگرفت هر چند پس از سال 1840 تمایل به استفاده از آهن کار شده برای تیر ها رو به شدت نهاد ولی چدن همچنان برای ستون ها به کار می رفت . آهن کار شده بنا به دلیل روش ساخت آن برای انجام عملیات نورد تیرهای بزرگ به صورت یکپارچه مناسب نیست . با روش هایی که "بسمر" و " زیمنس مارتین " برای ساخت فولاد ابداع کردند و به علت قوی تر ( مقاوم تر ) بودن فولاد نسبت به آهن کار شده به تدریج فولاد مورد بهره برداری قرار گرفت . احتمالا آخرین سازه بزرگ از جنس آهن کار شده در اروپا برج ایفل بود که در سال 1879 با استفاده از تقریبا 7300 تن از این فلز در پاریس بنا شد . نورد تیرهای از جنس فولاد برای نخستین بار در سال 1885 توسط شرکت انگلیسی به نام "دوران لانگ" انجام گرفت که بزرگترین پروفیل تولیدی آن به عمق 16 اینچ ( یعنی حدود 41 سانتی متر بود ) . امروزه در کشور های مختلف جهان تیرهای استاندارد به ابعاد و مقاطع مختلف ساخته می شوند. مپلا بزرگترین تیر های استاندارد آلمان به عمق حدود 100 سانتی متر و عرض 30 سانتی متر ، کوچکترین آنها به عمق 8 سانتی متر و عرض 5/4 سانتی متر می باشد. به عنوان مثال : تیر استاندار انگلیسی 24 اینچ با عرض 5/7 اینچ در صورتی که دو انتهای آن به طور آزاد ( یعنی بر روی تکیه گاهی ساده ) با دهانه 5/9 متر قرار داشته باشد ، قادر است با اطمینان باری کلا حدود 46 تن را به طور یکنواخت بر روی طول آن وارد می آید را تحمل کند . منبع: کتاب رفتار اجزاء سازه ها -ترجمه : مهندس مجید بدیعی

سیاره تیر دانستنيهاي كلي درباره تير تير، نزديكترين سياره به خورشيد است. اين سياره كوچك و صخره اي، اتمسفر ندارد. تير، مداري بيضوي دارد و حرارت آن بسيار متغير است. در طي روز(يك روز تير 56/58 برابر روز زمين طول مي كشد به عبارت ديگر يك سال تير تنها 88 روز است)، تير حتي از فر هم گرمتر است و در طي شب(با طول مشابه) از يخچال هم سردتر مي شود. تيرآنقدر به خورشيد نزديك است كه مي توان آن را به هنگام طلوع يا غروب خورشيد ديد. تير سنگينترين سياره است. سطح آن مشابه سطح ماه است. كراترهاي تير حاكي از فورانهاي آتشفشاني هستند كه قسمت عمده سطح آن را مي پوشانند. در تير ميدان مغناطيسي وجود دارد(اين ميدان مغناطيسي، احتمالا به علت وجود هسته آهني مايع به وجود آمده است). اندازه قطر تير حدود 3031 مايل(4878 كيلومتر) است. تير دومين سياره كوچك منظومه شمسي(بعد از پلوتون) است. قطر تير كمي بيشتر از يك سوم قطرزمين است. تير تنها اندكي از ماه بزرگتر است. جرم و گرانش جرم تير حدود 3/3 در ده به توان بيست و سه كيلوگرم است كه حدود يك بيستم جرم زمين مي باشد. گرانش تير38% گرانش زمين است. يك انسان روي تير 38 پوند وزن خواهد داشت. براي اينكه وزن خود را روي تير محاسبه كنيد، وزن خود را در 38/0 ضرب كنيد. اتمسفر اتمسفر كم ضخامت تير شاما مقادير اندكي هيدروژن و هليم است. فشار اتمسفر فقط حدود يك در ده به توان منفي نه ميلي بار است كه نسبت به فشار اتمسفر زمين، كسر بسيار كوچكي است(حدود دو تريليونيم). از آنجايي كه اتمسفر بسيار كم ضخامت است، آسمان حتي در طول روز هم سياه به نظر مي رسد(به استثناي خورشيد، ستاره ها و سيارات ديگر هنگامي كه قابل مشاهده هستند). به علاوه، در تير اثر گلخانه اي وجود ندارد. هنگامي كه خورشيد غروب مي كند، دما بسيار سريع افت مي كند زيرااتمسفري وجود ندارد كه به حفظ دما كمك كند. مدار تير و فاصله آن از خورشيد تير نزديكترين سياره به خورشيد است و از همه سيارات منظومه شمسي سريعتر حركت مي كند. فاصله تير از خورشيد،‌يك سوم فاصله زمين از خورشيد بوده و به طور ميانگين AU 387/0مي باشد. مدار تير بيضوي است. در دورترين نقطه مدار(نقطه اي كه در آن، مدار بيشترين فاصله را از خورشيد دارد) تير 70 ميليون كيلومتر از خورشيد فاصله دارد و در نزديكترين نقطه، فاصله تير از خورشيد 46 ميليون كيلومتر است. در تير فصلي وجود ندارد. فصلها در اثر انحراف محور نسبت به مسير حركت سياره ايجاد مي شوند. از آنجايي كه محور تير بر مسير حركتش كاملا عمود است(مورب نيست) در تير فصلي وجود ندارد. اگر شما روي سطح تير باشيد،‌خورشيد سه برابر بزرگتر از آنچه در سطح زمين ديده مي شود، به نظر خواهد رسيد. محدوده دما محدوده دماي تير بسيار متغير است. دماي سطح آن از 270 تا 800 درجه فارنهايت(168- تا 427 درجه سلسيوس) در تغيير است. در روزهاي بلند تير(كه 88 روز زمين طول مي كشد) دما بسيار بالاست(دومين سياره داغ منظومه شمسي،‌تنها ناهيد از تير داغتر است). در طي شب، اتمسفر كمضخامت تير باعث مي شود كه حرارت پراكنده شده و دما به سرعت افت كند. اقمار تير قمري ندارد مقايسه تير- زمين بررسيهاي فضاپيماها تير در سالهاي 1973 و 1974 توسط فضاپيماي ناسا، مارينر10،بررسي شد. كمتر از نصف سطح تير، توسط اين فضاپيما نقشه برداري شد.