جستجو در تالارهای گفتگو

اساس تعريف هاي سازمان جهاني جهانگردي ( (UN-WTOيكي از اهدافي كه مي تواند گردشگر را برانگيزد تا عزم سفر كند، مسافرت براي كسب سلامتي است. چيزي كه از آن به گردشگري سلامت تعبير مي كنند. در حقيقت گردشگري سلامت، نوعي از گردشگري است كه به منظور حفظ، بهبود و حصول مجدد سلامت جسمي و ذهني فرد به مدتي بيشتر از 24 ساعت و كمتر از يك سال صورت مي گيرد. به اين ترتيب يك توريست سلامت با مسافرت از محل دائم زندگي خود مي تواند از خدمات درماني مقصد استفاده كند تا سلامت جسمي و روحي اش را به دست بياورد. نوعي از گردشگري كه اين روزها خوشبختانه در ايران رواج پيدا كرده و توريست هاي زيادي را از كشورهاي منطقه براي بهره مندي از خدمات پزشكي و درماني ايران به كشورمان مي كشاند. البته بد نيست بدانيد كه توريسم سلامت در ايران تاريخچه بسيار كوتاهي دارد. در حقيقت در سال 82 براي اولين بار توريسم درماني در گردشگري ايران از سوي وزارت بهداشت مورد توجه قرار گرفت؛ البته وزارت بهداشت بيشتر با هدف اشتغالزايي براي دانش‌آموختگان پزشكي به اين مبحث پرداخت و نه رونق توريسم درماني. اما كم كم از سال 83 و درست پس از ادغام سازمان ميراث فرهنگي و سازمان‌ ايرانگردي و جهانگردي توريسم درماني به صورت مستقل در ايران ايجاد شد و مورد توجه بيشتري قرار گرفت. اما در ميان تعريف هاي سازمان جهاني گردشگري، اصطلاحات ديگري هم وجود دارند كه دامنه گردشگري سلامت را گسترده تر مي كنند. گردشگري تندرستي (Wellness Tourism) يكي از همين واژه هاست كه به مسافرت توريست به دهكده هاي سلامت و مناطق داراي چشمه هاي آب معدني و آب گرم (اسپاها) اشاره مي كند. در اين نوع سفر توريست براي رهايي از تنش هاي زندگي روزمره و تجديد قوا بدون مداخله و نظارت پزشكي راهي سفر مي شود. معمولا اين توريست ها بيماري جسمي مشخصي ندارند و بيشتر در پي بهره مندي از طبيعت شفابخش مناطق ديگر هستند. گردشگري درماني (Curative Tourism) هم به معناي مسافرت توريست به منظور استفاده از منابع درماني طبيعي(آبهاي معدني، نمك، لجن و غيره) است كه معمولا براي درمان برخي بيماري ها يا گذران دوران نقاهت تحت نظارت و مداخله پزشكي صورت مي گيرد. اين نوع از گردشگري هم اين روزها مورد توجه مسئولان گردشگري كشور قرار گرفته است. به خصوص لجن درماني كه طبيعت ايران را در ميان كشورهاي همسايه به شدت محبوب كرده است. گردشگري پزشكي (Medical Tourism) هم نوع ديگري از گردشگري سلامت است كه در آن مسافرت به منظور درمان بيماري هاي جسمي يا انجام نوعي از عمل هاي جراحي تحت نظارت پزشكان در بيمارستان ها و مراكز درماني را گردشگري پزشكي گويند. در اين نوع از گردشگري سلامت، بيمار ممكن است پس از درمان و معالجه نيازمند استفاده از فضاها و خدمات گردشگري درماني(مانند آبگرم ها) باشد كه در اين صورت ممكن است گردشگري او با سفر به نقاطي كه اين امكانات را دارند تكميل شود