جستجو در تالارهای گفتگو

تنگي كانال نخاعي موجب باريك شدن مسير عبور اعصاب در داخل كانال نخاعي مي‌شود . تنگي نسبي و يا كامل می باشد . اغلب مبتلايان تنگي كانال نخاعي به در سنين بالاي پنجاه سال هستند و بر اثر تغييرات دژنراتيو و پير شدن ستون فقرات به اين بيماري مبتلا شده اند. تنگي كانال نخاعي در اثر رسوب كلسيم بر روي ليگامان هاي مختلف یا در اثر ضخيم شدن و یا سفت شدن آنها ايجاد مي شود ، تشكيل اوستئو فيت ، که در واقع پيدايش استخوان های اضافي در لبه هاي مهره ها و مفاصل بين مهره اي ، فتق ديسك هاي بين مهره اي كه حتي با مقادير كم نيز باعث ايجاد علائم قابل توجهي در بيماران مبتلا به تنگي كانال نخاعي مي شوند ، لغزش مهره ها روي يكديگر ( اسپونديلوليستزيس ) از ديگر عوامل ايجاد تنگي كانال نخاعي است. علائم تنگي كانال نخاعي : كمردرد در زمان ايستادن و يا راه رفتن ، درد ، ضعف عضلاني ، كرختي يك يا هر دو پا ، باسن و يا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن ، خستگي زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبي ) است. در موارد شديد تنگي كانال نخاعي ، اختلال در دفع ادرار و مدفوع ، معمولا بصورت بي اختياري ، اختلال در راه رفتن و فلج اندام تحتاني بوجود می آید . تفاوت لنگش عصبي که در اثر تنگي كانال نخاعي بوجود مي‌آيد از لنگش هاي عروقي که در اثر نارسائي عروق خوني بوجود میاید اينست كه در موارد عروقي ايستادن و توقف كردن موجب برطرف شدن علائم میشود اما در موارد نخاعي فرد بايد خود را به جلو خم شود تا احساس بهبودي كند . تشخيص : ام.آر.آي کمری MRI براي تشخيص قطعي لازم است درمان : اغلب مبتلايان به تنگي هاي نسبي كانال نخاعي بوسيله درمان طبی قابل درمانند اما در موادي كه علائم پيشرفته اي وجود داشته باشند نياز به جراحي دارند . براي درمان طبی ، از داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي مثل بروفن دیکلوفناک استفاده میشود . تزريقات موضعي كورتون در موارد خاصي مؤثرمیباشد . استراحت بیش از سه روز توصيه نمي‌شود زيرا بي تحركي موجب تشديد برداشت كلسيم از استخوان ها ( پوكي استخوان ) افزايش احتمال ايجاد لخته در عروق خوني و خطرات ناشي از آن خواهد شد . همچنين ميتوان از روش هاي فيزيوتراپي ، جهت بهبودي بيماران استفاده كرد. اين حركات با افزايش انعطاف پذيري و تقويت عضلات اطراف ستون فقرات ، ميزان بهبودي را افزايش خواهند داد . در صورتيكه درمانهای طبی نتوانند در مدت يک ماه مشكلات بيمار را بهبود بخشند و يا اينكه در بیمار علائم عصبي مثل ضعف حركتي و اختلال در دفع ادرار و مدفوع پیدا شود بيماران نياز به جراحي پيدا مي‌کنند.